Moeten we altijd samen zijn?

Voor anderen is ons bed misschien een ledikant met matras, kussen en plumeau - voor ons is het meer: ​​retraite en een heel eigen rijk. Het kent ons beter dan de beste vriend. Blij dat de kussens vliegen. Snivelling, met een dikke sjaal en druipende neus. Nadenkend, dromen, genieten of tranen. We drinken onze favoriete thee in pyjama, ontbijten met champagne en vers brood, schrijven een dagboek of lezen een groot boek. Nergens anders zijn we zo onverholen, onopgesmukt, zo veilig voor de wereld daarbuiten. Het is echt geweldig dat we zelfs iemand binnenlaten - in ons bed.

Maar dat is precies wat we doen. Besteden, verliefd worden of ruzie maken, jaar na jaar, nacht na nacht naast een andere persoon. Knuffelen, knuffelen, huiselijke dingen fluisteren in het donker. Geniet van de nabijheid. En we voelen ons net zo vaak gestoord. Omdat hij ons armen of benen om het lichaam wikkelt zodat we nauwelijks kunnen bewegen. Of snurkt dat de balken buigen. Of praat in slaap. Duwt ons doordringend tot de rand. Dat we er bijna uit vallen. Totdat we verhuizen. Uiteindelijk. Eerst misschien gewoon op de bank. Maar dan, eindelijk, in ons eigen bed. Met het saffraan beddengoed in Indiase stijl dat hij nooit leuk vond. De tulehemel boven ons hoofd. De lichte kussens die we terugbrachten van onze vakantie. En we vragen ons af: waarom nu pas?



Als je goed wilt slapen, moet je erover praten

Beate Küster * begrijpt dit maar al te goed. Ze moest 60 worden om haar droom te vervullen om haar eigen bed te hebben. "In mijn (* naam veranderd door de redactie) eerste huwelijk, draaide mijn man zich om en rolde 's nachts, ik sprong onwillekeurig op en neer, en toen sprak hij nog steeds in zijn slaap!" Na de dood van haar man ontmoet ze haar huidige partner. En maak voor de bruiloft duidelijk dat ze niet met hem in bed wil slapen. "Dat viel hem niet mee", zegt de Bonnerin. "Maar ik zei tegen hem: het is alsof de koning zijn koningin bezoekt."

Een mooie foto. Zulke foto's komen zomaar uit Beate Küster. Omdat ze romans schrijft, romans. Heeft haar beste ideeën in de avond. Of 's nachts. "Daarom heb ik een eigen bed nodig", zegt de gepassioneerde amateurschrijver met overtuiging. "Want wat moet ik doen als ik mijn ideeën heb en naast zo'n vroege vogel als mijn man lig?" Ze heeft een uitnodigend bed in haar slaapkamer, evenals haar man in zijn slaapkamer. Zodat de koning zijn koningin vaak kan bezoeken. Of andersom. "We hebben een zeer gepassioneerde relatie", lacht de levendige vrouw. "Soms volstaat één woord, één blik, één humoristisch gebaar en ontwaakt het verlangen." - "Maar dan zeg ik altijd: slaap dan goed - sta op en ga naar mijn eigen kamer."



Voor velen is het bed ook een oase in het dagelijks leven.

Een privébed natuurlijk, dat is vrij ongebruikelijk. We hebben andere ideeën in gedachten als we denken aan een huwelijk of relatie. Liefde en samen slapen, dat is van ons. Alleen als we scheiden, scheiden we ons meestal 'van tafel en bed'. In feite zijn de paar minuten voor het in slaap vallen of na het wakker worden voor veel paren oases in hun stressvolle dagelijkse leven. De tijd waarin ze het dichtst bij zijn. Dit is ontdekt door de Amerikaanse onderzoeker Paul C. Rosenblatt, die een boek over samen slapen schreef dat een bestseller werd. 'Koppels komen er vaak achter wat de ander overdag heeft meegemaakt', schrijft de universiteitsprofessor uit de staat Minnesota. "Ze maken plannen in bed, nemen beslissingen, praten over hun situatie, lossen problemen op of proberen conflicten op te lossen."



Maar moeten we de hele nacht naast elkaar liggen? Niet noodzakelijk. "Intensieve liefde, apart slapen" is de naam van de variant, en er zijn zeker prominente rolmodellen: de Amerikaanse acteur Brad Pitt en Angelina Jolie, bijvoorbeeld, zijn bekende aparte slapers. En de acteurs Nadja Tiller en Walter Giller, ooit het droompaar van de Duitsers, hebben naar verluidt nauwelijks een nacht doorgebracht in hun al lang bestaande huwelijk.

