Toen ik ooit grote borsten had - een experiment
Mijn nieuwe borsten worden geleverd in een discrete grijze doos: twee perzikkleurige struisvogeleieren op een plastic holster. Beker D (XL), 1000 g, druppelvormig? staat op de pakbon. De twee zijn gemaakt van siliconen, zien er echt uit? en zijn daarom een beetje eng. Een beha gemaakt van transparante plastic banden moet voorkomen dat de onderdelen tijdens het dragen ronddwalen. Ik hef de twee verrassingszakken op. Ze trillen. Ik ook: het materiaal is nog steeds ijskoud van het transport en voelt aan als gelei.
Als een meisje was ik ervan overtuigd dat ik op een dag een boezem zou hebben. Misschien niet 1000 gram en XL, maar al M of L. Maar er kwam iets tussenin. Toen ik 13 was, begonnen mijn borsten te ronden, maar ze stopten onmiddellijk. Terwijl mijn vriendinnen na hun zwemlessen schaamteloos in hun beha gleden, was ik ervan overtuigd dat mijn lichaam zich nog steeds aan het ontwikkelen was. Dat was onderdeel van een vrouw worden. Maar de puberteit ging voorbij, ik groeide op. En onder mijn trui bleef hij weinig uitstulpen. Tot op heden draag ik cupmaat A? en alleen omdat het sociaal onaanvaardbaar is om zonder bh uit te gaan. Mijn borsten houden het eigenlijk alleen. "Wolfgang Joop:" Een kleine borst is bestand tegen zwaartekracht. " Vandaag ben ik er blij mee. Als tiener: niet zo veel. Op aangetrokken feestjes kijkt mijn beste vriend toe? en ik op mijn strapless top, die constant naar beneden gleed vanwege gebrek aan vulling. Toen ik in de twintig was, bleef ik denken aan borstvergroting. Een operatie leek me toen maar drastisch en te duur. Ondertussen zijn er goedkopere methoden: de siliconenbeha kost 70 euro op internet. Ik heb het besteld om uit te proberen hoe het leven is met een grote boezem. Omdat ik nog steeds nieuwsgierig ben.
Ik maak de kussens vast met de plastic riemen op hun plaats. Laten we proberen te wiegen. Uff. Een kilo siliconen slaat me tegen de borst. Door de beweging lost op? whoops! ? de sluiting die hoort om de borsten op hun plaats te houden. Nu hangen ze over mijn schouders. Ik kan zo niet rondlopen. Een bijpassende BH moet komen.
Ik bezoek de Berlijnse modeontwerper Claudia Kleinert, die gespecialiseerd is in haar winkel Blush op ondergoed? Eigenlijk op kleine maten, maar wie filigrafische borsten mooi kan inpakken, is zeker synoniem met XL. Volgens statistieken behoor ik met een kleine boezem tot de minderheid, in 2015 zijn in Duitsland drie keer meer B- en C-Cups gekocht dan A-Cups. Zelfs D is bijna twee keer zo vaak gevraagd. Mijn nieuw verworven 70 D is eigenlijk geen uitdaging voor de ontwerper. Met een paar fittingen vinden we een bh die niet alleen de siliconen pads bedekt, maar ook op hun plaats houdt. Veiligheid eerst.
Verandert de boezem ook van karakter?
Met bh voel ik me veel beter. Maar wat trek ik er over aan? "Met kleine borsten kun je alles dragen," zei mijn schoolvriend Regina altijd, om me te troosten als ik klaagde. Ze had een Barbie-figuur op 16-jarige leeftijd? en praat gemakkelijk. Dat dacht ik tenminste althans. Nu begrijp ik wat ze bedoelde. Mijn geliefde Schlabberpulli ziet eruit als een wollen tent met D-borsten. Het vest van hip lengte reikt alleen tot aan de navel, en de blouses zijn zo strak dat ik bang ben dat de knopen kogels kunnen worden. Ik voel me niet sexy, maar dik. Oplossing: een slank T-shirt en een kokerrok. Kijk in de spiegel: past. Dan verander ik in het profiel. Voor de eerste keer besef ik de volledige omvang van mijn nieuwe buste. Va-va-woom! Bijna zoals Claudia Cardinale in? The Dreaded Four?.
