Koppel-therapeut onthult: dit zijn de 5 geheimen van een gelukkige relatie
"Dat is een goede zin!", Zei mijn zoon toen hij "Anna Karenina" van Leo Tolstoy opende en het wereldberoemde begin van de roman las: "Alle gelukkige gezinnen lijken op elkaar, elk ongelukkig gezin is ongelukkig op hun eigen manier." ? "Ja," zei ik, "maar ik denk dat hij het verkeerd heeft, maar hij is het waarschijnlijk niet eens met paren." Mijn zoon keek op uit het boek en gaf me de sceptische hallo-oude-digga-papa-is-nog-look, wat in dit geval betekende: je bedoelt dat nu niet serieus, of ga liggen met wereldliteratuur naar? "Wel," schraapte ik mijn keel. "Geen paar zijn hetzelfde, dat is duidelijk, en elk paar zal hun weg vinden op hun eigen manier."
Er zijn veel soorten samenwerking
Als koppeltherapeut heb ik in de loop der jaren heel wat koppels ontmoet. Sommigen van hen bewonder ik: zo zorgzaam dat ze elkaar strelen, zo wijs en open ontmoeten ze elkaar dat ik gewoon jaloers ben. En dan zijn er paren die zo onwetend met elkaar zijn, ze praten zoveel over elkaar, maar ondanks alles zijn ze eigenlijk op de een of andere manier gelukkig met elkaar. Maar de problemen waarmee een paar relaties niet worden geconfronteerd, zijn bijna altijd hetzelfde.
"Elk koppel ervaart deze problemen een beetje anders," zeg ik tegen mijn zoon. "Maar ze zijn ongelukkig op dezelfde manier, ze zijn gewond, ze bereiken elkaar niet, ze eindigen voor altijd in dezelfde maalstroom van emoties en reacties." De zoon kijkt me aan. "Zoals jij?" Zegt hij en grijnst. En ik ben blij dat hij de Tolstoy sluit en de kamer uit gaat. Ja, zoals wij.
Ook koppeltherapeuten hebben relatieproblemen
Ik denk aan de klanten die graag tegen me zeggen: "Het overkomt je niet, je hebt zeker een geweldige relatie!" Ze zeggen dat in deze mix van nieuwsgierigheid, scepsis, hoop en provocatie. Aan de ene kant willen ze horen dat ik dezelfde problemen heb als zij, dat hun paarproblemen normaal zijn en dat iedereen ze heeft, inclusief ik. Aan de andere kant willen ze dat ik vooraan sta in de ideale relatie. Dat er echt een oplossing is, een andere manier en dat ik niet alleen deze manier weet, maar ook weet hoe ik ermee moet omgaan. De waarheid is: ik heb een relatie zoals iedereen. Soms, als alles goed is, ben ik tevreden, en dan denk ik dat het helpt dat zowel mijn vrouw als ik koppeltherapeuten zijn. En soms, wanneer ik echt teleurgesteld ben en door de wereld ren met losgekoppelde gedachten, hoor ik een stem in mij die zegt dat ik gewoon niet kan scheiden: ik, de koppeltherapeut. En dan denk ik dat ik super dom ben.
Elk paar is gelukkig op hun eigen manier
Ik denk opnieuw en ren door de gang tot ik mijn zoon in de keuken vind en zeg: "In zekere zin had Tolstoy toen gelijk." De zoon kijkt op van zijn noedels: "Tolstoy kan blij zijn dat hij je heen en weer niet hoeft te ervaren." We giechelen allebei. "Wel," zeg ik, "het is waarschijnlijk allemaal anders." De zoon rolt met zijn ogen en laadt vervolgens wat verse pasta op zijn vork. Hij houdt niet van lange vaderlijke verklaringen. Dus ik zal het samenvatten. "Elk paar is ongelukkig op zijn eigen manier, en elk paar is gelukkig op zijn eigen manier, maar er zijn een paar mechanismen, een paar wetten die van toepassing lijken te zijn op alle paren, zoals hoe zwaartekracht onvermijdelijk werkt Elk paar zal onvermijdelijk met elkaar communiceren en een patroon ontwikkelen, en net zoals er geen leven zonder zonlicht zou zijn, hebben paren openheid nodig om dichtbij te zijn, dus alle paren zijn vergelijkbaar in hoe ze ongelukkig worden en hoe ze het doen Maar elk paar leeft op zijn eigen manier voort. " "Daarover heb je in je nieuwe boek geschreven", zegt de zoon. 'Ik heb het geprobeerd', zeg ik.
