Eerste schooldag - en moeder stort in!
Eerste schooldag? Ik word gek!
"Inschrijving" is sneller in de kalender dan Mama kan zeggen suikerzak. Maar het toekomstige schoolkind is net begonnen te lopen en de kleuterschool is voorbij. Satchels en schooltassen zijn bezorgd (dat doe je dat al maanden van tevoren), dus de eerste schooldag kan komen. En toch dompelt hij ons in een kleine crisis? die we nooit aan het kind zouden onthullen. We zijn tenslotte volledig toegewijd aan het geven van positieve berichten over school. Zoals onze moederblogger?
Hulp terug naar school? moeders denken dat echt op school
Er zijn ouders die de eerste schooldag heel cool benaderen. En er zijn mensen die niet kunnen stoppen met huilen. Blogger Nina Massek is een van de laatste soort. Hier schreef ze een paar van haar ongefilterde gedachten vanaf de dag dat ze haar zoon inschreef:
"Mijn arme, arme baby !!
Beseft Sebastian dat ik veel opgewondener ben dan hij?
Hij lijkt naar school uit te kijken, dus ik ben ook blij ... De ernst van het leven is begonnen, juhuuu! Verheug je, verheug je, verheug je!
Hij is nog zo jong ... De tas is bijna groter dan hij ... Als ik hem toch zijn wuffi kon geven? "
Trek jezelf samen, Nina, dat hebben we allemaal gedaan ... Laten we gaan, de schoolpoort openen en met ons instappen ... GLIMLACH! Au weia, ik huil al ... Waar zijn mijn reddingsdalingen? Of alleen het kalmeringsmiddel? Oh nee, ik heb het niet nodig, er staan geweldige zelfgemaakte taarten op het buffet ... Als ik ooit toegang zou moeten krijgen ...? Trek jezelf samen of je barst uit je jurk en mensen zullen vragen wanneer nummer drie komt.
Ga nu naar het auditorium, aha. Alle eerste klassers en ouders zijn er al. Ben ik overdressed? Hoe dan ook, beweeg in buik! "Sebastian:" Auw, mam, druk niet zo hard op mijn hand, laat me gaan! "" Als dat zo gemakkelijk was, schat, schat, schat ... Ik huil weer ... . onzin. Misschien zet ik de zonnebril op - of zou dat grappig zijn?
Nu wordt je geroepen ... Je gaat vooruit, je glimlacht verlegen en onzeker. "
Met gehuil maak ik een glimlach. "Ga je gang, lieverd, je bent nu een schooljongen.
NEE, JE NEEMT MIJN KIND NIET UIT! SCHEISS meritocratie, hij moet nog steeds in de zandbak graven! Kom hier, Sebastian, laten we weer gaan! De schoolautoriteiten kunnen mij! "
Alleen met moeite sloot ik mijn mond. Godzijdank dacht ik deze keer niet zo hardop.
"Okokok, ontspan, adem in en adem langzaam in. Dat werkte niet op de arbeidsmarkt - oh, toen ik zwanger was van jou ... alles was goed en jij met mij!
Nu sta je vooraan. Nu is het uitgeschakeld. Je verdwijnt door de hand van een halfkrachtige tweede klasser in de klas. We glimlachen allebei nog een laatste keer. Dan heeft het systeem je voor altijd meegenomen.
Stop met huilen, Nina! De hele make-up zit anders in de emmer! Okokok. ontspan, adem uit ...
Ik heb nu echt een fluitje van een cent nodig! Daarheen!
JA, ik ben de eerste bij het buffet! "
Moeders van eerste klassers, lees ook: Wat zit er in de schooltas? 30 geweldige ideeën!
Auteur Nina Massek heeft twee kinderen, woont in Berlijn en schrijft de satirische blog Frau Mutter, waarop deze tekst oorspronkelijk werd gepubliceerd.
