Een zwaar lot verbindt deze twee mensen
"Ik ben nog nooit zo bang geweest in mijn leven"
Stel je voor dat de wereld plotseling op zijn kop staat. Je huis, de straat waarin je woont, de winkels waar je net bent gaan winkelen: dit alles is plots in puin, dode mensen liggen op straat, de mensen om je heen in paniek en je realiseert je: hier je moet heel snel wegkomen als je in leven wilt blijven!
In oorlogsgebieden moeten mensen dat besluit onmiddellijk nemen in een noodgeval - voor zichzelf en voor hun familie. Dit is een nachtmerrie voor iedereen die moeilijk is om mee om te gaan. Voor kinderen is een dergelijke ervaring oneindig veel erger. Vaak zijn ze gescheiden van hun ouders en moeten ze alleen doorbreken in een gevaarlijke, vijandige wereld, met een onzeker lot tegemoet.
Twee ervaringen die vergelijkbaar zijn
Dat is waar Harry en Ahmend doorheen moesten gaan om te vertellen over hun ontsnapping uit de oorlog in deze UNICEF-video. Harry ontvluchtte de Tweede Wereldoorlog, Ahmed vluchtte onlangs uit Syrië - maar hun verhalen lijken erg op elkaar. De overbevolkte boten, het verlangen naar de moeder, de angst voor de dood, die niet aan hen voorbijgaat - ervaringen die beide mensen waarschijnlijk voor de rest van hun leven vorm hebben gegeven.
"De grootste humanitaire crisis sinds de oprichting van UNICEF"
Helaas is het lot dat door Harry en Ahmed wordt gedeeld niet ongewoon: volgens Unicef zijn momenteel 50 miljoen kinderen op de vlucht, de meesten van hen worden geconfronteerd met oorlog of gevaar in hun thuisland. De liefdadigheid van de kinderen spreekt zelf van de grootste humanitaire crisis sinds haar oprichting na de Tweede Wereldoorlog. Veel van deze kinderen zijn gescheiden van hun ouders en moeten zonder de hulp en bescherming van volwassenen aan een levensbedreigende reis beginnen - aan het eind van de reis in een opvangcentrum voor vluchtelingen terechtkomen. Trouwens, UNICEF heeft een donatiepagina opgezet om u te helpen met de video, waar u direct de hulp voor kinderen op de vlucht kunt ondersteunen.