De vrouw die vanuit de spiegel naar mij kijkt, ziet er vrouwelijker uit. Ook meer pittig. Ik trek voorzichtig mijn kin op, mijn handen op mijn heupen. Voelt goed. Alle Italiaanse diva. Verandert een nieuwe boezem het karakter? Tijd voor een testrun. Ik heb een date met mijn vriendin Christiane voor koffie. Ze houdt zelden vast aan haar mening. Wat zal ze zeggen? Zoals blijkt in het café: niets. "Leuk je te zien!? Ze duwt me. Ik voel de siliconen tussen ons. Christiane merkt het niet. Of discreet erover. Als ik bestel, houdt de barista zijn ogen op mijn gezicht gericht. Hij werkt hard. De vier vrouwen die wachten op hun koffie staren me schaamteloos aan. Ik ben duidelijk een blikvanger. Maar dat maakt me niet meer zelfverzekerd. Mijn lichaam is duidelijk op de hoogte van mij? en altijd op de manier. Heb ik zojuist mijn boezem op de tafel gelegd? Ik was zo als laatste als een tiener geremd. Merkt Christiane dat niet op? "Je hebt je haar donkerder, toch? Ziet er goed uit! "Zegt ze. De siliconenboezem kan mijn innerlijke Italiaan niet naar voren brengen. Maar aan de buitenkant lijkt het af te wrijven.
Thuis probeer ik mijn schouders te ontspannen met yoga. Ze zijn niet gewend aan het extra gewicht.Terwijl ik zonnegroeten maak, komt mijn man de kamer binnen. Hij kijkt me een tijdje aan. Dan verdwijnt hij giechelend naar de keuken. Hoe leuk! Heb je mijn borsten opgemerkt ?, roep ik hem achterna. Is het moeilijk om te missen? Hij vindt de verandering duidelijk net zo extreem als ik. Rustgevend. Een compliment over mijn haar zou een relatiecrisis hebben veroorzaakt. 'S Avonds eten we met vrienden. Dat ik de borsten wil doen, schudt mijn man zijn hoofd. Ik zit stralend naar de tafel? Jayne Mansfield op de beroemde foto met Sophia Loren? Totdat een slablad uit mijn vork valt en eindigt op mijn boezem, niet zoals gewoonlijk op mijn rok. Mijn man moet stoppen met lachen. Anders: geen reactie. Het is waarschijnlijk te lastig voor mijn vrienden om er met mij over te praten. Minder ingetogen: de man aan de volgende tafel. Hij heeft naar me gestraald alsof hij vijf jaar oud is en ik ben zijn verjaardagstaart sinds hij de kamer is binnengegaan. Vasthouden is eigenlijk leuk. Maar ik weet wat de reden is. Als mijn echte borsten de aandacht trekken, dan zijn er meer negatieve. Op school noemden sommige jongens me, Sneeuwwitje? (rijmpjes? Geen kont, geen tieten?). Nog steeds een van de leukere bijnamen. Fieser: "Bord met wratten?. Zulke uitspraken kwamen niet alleen van tieners. Dat is walgelijk. Ze moest haar tieten het laten doen ?, klonk het op een zomerdag in een café. Ik was begin twintig en de man die naar mijn hemd wees was tien jaar ouder. Ik kon niet antwoorden. Niemand anders had er iets over te zeggen.
Verbazingwekkend is dat mijn vriend Hanne soortgelijke slechte uitspraken hoorde. Hanne draagt F-cups. Tijdens de zwangerschap soms G of H.? Stupid comments? Oke? Zegt ze. En reken op: "Rock, rock, rock! Iemand heeft waarschijnlijk ballen gestolen. Geef me wat melk voor mijn koffie.? Toen ik als tiener naar Parijs reisde om bijpassende bh's te vinden, winkelde Hanne in Londen. Later pushte ik met Wonderbras, ze droeg Minimizer. We hadden allebei de angst om onze shirts uit te trekken tijdens seks.
"Past je niet?" Zegt ze terwijl ik haar mijn siliconen borsten laat zien. "Weet ik het?, Zeg ik. Maar het heeft tijd gekost om dat te beseffen. Wat heeft geholpen? Sport: Joggen zonder de rug pijn te doen of mannen vallen bijna van de fiets vanwege mij (zo'n siliconen bh is gemeingefährlich). Gesprekken met vriendinnen (bedankt, meisjes!). Die bikinitopjes en -broeken zijn nu los verkrijgbaar (boven S, onder M). Goede seks. Het succes van Kate Moss. Acties zoals #shout. Een geweldige man. Een trouwjurk zonder corsage, maar met spaghettibandjes van kant.
"Zou je ook verliefd op me zijn geworden als ik een grote borst had?" Vraag ik mijn man 's avonds. "Natuurlijk," zegt hij. "Maar ook als je grotere oren had. Of blond haar. Is altijd het totale pakket.? "Dat is nu een stuk kleiner," zeg ik. Daarna legde ik de siliconen pads terug in de doos. En voel me veel gemakkelijker.
