Book Salon: onze lezers over de nieuwe Boyle
Hij is geweldig, hij is excentriek en hij is de beroemdste architect in de VS - zo niet de wereld: Met het grotere dan het leven figuur Frank Lloyd Wright, breidt T. C. Boyle zijn afbeelding van mythische Amerikanen uit. En sinds T.C. Boyle zelf is geweldig, excentriek en een vrij beroemde schrijver van de VS, natuurlijk zijn de verwachtingen van zijn nieuwste werk geweldig. Vijf lezers hebben al hun oordeel uitgesproken over "The women". Je zult leren hoe ze het boek op de volgende pagina's leuk vonden. En dan wordt u gevraagd: wie schreef de beste beoordeling? Stem!
Phoenix uit de as - Review door lezer Uta Winzer
"Snel levende en ironische mix van zorgvuldig onderzochte feiten en spannende fictie"
Taliesin ligt diep in de staat Wisconsin: een visie van de Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright, die daar met zijn vrouwen en studenten had gewoond en gewerkt. Tweemaal het gebouwencomplex afgebrand tot op zijn fundamenten - en ondanks alle financiële tegenslagen herbouwde Wright een nog perfectere versie van zijn droom op de ruïnes van zijn voorganger.
Deze cyclus van vernietiging en wederopbouw, deze as-feniks-van-as-ascentie, is symbolisch voor het leven van Wright, wiens werk en werk was tussen slagen en successen, ruïne en welvaart, en van het scheuren en lof van de pers, het onbegrip en de haat voor zijn tijdgenoten en de grenzeloze bewondering van zijn discipelen.
T. C. Boyle portretteert het geniale leven door de ogen van zijn vrouwen: de tere Montenegrijnse danser Olgivanna, de gewelddadige, morfineverslaafde zuidelijke belle Miriam, de tragisch vermoorde mama en zijn eerste vrouw Kitty. Allemaal worstelden ze niet alleen met de financiële knelpunten van Wright, zijn grenzeloze egoïsme en de aanvallen van hun respectievelijke rivalen, maar ook met de onverdraagzaamheid en preutsheid van de Amerikaanse samenleving van de 20e eeuw.
T. C. Boyle's verhaal over de grote Amerikaanse architect is daarom meer dan alleen een biografie, maar ook een sociale kritiek van Amerika op het moment. Zoals in zijn boeken over J.H. Kelloggs ("Welcome to Wellville"), A.C. Kinsey ("Dr. Sex") en S. McCormick ("Riven Rock"), hij verweeft zorgvuldig onderzochte feiten en spannende fictie in een levendige en ironische mix die zowel architectuurliefhebbers als kenners van geavanceerde literatuur zal boeien. Uta wijnmaker
Mijn favoriete zin: ze voelde "... een zekere vreemdheid, niets meer, alsof de wereld even was verdwenen en toen onmiddellijk terugkwam naar haar." (Het moment waarop Olgivanna de dood van haar kwelgeest Miriam leert)
Van achteren naar voren - Recensie door lezer Birgit Anders
"Voor fans van T.C. Boyle is dit boek opnieuw een geweldige roman."
T. C. Boyle woont in St. Barbara in een huis gebouwd en bewoond door Frank Lloyd Wright (FLW) en waarschijnlijk geïnspireerd om zijn laatste roman over de legendarische architect te schrijven. "The women" is slechts marginaal bezorgd over de architect FLW, maar eerder met de minnaar, echtgenoot en ex-man FLW en de corresponderende vrouwen.
We worden aan het begin van de 20e eeuw in het preutse Amerika gekidnapt, waarin overspel nog steeds strafbaar was en morfine-verslaafde vrouwen bijna sociaal acceptabel waren. FLW was een egomane en een rokkenjager die niettemin door de vrouwen werd overspoeld.
De roman begint met FLW's laatste vrouw Olgivanna, een Russische danseres die zijn tweede vrouw Maude Miriam Noel na een vuile echtscheidingsoorlog vervangt. Dit op zijn beurt duwde zichzelf als een "trooster" in het leven van FLW, nadat zijn grote liefde en soulmate Mamah Borthwick - vrouw van een klant en nooit gelegaliseerd liefhebber - werd gedood. FLW was gescheiden van zijn eerste vrouw Kitty na 22 jaar huwelijk en 6 kinderen.
Het boek wordt verteld op 555 pagina's in de tijd van "achter" tot "vooruit" en de daadwerkelijke tekst vult hoopjes voetnoten aan, die ik in eerste instantie heel ongebruikelijk vond, maar in de cursus heel interessant. Birgit Anders
Waar is de roman voor fans van T.C. Boyle is ook dit boek weer een geweldige roman, die het moeilijk maakt om met zulke profane zaken om te gaan, zoals werken, eten, drinken en slapen.
Mijn favoriete zin: "Drie minnaressen, drie Talisiens, je kunt alleen maar gissen hoe Olgivanna zich tegenover deze opvolging voelde, nadat ze een privé-opleiding had gehad, moet ze Henry VIII gekend hebben."
Word Acrobat meets Life Juggler - Review door Reader Sabine Zeddies
"Dit is leesplezier!"
Wie leest er graag huwelijksgeschillen over andere mensen? Dit is de vraag die lezers zullen vinden in het laatste werk van T.C.Boyle "De vrouwen" legt op. Als je in het begin geïrriteerd bent, denk je dat je een deja-vu-lezing hebt. Is de architect van Frank Lloyd Wright Dieter Bohlen?