De vijf geheimen van een gelukkige relatie
1. Kwetsbaarheid en nabijheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Kwetsbaarheid is een voorwaarde voor een vervuld leven. Onder kwetsbaarheid versta ik de bereidheid om open te staan en open te zijn. en laat anderen zien wat we echt voelen. Kwetsbaarheid is het hart dat? Kernrelaties. De voorwaarde voor het ervaren van intimiteit met onze partner? En daarmee het risico lopen daadwerkelijk gewond te raken. Sociaal onderzoeker Brené Brown definieerde kwetsbaarheid als 'onzekerheid, risico's nemen en emotionele blootstelling'. Wie niet tegen onzekerheid kan, kan niet liefhebben. We kunnen alleen verliefd worden als we onzekerheid doorstaan. Flirten is een enkel spel met de onzekerheid of onze gevoelens worden beantwoord. En zonder ons kwetsbaar te maken, kunnen we onze lippen niet openen voor de eerste kus. We kunnen ons appartement niet opgeven, we kunnen niet contracteren. In elke fase van ons liefdesleven gaan we gepaard met onzekerheid.Begrijpen we elkaar nog steeds als ouders? Blijven we een paar ondanks ziekte en veel rimpels? Onze innerlijke wereld tonen is altijd een risico. Als we oprecht zijn met onze onzekerheden en angsten, dan kunnen anderen ons beoordelen en kunnen we ze beschouwen als tekortschietend, tegenstrijdig of onvolwassen. We kunnen ons schamen, afwijzen of devalueren. Wij leveren, wij geven de controle. Dit is dubbelzinnig met onze favoriete mens. Aan de ene kant vertrouwen we hem het meest dat hij ook onze duistere kant zal accepteren. Anderzijds zijn we zo bang voor niemand anders dat we zijn aandacht kunnen verliezen.
Kwetsbaarheid betekent om onze lieverd onze jaloezie te tonen over zijn nieuwe collega. En slik ze niet schaamteloos of fel tegen ze, want we zijn bang om belachelijk over te komen. Het betekent niet dat we zijn uncharmante opmerking over onze kont doornemen. Onze zelftwijfel over onze aantrekkelijkheid sluit ons niet af en geeft ons geen kalmte, maar om aan te tonen dat zijn uitspraak ons van streek heeft gemaakt. Kwetsbaarheid en nabijheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. In momenten van grote nabijheid zijn we onaangetast en authentiek en hebben we het gevoel zowel bij ons als bij onze partner aan te komen. Dichtbij kunnen we alleen tot elkaar komen als we onze dagelijkse uitrusting uittrekken. Hij die liefheeft, is kwetsbaar. Wie niet kwetsbaar wordt, verliest liefde. Het feit dat koppels vaak met elkaar praten, is nu zo gemeengoed dat dit advies weer in de oren klinkt. Maar het is natuurlijk geen dom advies. Vooral als we begrijpen dat 'relatiestraat' betekent dat we onszelf toestaan onze gevoelens te delen en deze vervolgens met de partner te delen. Aan de andere kant hebben we soms de indruk dat men alles naar beneden kan praten. Een argument dat, natuurlijk, de meest vooruitstrevende, de angst, in het gesprek van onaangename inzichten en gevoelens te duwen. Omdat we het gevoel van "Zerringen" krijgen, als onze dialoog altijd om dezelfde draait en niet van de plaats komt. Dat is slechts een teken dat niemand in kwetsbaarheid durft te stappen, maar we blijven allebei in onze comfortzones en wisselen alleen bekende argumenten uit. Kunnen we besluiten om zelf verder te gaan? Wat verklaren we en wat houden we voor onszelf? Welke innerlijke discussies hebben we met onszelf, en wat laten we onze partner echt weten?
