Bourgondië: een kasteel werkt nog steeds!

De knappe ober Antony lacht naar zichzelf terwijl hij mijn bord door het restaurant balanceert en een diamant voor me lijkt te zetten als een schat. Ik slik terwijl ik een blik werp op de geroosterde duifpoten in tonkaboonjus. Onlangs had ik er nooit aan gedacht een vogel te eten die ik misschien van het balkon thuis had weggejaagd. In Bourgondië wordt het als een feest beschouwd: ik zit in een van de beste restaurants van Frankrijk, in de "Le Relais Bernard Loiseau" met een driesterrenkeuken. Het ruikt verleidelijk, ik ben klaar voor experimenten en reik naar het bestek. Of is het beter met de handen? Antony merkt mijn aarzeling op: "Bijt maar in!" Hij lacht. Het is hier ook ontspannen. Ik kauw op die dijen tussen mijn vingers die zo fijn en aromatisch smaken op hetzelfde moment dat ik mijn ogen sluit en me alleen concentreer op de smaak. Heb ik ooit met zoveel toewijding in een restaurant gegeten? Zeker niet. Antony serveert me een prachtige wandeling, totdat ik de chocolaatjes passeer. Ik ben bang dat ik anders niet uit mijn stoel zal opstaan.

Saulieu is de naam van de stad in de Bourgogne, waar dit beroemde adellijke restaurant is gevestigd, dat ook een klein hotel omvat. Fijnproevers van over de hele wereld komen hier om smaakvol naar nieuwe sferen te reizen. Een allround verwenprogramma. Ja, daarom ben ik hier, in Bourgondië, drie en een half uur ten zuiden van Parijs. Ik moest eindelijk een pauze nemen, want in mijn leven thuis werd de vrije tijd met uitsterven bedreigd. Als alleenstaande ouder heb ik veel aan mijn hoofd, de baan, de kinderen, er is nauwelijks ruimte voor pauzes. Voor een luxueuze week kan ik diep ademhalen en opnieuw genieten van de dagen. In een gebied waar sterrenkoks, wijnhuizen en geweldige hotels zo talrijk zijn als strandstoelen op de Noordzee.

In "Marché aux Vins" zijn er oude en nieuwe wijnen uit de wijnstreek

De volgende ochtend, na een uitgebreid ontbijt in de tuin van mijn "Relais", ging ik op weg om Bourgondië met de auto te verkennen. Het pad leidt tussen wijngaarden naar middeleeuwse dorpjes. Ik rijd door smalle straatjes, geraniums hangen aan de raamroosters van de huizen, in het midden van het dorp is er altijd een oude put. Meer idylle is niet mogelijk.

Borden passeren me op de landwegen tussen de plaatsen, zoals Clos de Vougeot, Morey-Saint-Denis en Gevrey-Chambertin - alsof een sommelier een goede wijnkaart had samengesteld. Tussen Dijon en Beaune groeien de beste druiven. Ze zijn een erfenis van de cisterciënzer en benedictijnse monniken die in de middeleeuwen veel wijngaarden in Bourgondië hebben aangelegd. Tegenwoordig worden ze beschouwd als de kostbaarste velden ter wereld. Als ik even stop en naar de nog steeds kleine druiven kijk, is er alleen stilte om me heen. Ik sta stil in de zon, haal diep de ochtendlucht in en geniet van het weidse uitzicht over de wijnstokken op de hellingen. Ik voel me hier bijna als een wijnstok, als een deel van deze natuur.

Beaune wordt beschouwd als de "hoofdstad" van de Bourgondische wijnen, een mooie kleine plaats. Herenhuizen staan ​​in een cirkel rond de basiliek. Er zijn veel wijnwinkels in de straten van de stad, waar ik dagenlang de Pinot Noirs en Chardonnays van de Bourgogne zou kunnen verkennen - en elke keer een paar flessen kopen voor thuis. In de "Marché aux Vins", een historische wijnkelder onder de kapel van een voormalige Franciscaanse orde, duik ik eindelijk. Kaarslicht flikkert in de donkere gewelven, op houten vaten staan ​​een "Château de Meursault" en een "Château de Pommard", beste witte en rode wijn. Snuiven, slurpen, laten tintelen op de tong - hier zijn de rituelen van een proeverij, niet een beetje gek. De sfeer is mystiek, vooral in het deel van de oude kathedraal aan het einde van de tour. Aan de muren hangen afbeeldingen van heiligen, oude dikke pilaren links en rechts van mij.