Op meer dan vijfhonderd pagina's leert de vriendelijke lezer alles over de vier vrouwen van de architect Frank Lloyd Wright (1867-1959) en hun strijd om de volgende mevrouw Wright elk te voorkomen. Omdat de beroemde architect altijd een beetje tekort was, hebben deze gevechten een aantal bizarre trekken. Netjes aangewakkerd zijn deze botsingen nog steeds de sensatiepers. Voor wie dit te veel afslachting is, om te zeggen dat "The women" toch een leesplezier is over de bouwer van de honderd jaar oude villa van T.C. Boyle in Santa Barbara.
Het narratieve perspectief vanuit het perspectief van een voormalige Japanse student van F.L. Wright heeft veel grappige momenten. Leesplezier op het hoogste niveau is keer op keer terug te vinden in het woord creaties T.C. Boyles houden van "de Boa-constrictor slikt het gezicht van de rat". Of vergelijk hoe "ik ... haar ogen zag, ... zo donker en ondoordringbaar als de dikke tabletten blokchocolade in de voorraadkamer." Dit is leesplezier! Sabine Zeddies
De vonk sprong niet over - Review door lezer Janina Arnaschus
"Als lezer voel je een vreemde manier om afstand te houden."
Twee en een half jaar na zijn laatste boek "Talk Talk", wat ik erg leuk vond, T.C. Boyle met "The Women" heeft nu een nieuwe roman ingediend. Nadat "Talk Talk" een ongelooflijke Pageturner was vanwege de spanning, heb ik met "The Women" lastiger. De taal van Boyles is zoals gewoonlijk picturaal, maar het was moeilijk om aan de slag te gaan in het verhaal van de Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright.
Helaas ontbrak hier de vonk die op de andere romans van Boyle na de 5e pagina sprong. Het is niet de taal of de zinsstructuur, maar ik ben de hoofdrolspelers - Wright en zijn talloze geliefden / vrouwen / ex-vrouwen - te ver weg, en te vreemd is de beschreven samenleving in het begin van de 20e eeuw op het platteland van Wisconsin. Als lezer voel je je vreemd op afstand, en hoewel passie in al zijn facetten de basisterm is van het boek. Je moet dit soort lezen leuk vinden, dan zul je zeker plezier hebben met de details. Janina Arnaschus
De roman is met name geschikt voor architectuurliefhebbers en biografen
Mijn favoriete zin: "De dag had een trage, ontspannen traagheid waardoor ze zich een beetje verwend voelde, een kat die op een schoot lag te draven (Derde deel, Hoofdstuk 5, blz. 474)
Frank's Women and the Complications - Review door Reader Nancy Brendecke
"Een boek voor veeleisende lezers"
T. C. De fictieve biografie van Boyle van Frank Lloyd Wright, de beroemde Amerikaanse architect, vertelt over zijn relaties met vier verschillende vrouwen, drie van hen zijn vrouwen, tussen de jaren 1909 en 1930. We leren weinig over zijn architecturale werk; alleen zijn landgoed Taliesin in Wisconsin wordt beschreven, andere gebouwen, zoals het Imperial Hotel in Tokio, worden slechts incidenteel genoemd.
Wright is erg arrogant en bazig - hij hoeft zijn rekeningen niet te betalen, hij beveelt zijn studenten aan om na te denken - en zijn leven in deze periode is onconventioneel, hectisch en meestal chaotisch. Hij is een wervelwind die vecht met zijn geliefde tegen de preutse Amerikaanse maatschappij. De vrouwen in het verhaal, vooral de terugkerende Miriam, zijn emotioneel, geagiteerd, vaak dramatisch. Regelmatig keren de gebeurtenissen om, sommigen, zoals geldgebrek, problemen met de wet en persconferenties om zichzelf te verdedigen, worden herhaald. De roman heeft een gecompliceerde structuur: chronologisch onderverdeeld in drie sectieselk met een inleiding en in elk geval vanuit het oogpunt van de huidige partner. Zijn oude vrouw (20 jaar en vier kinderen) komt alleen voor als overgang naar zijn eerste buitenechtelijke relatie, aan het begin van de derde sectie.
De echte verteller is een Japanse student van Wright, Tadashi Sato, die negen jaar met hem samenleefde en werkte. Hij noemt de meester Wrieto-san en via hem leren we veel over Franks manier van werken en zijn relatie met zijn studenten, medewerkers en klanten. De aanvankelijk bewonderende opmerkingen van Tadashi over zijn meester worden in het hele verhaal steeds bitterder en kritischer.
Te dien einde, zou het Japanse transcript van Tadashi zijn vertaald door zijn Amerikaanse kleinzoon (O'Flaherty-San, een Iers-Amerikaan, of zelfs T.C. Boyle zelf?), En de vertaling is opnieuw geannoteerd met opmerkingen van de Tadashi. Tot overmaat van ramp voegt Tadashi voetnoten toe, overal, soms lang en degressief, en afleidend.
Als compensatie worden de dialogen scherp uitgevoerdMen leert veel over de sociale waarden in die tijd, en de schilderachtige beschrijvingen vragen om een verlangen. Nancy Brendecke
Waar is de roman geschikt voor? Zoals bijna altijd het geval is bij T.C. Boyle: voor veeleisende lezers.Het kost ook tijd en concentratie om jezelf onder te dompelen in de wereld van Frank Lloyd Wright - bijvoorbeeld een winterweek van een week lang. Als een lichte strandlezing of doek voor de dagelijkse treinrit is het boek niet geschikt. Je moet er helemaal in zijn, de verfijnde verteltechniek doorzien en genieten van het mooie proza.
Mijn favoriete zin: "De door de wind meegevoerde sneeuwbanken hebben alles onberoerd en perfect achtergelaten." Ze ademde de geur van de dennen uit, zag haar, als wachters die langs de rivier stonden, knoestig en levend, verloren in deze monochrome wereld van alle kleuren, en ze voelde pure vreugde, wat precies het leven was dat ze zich had voorgesteld ... "(Pagina 486)