Kwetsbaarheid kan positief zijnom zichzelf versterkende circulatie in een relatie te worden. Dan komen we dichter bij wat we eigenlijk zoeken in liefdesrelaties: een plek waar we ondanks onvolmaaktheid geliefd voelen. Maar om daar te komen, moeten we onze eigenaardigheden laten zien. Alleen zeer niet-reagerende mensen reageren op de onzekerheid van anderen met hardheid of spot. Als de ene partner kwetsbaar verschijnt en de andere open reageert, voelt deze ontmoeting als de kracht van liefde. Kwetsbaarheid verbindt ons en verdiept onze band. Maar het proces om onszelf te openen en toe te vertrouwen is altijd opwindend. Kwetsbaar zijn maakt onze relatie niet saai en saai. Want wat we in onszelf ontdekken, wat we voor elkaar kunnen openen, is een oneindige ontdekkingsreis.
2. Rituelen zijn relatiebarometers.
Paren worden weerspiegeld in hun rituelen. We observeren hun rituelen en leiden af wat voor soort relatie ze leiden. Hij helpt haar altijd arrogant in de jas. Ze raken elkaar aan wie ze aan tafel zitten. Ze plagen elkaar speels als filistijnen en pronkstukken. Paren creëren gemeenschappelijke rituelen vanaf hun eerste ontmoeting. Een keer per jaar lijkt het uitstappen op het metrostation Berlijn, waar we elkaar hebben leren kennen, ons een echt ritueel. Op zaterdagochtend na de gewone snack in de supermarkt om een espresso te nemen bij Toni, beschouwen we het eerder als een mengeling van vervelende dagelijkse routine en liefde won gewoonte. Maar de kleine dingen beheersen ons leven. Ze zijn belangrijker voor ons liefdesleven dan om de zon te zien zinken in de zee bij Capri. Onze kleine rituele gewoonten, onze dagelijkse rituelen, zijn als de haken waartussen we de structuur van onze relatie overspannen. Ze bewaren ons verhaal en zetten het voort. Het is daarom goed om ze serieus te nemen, voor ze te zorgen en hun belang niet te onderschatten.
Een vluchtige afscheid kus heeft geen kans om onder de 1000 meest zinvolle kussen van het leven te komen, het is een "alsof" kus, geen ontroerend of zelfs erotisch lipspel. Toch is hij zinvol. Omdat deze rituele klap ons kalmeert en ons verbindt. De kussen op de voordeur bevestigen de volgorde van ons liefdesleven: het is zoals het is, het blijft zoals het is. Bewust denken we alleen aan onze rituelen als ze niet worden gehouden. Dan zijn we geïrriteerd, worden attent en proberen te begrijpen waarom het ritueel was verbroken. Als we 's morgens ruzie hebben gemaakt en onze partner' s avonds zoals gewoonlijk in de arm neemt, dan is onze positieve relatie met elkaar hersteld.Maar als hij alleen "hallo" in de hal mompelt, dan gedraagt het aankomstritueel zich als een tsunami-waarschuwingssysteem. Het niet-waargenomen ritueel maakt duidelijk dat zijn humeur de onze is.