Voor Kerstin Busch *, 42, is het vooral belangrijk dat ze kan beslissen onder welke deken ze wil glijden. Voor mij of voor jou? Voor u betekent dat in het 1,80 meter brede bed van haar partner, met wie ze bijna twee jaar samenwoont. "Daar slapen we het meest", zegt de marketingspecialist uit Passau. "Maar zelfs als ik met me heb geslapen, kom ik naar hem nadat ik weer wakker ben geworden, om te knuffelen, te vertellen, om goedemorgen te zeggen."

Ze houdt van hem, dat kleine beslissingsmoment elke avond.Hij bedoelt voor haar: "Ik heb de keuze." En dat is van vitaal belang voor haar, "anders zal het mijn keel dichthouden."

Misschien voelt Kerstin Busch ook gewoon wat slaaponderzoekers nu hebben bevestigd: dat we in een bed "subjectief, objectief maar zeker slechter beter kunnen slapen". De toonaangevende slaaponderzoeker van Duitsland, universiteitsprofessor Jürgen Zulley uit Regensburg, legt het op deze manier uit: "Paren in een bed hebben niet alleen minder diepe slaapperioden, maar worden ook gemakkelijker wakker dan mensen die alleen slapen."

Goede slaap betekent voor hen. , ,

Vrouwen zijn duidelijk bijzonder getroffen. De Weense gedragsbioloog John Dittami heeft paren gezien die 249 nachten sliepen. En kwam tot de conclusie: "Vrouwen reageren veel gevoeliger op de aanwezigheid van een bedpartner - ze slapen slechter, als er iemand naast hen staat." Dittami verklaart deze gevoeligheid met evolutionaire geschiedenis. Naar zijn mening zorgen vrouwen onbewust voor hun geliefden, vooral hun kinderen, terwijl ze slapen. En ze reageren daarom al op het minste geluid.

Vooral in de tweede helft van het leven kan dit een echte uitdaging zijn. "Tot 60 procent van de 60-plussers snurkt," weet slaaponderzoeker Zulley. "En dat kan soms het volume van een motorfiets bereiken zonder uitlaat - tot 90 decibel." Bovendien zijn we in de latere jaren gemakkelijker om de nachtrust te brengen. We slapen minder diep, worden vaker wakker. En produceren, legt Zulley uit, minder vaak de ontspannende deltagolven waardoor we ons echt goed uitgerust voelen.

Misschien maakt dat het voor ons gemakkelijker om door de jaren heen ons eigen bed op te eisen - en niet alleen te dromen. Misschien omdat de kinderen het huis uit zijn. En een kamer is gratis. De zenuwslopende balans tussen werk en gezin is voorbij. En we zullen onszelf weer herinneren. Geef ons iets. In plaats van altijd aan de anderen te denken.

Hoe vertel ik het aan mijn man?

"Ik ken veel vrouwen, ze voelen de behoefte om alleen te slapen", zegt Kerstin Busch. "Maar ze durven het hun mannen niet te vertellen." Ook op internet hebben de gemeenschappen over het onderwerp "apart slapen" vol vrouwen die graag een eigen slaapkamer willen hebben. Maar, schrijft een vrouw onder het pseudoniem "Jogni": "Mijn man kan niet wennen aan de gedachte." En "LittleSun" zegt: "Ik heb er drie jaar over gedaan om akkoord te gaan." Ze was "gewoon bang dat hij zich niet goed zou voelen".

Het kan andersom zijn. Zoals met Christina Reichert. Misschien had een privékamer zelfs hun eerste huwelijk kunnen redden. Omdat ze jarenlang niet naast haar dan echtgenoot kan slapen. Ligt urenlang wakker in het klassieke tweepersoonsbed. Vooral als ze het opnieuw hebben betoogd. Ze kan niet slapen. Starend naar het plafond, ontwikkelde - "terwijl hij naast me sliep, diep en stevig" - een echte slaapstoornis. Niet alleen omdat ze zo licht slaapt. Maar omdat ze de retraite mist. Een kamer waar "ik kan gewoon mezelf zijn". Soms sluipt ze door het huis "als een pijnlijk dier". En uiteindelijk ontwijkt - in de badkamer: "Ik had een geweldige relatie met mijn badkuip", zegt de 45-jarige gouverneur van de Palatine Germersheim. De badkamer is tenslotte de enige kamer in het huis die niemand betreedt wanneer ze de deur sluiten. Hier kan ze afstand nemen, "haal diep adem".