Lees ook

Ik heb het gevoel dat ik in de film 'The Name of the Rose' zit, alsof Sean Connery in Monk's Cowl langs me heen zou lopen om een ​​kruik druivensap te vullen. Het is lunchtijd, mensen zitten buiten op de pleinen van de stad en genieten ook van een van de heerlijke "kastelen". Aan kleine tafels voor de bistro's, met lekker eten op het bord. Ze zien er allemaal zo ontspannen uit, alsof geen van hen later weer zou moeten werken. Een kleine jongen begint te zingen, niemand waarschuwt hem. De rest van de familie zingt gewoon mee, een paar gasten klappen en de huisbaas besteedt er een. Savoir-vivre in Bourgondië - maak gewoon het beste van elk moment.

Ik merk hoe goed de lichtheid is die deze mensen uitstralen. Ik ben van plan me dat later in het dagelijks leven te herinneren.

Ga ik een kijkje nemen in het "Hôtel Dieu", het beroemde bijna 600 jaar oude ziekenhuis van Beaune met houten bewerkte bedden en gevleugeld altaar? Absoluut! En moet ik naar het kasteel van Cormatin met zijn prachtige park en de kamers die nog steeds hun 17e-eeuwse inrichting hebben? Ja, dat past. Elke dag denk ik na over wat ik precies doe. Geen stress in de omgeving, beloofde ik mezelf, maar ik reis vrij comfortabel van de ene plaats naar de andere, van de ene accommodatie naar de andere.

Andrea Hacke in "Hôtel Dieu", een voormalig ziekenhuis in Beaune. Onze auteur verbaast zich over de pracht in de "Armensaal"

Mijn hoogtepunt heet "La Cueillette" en ziet eruit als een paleis in de wijngaarden. Een brede trap met rood, dik tapijt leidt naar de receptie, zoals in het sprookjesachtige kasteel. Op het grote terras voor mijn kamer kon ik een wals dansen. Ik voel me alsof ik vier was toen ik in een prinsessenjurk met mijn grootvader op een kasteel was en we dachten dat we daar zouden wonen. In de eetkamer glinstert het goud op het plafond en de muren, een grote kroonluchter hangt in het midden van de kamer, op elke tafel staat een vaas waarin een goudvis drijft. In deze pracht verdwijnen mijn laatste gedachten over het dagelijks leven thuis: schoollunches en volle wasmachines zijn lichtjaren verwijderd. Mijn ziel voelt vers gemasseerd.

In dit gebied zijn er zoveel kastelen, paleizen en kerken als in Duitse voorsteden garages. Geen enkele andere provincie had ooit grotere en rijkere kloosters dan Bourgondië, totdat ze grotendeels werden verwoest tijdens de Franse revolutie. Ik rijd naar het centrum van het middeleeuwse geloof, naar de abdij van Cluny. Slechts één transept is overgebleven van de enorme structuur, voorheen een gebouw met vijf schepen met een lengte van 187 meter en twee transepts. Ik leen een iPad voor een virtuele rondleiding en reis terug in de tijd. Overal waar ik naar het scherm ga, voegt de computer op dat moment wat ontbreekt aan muren, bogen of deuren toe, en laat me een foto zien alsof ik net een foto van het origineel maakte. Ondanks mijn hoogte van 1,85 meter voel ik me klein in deze monumentale plant. Enthousiast, ik keer me naar mezelf toe en ga de nog bestaande vleugel van de kerk binnen. Het is zo ongelooflijk hoog dat ik duizelig word als ik naar het plafond kijk.

In een café bij de abdij ontmoet ik Philippe Griot. De steenhouwer en beeldhouwer - met pet, gebroken jeans en stoffige handen - heeft veel in de abdij rondgekeken. "Ik heb gekeken hoe stenen met een afgeronde rand moesten worden gesneden." Er is moed voor nodig om als steenhouwer te werken, zegt hij. "Je hebt maar één kans voor elke snede in een blok van graniet of marmer." De 56-jarige houdt ervan om dapper te zijn. Ik kijk naar hem met welke passie hij zijn werk doet. De mensen die ik hier onderweg tegenkom, lijken allemaal opmerkelijk tevreden. Of zie ik nu alleen de perfecte wereld overal, omdat ik zo'n goed humeur heb?