We kunnen ze niet vervalsen in relaties? hoewel rituelen vol zitten met "alsof" communicatie. Een cliënt kwam na de affaire van haar man omdat hij er op de een of andere manier stijf uitzag in haar welkome ritueel. Ze had geen andere vermoedens, haar man was zoals gewoonlijk. Hij kon zijn schuldgevoelens overal verbergen. Hij slaagde alleen in de gesymboliseerde nabijheid van het fijn afgestemde begroetingsritueel. Kleine rituelen zijn een geweldige manier om onze relatie te veranderen. Zoals we weten, is het moeilijk om te veranderen. Hoewel we kunnen zien dat we onze partner overdreven bekritiseren of afwijzen, is er geen balie die we vanaf nu eenvoudig kunnen omdraaien om vriendelijker te zijn. We hebben iets nodig dat we in de praktijk kunnen doen. We hebben iets nodig waarin we al de mens kunnen zijn die we willen worden? zonder dat we ons verkeerd voelen, oneerlijk of liegen.
We hebben een nieuw klein ritueel nodigom verandering te initiëren. Dus we kunnen besluiten om elke dag de dag door te nemen voordat we in slaap vallen en iets vinden waarvoor we onze partner kunnen prijzen. Misschien moeten we eerst een herinnering instellen op onze smartphone. Maar geleidelijk zal het onze gewoonte worden. Misschien kunnen we eerst niets bedenken. Of we verdedigen onszelf intern, te prijzen, waar we nog steeds vol kritiek zitten. Maar als we ons kleine ritueel vasthouden, zal het onze perceptie veranderen. We zullen meer aandacht besteden aan lovenswaardige dingen. We zullen onze partner meer waardering tonen. En op de lange termijn zal het onszelf zelfs veranderen en zullen we meer waarderen. Wat begint alsof het langzaam werkelijkheid wordt.
3. We moeten teleurstelling en pijn aanpakken? en vooral toegeven aan onszelf.
Als onze liefdespartner er niet is wanneer we die het hardst nodig hebben, kan dit verwondingen veroorzaken. Wanneer we erg ziek zijn of diep rouwen. Voor belangrijke tests of beslissingen. Als hij een belangrijke werkafspraak maakt op de dag van de begrafenis van onze favoriete tante. Als hij heeft beloofd zelf ouderschapsverlof te nemen, maar genadeloos een bedrijf opdrijft en ons alleen laat met de nieuwe bewoner. Als we ijzer hebben bespaard en onze partner nu frivool ons gemeenschappelijke fortuin verliest, dan breekt ons vertrouwen af. De meest voorkomende en complexe schending van gehechtheid in relaties is affaire. Bindende verwondingen betekenen dat we niet terug in de relatie zullen komen zoals we deden vóór onze teleurstelling. We blijven gereserveerd, vaak zonder het te beseffen. Alsof we niet langer echt op de partner leunen, maar er altijd voor zorgen dat we op eigen benen staan.
Soms is het maar een opmerkingof dagelijkse situatie die gaande is. Toen hij zei dat zijn eerste liefde iets onbereikbaars was. Toen ze naar de verjaardag van haar vriendin reed en ons alleen liet met de waterschade in het appartement. We zijn teleurgesteld, voelen ons ongezien en alleen gelaten. We willen dergelijke teleurstellingen vaak niet zo serieus nemen. Maar ze weerklinken in ons. We proberen het opzij te zetten, het hoort bij het verleden te zijn. Maar het houdt niet op. Wanneer we naar onszelf luisteren of samen teleurgesteld raken in het dagelijks leven, wordt het ingekapselde letsel in ons aangeraakt en neemt de pijn in ons toe. Hieruit kunnen we zien dat er een schending van de obligaties is geweest. Dat er iets tussen ons is dat op ons gemeenschappelijke pad als een paar weegt, zoals een zware rugzak die een van ons constant bij zich draagt. We willen erop kunnen vertrouwen dat de partner er voor ons is als we ons hulpeloos voelen en op zoek zijn naar veiligheid. Zo'n partner nodig hebben, lijkt misschien afhankelijk en peuterachtig. Maar we zijn zo afhankelijk van liefdesrelaties en een bandenschending leidt tot angst en onzekerheid. We zijn bang dat het opnieuw kan gebeuren. Onze partner is niet langer een veilige tegenpartij. We bewegen ons dan niet langer meer vrij naar elkaar toe. En het kan ervoor zorgen dat we subtiel afstand doen van onze liefdesrelatie in kleine stappen. We zijn teleurgesteld. We proberen tevergeefs. We treden geleidelijk af. En uiteindelijk zijn we niet langer toegewijd aan ons partnerschap. We laten ze in het zand gaan.
