Onderwijsproblemen: zijn er conflicten in de relatie erachter?
Kortom: niet altijd. Maar vaak wordt het duidelijk over problemen in de opvoeding van kinderen, welke problemen een paar heeft.
Nu in detail: Op een dag vroeg ons dochtertje of ze snoep kon eten. Omdat ik het niet toestond, ging ze naar mijn vrouw en vroeg haar hetzelfde. Mijn vrouw zei ook nee. Wat mijn dochter verontwaardigd kraaide: "Jij bent stom! Ik wil oma !?
Kinderen komen er snel achter dat mam andere dingen dan papa toestaat en wie het beste wordt gevraagd of je Nintendo langer wilt spelen. Natuurlijk, als vader en moeder vergelijkbare ideeën hebben over onderwijs, kan een paar het zonder veel ruzie eens zijn. Maar ouders zijn het vaak oneens en verwijten elkaar om de kinderen bloot te stellen aan roekeloze gevaren, te ruw, te streng, te tegenstrijdig, te meegaand, te autoritair of te toegeeflijk.
Kritiek op de eigen onderwijsstijl voelt als persoonlijke kritiek
De stijl van ouderschap die we vertegenwoordigen, wordt soms bewust gekozen omdat we het beter willen doen dan onze eigen ouders. Maar op veel manieren gedragen we ons onbewust net zoals zij. Omdat wat zij ons hebben geleerd vanzelfsprekend is voor ons, stellen we daar geen vraagtekens bij. Natuurlijk gehoorzaam je de ouders en praat je niet lang. Natuurlijk is iemand dapper en klimt hij bomen.
Oskar Holzberg is al meer dan 30 jaar getrouwd en begeleidt al meer dan 20 jaar paren. Hij ontdekte dat sommige zinnen van toepassing zijn op alle relaties. In elke ChroniquesDuVasteMonde introduceert hij een van hen.
© Ilona Habben
Als onze partner vragen stelt, wat voor ons natuurlijk is, dan ervaren we dit niet als een kritiek op ons pedagogisch gedrag, maar als een directe kritiek op ons. We voelen ons uitgedaagd als persoon en verdedigen ons heftig, wat kan leiden tot een bitter geschil. Om dit te voorkomen, geven sommige mensen er de voorkeur aan om een schijnbare ouderlijke loyaliteit te beleven: ze laten de partner het doen, ook al vinden ze zijn gedrag niet gepast. Maar dit creëert spanningen en ontevredenheid die de relatie belasten. En uiteindelijk zal deze ontevredenheid uiteindelijk worden weggelaten in de kinderen. Want ondanks alle moeite die we onszelf geven: onze kinderen zijn dan vaak het slachtoffer van onze boosheid en onze teleurstelling, die we op hen reageren.
Te vaak worden relatieproblemen uitgedrukt door de interactie met het kind
Onderwijsproblemen kunnen betekenen dat de kinderen lijden aan conflicten die de ouders niet oplossen. Dat gevoelens worden aan de kinderen doorgegeven, de ouders verhelderen niet met elkaar. Of dat het paar geen voldoende gemeenschappelijke cultuur van onderwijs heeft gecreëerd, waarin beide - en dus de kinderen - zich op hun gemak voelen. Maar men moet zeggen dat veel onderwijsproblemen ontstaan ondanks de beste zorg. Door externe invloeden, buitensporige verwachtingen van de kinderen, door overbelasting. Hoe belangrijk en correct het ook is, we vragen ons af wat wij, wat onze relatie te maken heeft met de problemen van onze kinderen, we moeten onszelf niet de schuld geven van alles. Omdat we dan de illusie hebben dat we gewoon alles goed moeten doen, en dan zouden we de perfecte kinderen hebben. Het leven is echter niet zo voorspelbaar.
