Gevaarlijke trend: steeds meer jongeren lijden aan perfectionisme
Het is moeilijk voor mij om dat toe te geven. Toen ik mijn eerste papieren met cijfers op school schreef, was ik een van die meisjes die iedereen haatte. Een van die mensen die direct na het werk zegt dat ze een 5 hebben, en dan krijgen ze een 1 of 2 (maar alleen voor de eerste paar banen, zweer ik).
Vandaag weet ik waarom dat? tenminste in mijn geval? leek: ik was pathologisch perfectionistisch als een kind. Toen iedereen na het werk hun resultaten vergeleek en ik besefte dat ik niet ALLES "goed" had gedaan, geloofde ik oprecht en oprecht dat ik altijd had gefaald. Ik dacht dat ik absoluut nul fouten moest hebben, en zelfs een kleine fout was zo dramatisch voor mij dat ik me niet kon voorstellen dat ik een goede censuur zou krijgen.
Natuurlijk heb ik op school relatief snel geleerd om beter te kunnen inschatten hoeveel fouten ik kan toestaan in de klas. Maar mijn claims op mezelf verpesten? Daar werk ik vandaag nog steeds aan.
Waarom perfectionisme niet de moeite waard is
Uit ervaring weet ik hoe stressvol perfectionisme is. Het is zo vermoeiend om altijd naar het onbereikbare te streven. Niet gelukkig zijn met wat je hebt bereikt of bereikt. Omdat anderen misschien meer hebben bereikt? of je zou meer moeten doen, verdomme! Waarom heb je niet meer hard gewerkt? Waarom dacht je niet beter ...?
Aan de andere kant kan perfectionisme ons zelfs verlammen. Als we zo bang zijn om fouten te maken dat we liever niets doen dan iets verkeerd doen. Of niet een beslissing nemen die niet optimaal is.
Wat ik daarmee bedoel: perfectionisme is niet alleen slecht voor eigenwaarde? hij betaalt zelfs niet!
Langetermijnstudie over perfectionisme? alarmerende resultaten
Toch lijken jongeren steeds perfectionistischer te worden, volgens een onderzoek van de American Psychological Association. De onderzoekers evalueerden gegevens van enquêtes van meer dan 40.000 studenten die tussen 1989 en 2016 werden gehouden in de Verenigde Staten, Canada en het VK.
De enquêtes zijn bedoeld om de onderwerpen te classificeren op een "perfectionisme" -schaal, meer bepaald op drie perfectionisme-schalen: een die het perfectionisme meet dat tegen ons is gericht, dat wil zeggen de eigen eisen aan ons; een die de waargenomen eisen meet die anderen aan ons stellen; en een schaal die onze eisen aan anderen weerspiegelt. Het tweede type perfectionisme, waarin we voelen dat anderen hoge verwachtingen van ons hebben, is het gevaarlijkst voor psyche en zelfrespect, zeggen de onderzoekers.
In alle drie gevallen hebben de onderzoekers een significante toename gemeten. Het zelfgestuurde perfectionisme is dus gemiddeld met 10 procent toegenomen, het buitenaardse zelfgestuurd met 33 procent en het zelfvervreemde met 16 procent.
Mogelijke verklaringen: sociale media en kapitalisme
Natuurlijk verwachten we nu niets minder dan een verklaring van de wetenschappers. En natuurlijk wil je ze ook bezorgen? en ten minste verschillende aannemelijk klinkende benaderingen hebben.
1. Sociale media
Een benadering duwt de sociale media kanalen de buck. Wanneer we rondhangen op Facebook en Instagram, zien we honderden berichten van andere mensen waarmee we automatisch vergelijken. Het probleem: Meestal plaatsen mensen de positieve kanten van zichzelf en hun leven, tonen hun successen, hoe mooi hun lunch eruit ziet en laten we hun geweldige reiservaringen delen. Zelden zien we op Instagram hoe mensen falen. Zelden laat een postkantoor zien hoe vaak iemand struikelde, hoe hard iemand moest vechten om met weinig moeite een doel te bereiken.
Ja, er zijn veel mensen die sociale media gebruiken om hun worstelingen met anderen te delen. Maar als we alle sociale media-inhoud samenstellen, ziet eten op internet er dan aantrekkelijker uit dan op ons bord? en dus zou onze sociale media-gestuurde perceptie onze eisen aan ons echte leven onnodig kunnen verhogen.
2. Kapitalisme en meritocratie
Een tweede verklaring voor het toegenomen perfectionisme ziet de onderzoekers in de ontwikkeling van de vrije markteconomie en de bijbehorende toenemende concurrentie en druk in termen van opleiding en carrière. De "The Cut" -website citeert ook journalist en auteur Malcolm Harris, die de invloeden van "Kids deze dagen: menselijk kapitaal en het maken van millennials" onderzoekt werk vandaag aan adolescenten.
Harris zegt: "Wanneer de middenklasse wegvalt, wordt het veel belangrijker aan welk einde van het inkomensspectrum je landt." Experts alarmeren zelfs al jaren dat de kloof tussen materiële armoede en rijkdom groeit in geïndustrialiseerde landen zoals Duitsland en de Verenigde Staten, waarbij mensen uit de middenklasse eerder in armoede vervallen dan welvaart. Dit kan leiden tot het gevoel dat gemiddelde voordelen niet langer voldoende zijn, om niet constant te moeten balanceren op de scherpe rand van het bestaansniveau. Zoals met mijn gevoel met het klaswerk: als het niet genoeg is voor een 1, is er een 6.
De onderzoekers gaan ervan uit dat het toegenomen perfectionisme de afgelopen decennia heeft bijgedragen aan de verspreiding van psychische aandoeningen zoals eetstoornissen en depressie.
Hoe we onszelf kunnen beschermen tegen perfectionisme
Helaas kunnen we de maatschappij niet van de ene dag op de andere omzetten in een feel-good samenleving? wat te doen
We moeten weer voor onszelf zorgen! We moeten voor eens en voor altijd duidelijk maken dat we mens zijn, geen machines. Dat we niet ter zake hoeven te werken. Dat perfectionisten gedoemd zijn te mislukken. Er zal altijd iemand zijn die het beter, nauwkeuriger, mooier of sneller maakt dan jij. Maar niemand doet het precies op jouw manier.
Er is een discipline in het leven waarin we beter zijn dan alle anderen. Deze discipline is onze grootste kracht en we moeten ons daarop concentreren. We zijn waarschijnlijk zelfs in de wereld om te concurreren in deze discipline. Welke discipline is dat? Onszelf zijn. Dit is niet perfect? maar precies goed!