Goed slapen betekent voor hem. , ,

De tweede keer wil ze het beter doen. Een eigen bed, zo groot mogelijk, en een aparte kamer - dit zijn haar voorwaarden, zoals Christina Reichert een contract sluit met haar nieuwe partner. Hij begrijpt dat in eerste instantie niet, maar hij accepteert het wel. Omdat hij haar accepteert. "Er werd veel gepraat in de stad, omdat ik moest scheiden," zegt ze. "Als ik hier niet mijn eigen kamer had gehad, uit te schakelen, mijn batterijen op te laden, soms om te huilen - ik denk dat we het niet hadden gehaald."

Je eigen bed als een toevluchtsoord, als een mentaal benzinestation? Voor Anette Rapp, 44, is het nog meer: ​​"Mijn bed is mijn koninkrijk, mijn beschermende bel", zegt de astroloog uit Wiesbaden. "Als iemand naast me ligt, heb ik het gevoel dat ik al zijn gevoelens voel en al zijn dromen droom." En snurken, snurkende mensen naast je voelen is niet alleen onaangenaam voor de moeder van twee kinderen, het is volkomen weerzinwekkend voor haar. Dat is waarom ze haar eigen bed ophield - zelfs wanneer ze een contract had met haar partner, die ook twee kinderen had.

Onder jonge Duitsers ziet slechts vijf procent van de vrouwen en elf procent van de mannen in aparte slaapkamers een teken van afstand en "weinig liefdevolle interactie". Het online datingbureau Parship ontdekte dit in een onderzoek onder 1000 singles. En: zelfs zonder een goede nachtrust kan een partnerschap harmonieus zijn, zei 43 procent van de vrouwen en 34 procent van de mannen.

Ik kan hele dagen in bed doorbrengen.

Misschien is hier een nieuwe trend aan het ontstaan ​​- een die zijn slechte imago ontleent aan de eigen slaapkamer.Omdat een bed met elkaar delen, ook al is het in het begin romantisch, zeker niet eenvoudig. "Twee mensen die elke nacht in bed doorbrengen, moeten een complex leerproces doorlopen", zegt de Amerikaanse onderzoeker en auteur Paul C. Rosenblatt. "Van de signalen van hoe en wanneer naar bed te gaan, de manier waarop je je hoofd naar beneden moet leggen, of je benen, tot hoe je omgaat met elkaars eigenaardigheden." Er kan enige irritatie zijn en veel van de slaapstoornissen van de ene partner zijn gerelateerd aan het slaapgedrag van de andere partner. "Beter goed samen slapen dan slecht samen", zegt Frank Chudoba van Schlafkam pagne.de, een internetportaal over slapen, over een gemene deler. Zelfs Christiane Taphorn moest wennen aan haar nieuwe relatie, "dat je niet langer het hele bed hebt, maar slechts één kant". Omdat ze fit moest zijn op het werk en daarom 's ochtends uitgerust wilde worden, bedachten de 41-jarige politieagent uit Lüneburg en haar partner een heel speciale oplossing: twee appartementen in één. Hun rijk, dit zijn twee kamers gedomineerd door heldere kleuren en handgemaakt designmeubilair. Hij houdt op zijn beurt van een koloniale stijl: donkere meubels, stucplafonds, Perzische tapijten. Bovendien: een gemeenschappelijke slaapkamer, met een XXL-bed. Ondertussen heeft een baby zich aangesloten en de familie heeft sindsdien de nacht samen doorgebracht. "Maar," zegt de politieagente, "je kunt je kleren uitdoen."

Kerstin Busch kan zich niet voorstellen dat ze zonder haar eigen bed zou leven. Voor haar is het een paradijs op aarde: "Ik kan hele dagen in bed doorbrengen", zegt ze. "Een beetje lezen, tv kijken, dommelen, schrijven, eten - soms maak ik mezelf een dienblad met een lekker kopje thee en ga ik er gewoon mee naar bed."

Slaap lekker: lees verder en luister:

C. C. Rosenblatt: "Two in a Bed: The Social System of Couple Bed Sharing" (228 p., 17,99 euro, State University of New York Press)

Jürgen Zulley:"Mijn boek van goede nachtrust" (248 p., 19,95 euro, Zabert Sandmann Verlag)

Jürgen Zulley en Jochen Waibel: "Slaap lekker!" (Set met 3 cd's, 41,59 Euro, G & H Gesund Verlag)

Zita zingt 'Samen voor altijd' | Blind Audition | The Voice Kids | VTM (Maart 2024).



Jürgen Zulley, Sleep, Minnesota, Brad Pitt, Angelina Jolie, Sleep, Partnership