Op het werk noemen we het innerlijke beëindiging: Je doet nog steeds je werk, maar zonder echte interesse, zonder bereidheid om mee te doen. We handelen nog steeds in onze relatie, maar dit heeft geen invloed meer op ons. En het vult ons niet meer. We voelen ons leeg, niet verbonden, we leven naast elkaar. Plots zijn we een van die stille koppels aan de restauranttafel, die we bewonderden als jonge mensen in ongeloof. We weten dat we ons in onze liefdesrelatie niet constant vol geluk voelen. Maar de lijn tussen gezond realisme en innerlijke beëindiging loopt waar we aftreden.Er zijn altijd situaties waarin we ons verlaten voelen. Omdat hij echt niet aan onze zijde stond, of omdat hij onze verwachtingen teleurstelde, wat misschien niet realistisch was.
Shit gebeurt. We zijn er niet tegen beschermd. Maar het belast onze liefde als we de teleurstelling en de pijn niet erkennen. Als we niet met elkaar verduidelijken wat ons pijn heeft gedaan en het vertrouwen herstellen. Een niet-herstelde beveiliging is krachtig als iets dat nog niet is voltooid in de psyche. Het is als een onafgemaakte foto: elke keer als we ernaar kijken, willen we het afmaken. Wat niet af is, lijkt krachtig in ons. Het houdt ons in een staat van spanning waar onze psyche actief blijft. Daarom moeten we niet proberen om bindende verwondingen te negeren, omdat de ervaring in het verleden is en de relatie heel goed verloopt. Het is gewoon geweldig omdat we stil blijven. Niet omdat we weer echt veilig zijn.
4. Seks is belangrijk. Zelfs als het niet altijd vuurwerk is, maar soms alleen een kachel.
Seksualiteit in vaste liefdesrelaties is, zoals we weten, na een tijdje geen zelfontbranding meer. Het wordt steeds moeilijker om elkaar te begeren. Wanneer opwinding een mengeling is van aantrekking en de obstakels die we moeten overwinnen? Hoe moet iemand begeren zonder wie er geen afstand is? Met "hot or not"? het idee dat je alleen seks hebt in solide relaties als je het weer echt warm hebt? we gaan niet verder. "Als we naar een restaurant gaan, moeten we dat eerder hebben gepland, beslist en voorbereid. En als we seks willen hebben, is dat niet anders. Seksualiteit van partners blijft in leven wanneer het hoog op onze emotionele takenlijst staat.
Dat klinkt vreselijker zoals het is. Omdat we onze emotionele wereld voortdurend heel bewust en gepland organiseren: besluiten we alleen een weekend? om te reizen met ons oudste kind? omdat we ons niet meer zo dicht bij hem voelen. We noemen onze vriendin? om contact te houden. Is het zo anders, het weekend niet helemaal plannen, zodat we tijd hebben voor seks, als we onze partner heel dichtbij willen voelen? Vaak is seksuele stimulatie nodig voordat plezier naar boven komt. Wachten op plezier is daarentegen eerder een effectieve vorm van anticonceptie. De opwinding tot plezier overwinnen is de meer levensvatbare manier. Dat betekent klaar zijn om deel te nemen aan een stimulerende aanraking zonder heet te zijn voor seks. Seksualiteit op lange termijn, solide? Bovenal hebben relaties een veilige emotionele basis nodig. Maar een veilige band leidt niet automatisch tot wellustige gehechtheidsseksualiteit. Comfortabele veiligheid en vertrouwdheid zijn de emotionele kussens waarop we onze seksualiteit kunnen insluiten. Maar zodat we niet in slaap vallen met al onze seksualiteit, vanwege de bekende gelukzaligheid, hebben we manieren nodig die ons naar ons plezier leiden.
