Crime Scene: Murot and the Marmot: Is het de moeite waard om deze thriller aan te zetten?
Het is een gedurfd experiment dat de "Tatort: Murot and the Marmot" aanstaande zondag (17 februari vanaf 20:15 uur in de eerste) presenteert. Zeker, de films met Ulrich Tukur (61) als een chagrijnige, Hessische LKA-commissaris hebben het altijd een beetje vuist-dik achter de oren gehad en verrasten het publiek elke keer opnieuw. Maar deze keer hebben de makers iets heel bijzonders bedacht: Murot zit op basis van de Bill Murray-klassieker "And Groundhog Day" vast in een time-warp en ervaart dezelfde dag opnieuw en opnieuw. Geniale film of liever categorie "Pipe Catcher"?
Dat is het
Om 07.30 uur belt de telefoon van LKA-onderzoeker Felix Murot (Tukur). Het is zijn assistent Magda Wächter (Barbara Philipp, 53), die hem informeert dat er een gijzeling plaatsvindt in een bank en dat hij onmiddellijk moet komen. "Wie gaat vandaag een bank beroven?" Murmurs Murot, en: "Waarschijnlijk weer een wanhopige amateur." Guardian zou alles al moeten voorbereiden, dat is klassieke politie-routine. Wassen, scheren, dragen, elke ochtend dezelfde procedure.
Murot rijdt naar de scène, trekt een beschermend vest aan en gaat naar de bank om de bankovervaller en gijzelaar te overtuigen van de taak. Dankzij de getrainde politiepsychologie kan hij de gijzelnemer overtuigen om op te staan. Maar op het laatste moment gaat er iets mis. Murot wordt neergeschoten en wordt thuis zweterig wakker. Zijn telefoon rinkelt. Het is bewaker. Ze noemt hem een gewapende bankoverval met gijzeling. Een routinezaak - zo lijkt het. Murot is bang voor zijn geest ...
Is het de moeite waard om in te schakelen?
Ja en nee Aan de ene kant moet je de leiders van de Hessischer Rundfunk prijzen dat ze zulke buitengewone pogingen wagen en geen shabby crime uniformity leveren. Ook moet de sterke acteerprestatie van Tukur in ieder geval worden benadrukt. Aan de andere kant heeft de film zijn lengtes, vooral in het middengedeelte, en wacht men gretig op het einde en het oplossen van het dilemma met toenemende duur.
Als je op zoek bent naar een compleet shitty thriller, zul je het niet vinden in deze film. Je moet meedoen aan het experiment en er zin in hebben. Maar ook bewezen fans van filmexperimenten en alternatieve verhalende vormen zijn helaas niet volledig ten koste van hen. Niet alleen dat Hollywood vaker en beter vergelijkbare verhalen heeft verteld, de secundaire personages blijven ook bleek en zonder diepte. Uiteindelijk wordt er op de een of andere manier te weinig opgehelderd, wat nu toch het probleem was. Conclusie: sterk idee, maar uitbreidbare implementatie.