Wijnstokken in de gemeente Gevrey-Cgambertin

Voor de laatste nacht boekte ik een kamer in Ghislaine de Chalendar. De mooie, warme Franse vrouw is 60 maar heeft de energie van een 40-jarige. Samen met haar man runt ze de Bed & Breakfast "à la maîtresse". Een landgoed met slechts vijf gastenkamers gebouwd op een heuvel rond 1700. Het uitzicht vanuit mijn raam over het zwembad en de bloementuin in een brede vallei is dromerig. 'S Avonds eten alle gasten samen aan de familiekamer tafel. Iedereen die thuis geen moeder heeft die hem van tijd tot tijd verwent, vindt ze hier. Ik eet hun drie gangen langzaam en met smaak. "Neem het meer," zegt Ghislaine, zodra een witte vlek op mijn bord opent. Ik heb het gevoel dat dit gezin me privé voor Frankrijk heeft uitgenodigd. Na de maaltijd zitten we samen met onze gastvrouw. Ze is charmant, vertelt over haar tijd als verpleegster in Parijs, luistert goed en houdt van lachen. Haar hartelijke karakter lijkt mensen te openen, omdat plotseling een oudere dame uit de Franse Franse poëzie citeert. Een Italiaan gaat aan de piano zitten en speelt Bach. Ik drink een rode wijn met Ghislaine, en we praten lang, over het leven en onze dromen, over hun gevonden paradijs in de Bourgogne. "Weet je wat ik hier vooral leuk vind?", Vraagt ​​ze me op een dag. "Ik merk hoe mensen zich bij ons vestigen en weer leren genieten van het leven, en ik kijk er graag naar als iemand 's morgens op blote voeten door het gras loopt, in de verte kijkt en er helemaal mee één is."

De volgende ochtend stap ik uit bed, net als de zon opkomt. Ik stroom alleen door de weide bij het huis. En denk, dank u, Bourgondië.

Goed om te weten

blijven

"La Cueillette". Oude luxe en moderne kamers in het Palais in het midden van de wijngaarden van Mersault. In de spa fruittherapie. Tweepersoonskamer vanaf 185 Euro, ontbijt vanaf 19 Euro / persoon.18, rue de CÎteaux, Mersault, www.lacueillette.com.

"à la maÎtresse". Bed & Breakfast in 300 jaar oud huis, prachtige tuin inclusief zwembad, diner op zaterdag. DZ / F vanaf 98 Euro. Le Bourg, www.alamaitresse.fr.

"La Tour du Trésorier". Mooie bed and breakfast op de oude vestingmuur van Tournus. Charmant ingerichte kamers. DZ / F vanaf 150 Euro. 9, place de l'Abbaye, www.tour-du-tresorier.com.

Eten en drinken

"Le Relais Bernard Loiseau". Drie-sterren restaurant, met klassiekers en nieuwe creaties. Tegelijkertijd comfortabel hotel. Lunchmenu 70 Euro, vijfgangendiner 175 Euro, tweepersoonskamer vanaf 275 Euro, ontbijt 28 Euro / persoon. 2, rue d'Argentine, Saulieu, www.bernard-loiseau.com.

"Le Pré aux Clercs". Gastronomische keuken met een Michelin-ster, mooi terras. Vijf gangen vanaf 57 euro. 13, place de la Libération, Dijon, www.jeanpierrebilloux.com.

uitproberen

"Marché aux Vins". Individuele wijntours in de historische kelder. Zeven proeverijen 11 euro. 7, rue l'Hôtel Dieu, Beaune, www.marcheauxvins.com.

"Moutarderie Fallot". Traditionele mosterdfabriek met rondleidingen, mosterd in 30 smaken. 31, rue du Faubourg Bretonnière, Beaune, www.fallot.com.

Frank bouwt de Efteling na in zijn achtertuin – Efteling Fans (Mei 2024).