Op het brede terrein van seksueel genot Aan de ene kant vinden we de onpersoonlijke seksualiteit van de escapadeportalen en darkrooms. Seks als luchtverwijdering. Aan de andere kant de meest esoterische, bewuste seksuele ontmoeting, die volgens de tantrische traditie sensualiteit ziet als de weg naar een diepere eenwording. Het is absurd om onpersoonlijke seks te hebben met de persoon die ons het meest bekend is. In de langdurige relatie hebben we manieren van fysiek contact nodig die gevoelens omvatten en niet uitsluiten. Daarom is het de moeite waard om een kijkje te nemen in de 'tantrische' ideeën over seksualiteit, zonder de esoterische delen te hoeven opnemen. We doen tenslotte niet langer yoga om Nirvana in de hoofdstand binnen te gaan, maar om onze korte spieren in de "kameel" te strekken.
Tijdens yoga Om het lichaam en de geest te leren domineren, stelt de tantra-traditie de tegenovergestelde manier voor. is op elkaar? Daarom komen we tot wellustige gehechtheidsseksualiteit. Bewust de fysieke ervaring volgen, de sensualiteit uitbreiden en de seksualiteit veranderen van doen en handelen naar zijn en ervaren. Opzettelijk de opwinding keer op keer bedwingen en de ervaring verdiepen door bewust te ademen. "In werkelijkheid zijn mensen te opgewonden om echt goede seks te hebben", zegt tantra-leraar Diane Richardson. En daarmee bedoelen we dat we meer ervaren, zelfs als we in de seksualiteit meer doelloos, veel langzamer en voorzichtiger handelen. "Seks geeft ons op onvergelijkbaar intense manieren het gevoel dat we gelijk hebben en in orde", zoals de seksueel psycholoog Christoph Ahlers het stelt. Idealiter ervaren we in onze gedeelde seksualiteit waar we uiteindelijk emotioneel naar op zoek zijn in liefdesrelaties. Seks op zichzelf is geweldig. Maar dat alleen kan niet altijd geweldig zijn in onze relaties. En dat is de laatste mythe die we moeten opgeven: die seks moet altijd vuurwerk zijn. Soms hebben we gewoon een kachel nodig om onszelf op te warmen.
5. We zijn geen stel. We zijn veel paren.
"Alles verandert altijd." De boeddhistische meditatieleraar Joseph Goldstein was het nooit zat om te laten zien dat er geen stilstand is. Alles is constant in beweging. Dit geldt ook voor onze liefdesrelaties. Elke partner verandert voortdurend, wordt ouder, leert, ontdekt, maakt nieuwe ervaringen. En we zijn constant in beweging met elkaar. Of we gaan naar elkaar toe of we gaan weg van elkaar. Je kunt niet twee keer in dezelfde rivier klimmen. Ook niet in de stroom van de liefdesrelatie. Een vaste relatie is paradoxaal zeer mobiel. Het overleeft alleen als we steeds weer naar elkaar toe bewegen. In het conflict gaan we weg, in de verduidelijking benaderen we elkaar weer. In het dagelijks leven verliezen we elkaar uit het oog, in seksualiteit vinden we elkaar weer. We pendelen voortdurend tussen nabijheid en afstand. Soms in constante snelle verandering, in andere fasen in meer gestage bewegingen. Naar elkaar toe? In de eerste fase? Kennismaken? En verliefd? Of in fasen? Van toenadering na crisissen.? Weg van elkaar binnen? In tijden van crisis, wanneer de relatie in twijfel wordt getrokken, wanneer aanvankelijk onoplosbare conflicten de relatie bepalen. We zijn geen koppel, we zijn veel koppels. Het studentenpaar, dat heeft geleerd van elkaar te houden in de flat-sharing community, is niet de ouders met twee kinderen, die een paar jaar later in de wijk woont met eengezinswoningenontwikkeling. En in het 50plus-paar, waar ze aan denkt wanneer ze haar PR-bureau verkoopt en zijn energie steekt in het voorzitterschap van de roeiclub, zijn de jonge ouders nauwelijks zichtbaar. Daarom moeten elk van deze paren altijd zichzelf vinden om hun nabijheid te behouden.
De kunst van het hebben van een relatieligt in het kunnen verhuizen naar de ander. En dat houdt ook in dat we voorzichtig zijn wanneer we van elkaar weggaan. Een eenvoudig recept, al was het maar niet zo moeilijk. We zijn relaties met de behoefte aan gehechtheid en emotionele veiligheid. We zijn op zoek naar emotionele resonantie. En we hebben een goed gevoel of aan deze behoefte is voldaan. Of we onze partner emotioneel kunnen bereiken, of dat we niet slagen. Het hangt ervan af of we ons dichtbij en gebonden voelen of los en geïsoleerd en geïsoleerd. We reageren op de emotioneel bedreigende afstand met woede of verdediging en vallen erdoorheen via onze voortdurend circulerende communicatie in diepere en moeilijker op te lossen verwikkelingen. Wanneer we onze liefdesrelaties aangaan: "Houd ik nog steeds van hem?" vraag en "Houdt hij nog steeds van me?", dan vragen we waar we emotioneel zijn.
Of we van elkaar weggaan en dicht bij elkaar of benader en open voor elkaar. Dat is zeker niet alles dat de liefde bedrijven. Maar het geeft ons inzicht in wat we kunnen doen. Onze perceptie dat in onze relatie 'zij het altijd' een misvatting is. Zoals de Rode Koningin zegt in "Alice in Wonderland": "Wel, hier, zie je, je moet zo snel als je kunt rennen om op dezelfde plek te blijven, als je ergens anders heen wilt, moet je minstens twee keer doen ren snel! " We worstelen vaak waanzinnig in relaties zonder zelfs maar één stap van de plek af. Maar we hoeven niet twee keer zo snel te lopen om ergens anders te komen. Het is voldoende om te begrijpen waar we heen gaan. Als we weten waardoor we onze nabijheid verliezen. En hoe we weer naar elkaar toe kunnen bewegen.
Over de auteur: Oskar Holzberg
Oskar Holzberg, 64, is niet alleen een psychotherapeut met een focus op koppeltherapie en zijn eigen praktijk in Hamburg, maar ook een auteur en columnist ChroniquesDuVasteMonde. In elke editie schrijft hij voor ons over een "zin van liefde" die hij tegenkwam in zijn meer dan 20 jaar samenwerking met talloze paren. Oskar Holzberg is al meer dan 30 jaar betrokken? de psycholoog Claudia Clasen-Holzberg trouwde, die ook werkt als een paar therapeut. De twee hebben nu drie volwassen kinderen? en ervaren alle ups en downs van een relatie door de jaren heen.In zijn onlangs gepubliceerde boek 'Nieuwe sleutelzinnen van liefde: welke relaties falen en waardoor ze slagen "Naast de nieuwste ChroniquesDuVasteMonde-kolommen, vindt u ook speciaal samengestelde hoofdstukken waaruit we fragmenten voor dit dossier hebben gebruikt.Het boek is uitgegeven door Dumont, heeft 242 pagina's en kost 20 euro. Er is meer informatie op de website van de uitgever.
