Vasten Yoga: een zelf-experiment

Dag 0: Vasten is geweldig - zegt Franz S. Moesl

Vasten, zegt Franz S. Moesl, ontgift het lichaam, reinigt het van binnenuit, kan je euforisch en gelukkig maken en, kort samengevat, is echt geweldig. En yoga, zegt Franz S. Moesl, zou stress moeten verminderen, de weg naar het eigen centrum moeten wijzen, mentale problemen moeten oplossen en is ook geweldig. Ik zit op een deken drie meter van Franz S. Moesl, 29 andere mensen om me heen en kan niet met de beste wil beoordelen. Ik heb het nog nooit geprobeerd. Maar ik zal ontdekken wat de combinatie van vasten en yoga doet. Hier. Met dank aan Franz S. Moesl. Hij is yogaleraar en biedt cursussen waarin men zijn lichaam versterkt en tegelijkertijd niets eet. Ik ben benieuwd hoe mijn beschaafde lichaam deze extreme situatie van vasten en yoga aankan. "We praten met ons", zegt Franz in het begin. Hij is 45 cm lang, zijn lichaam smal, zijn haar grijs en raspend, ascetisch, hij lijkt op een prentenboekmonnik uit een Tibetaans klooster. Hij komt uit Wiesbach, ergens op het vlakke land tussen Landshut en Rosenheim. Hij kreeg yoga in Thailand en India. Laten we kijken of deze man me vervuilt met zijn vastenprogramma.

Hoe dan ook, ik heb mijn huiswerk gemaakt. Op de dag van aankomst ("ontlading dag") in de ochtend ben ik nog steeds muesli met yoghurt, maar dan alleen fruit en groenten voor mij, afgezien van de cappuccino bij een benzinestation. Nu zit ik in een groep van dertig volwassen mensen en krijg ik een opgerolde bal. Hij ploetert een tijdje door de kamer, altijd rond een kaars die in het midden brandt in een kom vol kiezels. Degene die hem oppakt, moet zichzelf voorstellen en zijn verwachtingen formuleren voor de vastenweek. Dus ik leer Christine kennen uit Berlijn, Carmen uit Düsseldorf, Carsten uit Nordheide en Annette uit Rotterdam en hoor dingen als "het vinden van het midden", "op het goede spoor komen" of "een nieuwe levensfase beginnen". Ik mompel eindelijk iets over "laten we eens kijken" en "laat je verrassen" en rol de bal naar Ute vanuit Bremen.

Later geeft Franz een korte inleiding tot vasten en de gevolgen daarvan. En vraagt ​​dan: "Wie heeft zijn darm niet leeggemaakt?" Ik weet het niet zeker, dat is een nogal intieme vraag. Maar dat lijkt logisch: alleen een lege darm belooft geen honger en beschermt tegen hoofdpijn en vermoeidheid tijdens het vasten. Dus een uur later, na de eerste yogasessie, sta ik in de rij bij het afleverpunt van het Glauber's zout, dat verondersteld wordt mij van binnenuit omgekeerd te maken. Het werkt.

Dag 1: Yoga om 6.30 uur

Niemand gelooft me thuis. Om 06.30 uur sta ik in de yogaruimte, hef mijn armen op en adem bewust uit. "Morning Yoga with Sun Salutation" is de naam van deze gebeurtenis, ik ben moe en zwak met diarree, dank u, mijnheer Glauber. Na een uur yoga, echter, voel ik me redelijk fris, en fysieke saaiheid volgt de mentale? met de angstige vraag: wat gebeurt er alleen in de komende vijf dagen? Krijg ik dat? Er is kruidenthee verkrijgbaar voor het ontbijt om acht uur. 'S middags om twaalf uur, voor koffie om vijf uur, voor het avondeten om zeven uur. Ik gebruik het meestal met zoetstof, maar "normaal" is er niet. Zo puur. Er is een strak dagelijks programma tussen de verschillende theeseries, yoga drie keer per dag en een wandeling in de middag. De eerste dag heeft het allemaal. De klif op Rügen zwaait in lage bogen, we nemen allemaal ten zuiden van Sellin, dan sjokken we kilometers over het diepe strand en weer terug. Mijn maag is nog steeds een beetje aan het rommelen. Op kantoor komen ze net terug uit de kantine. Ik ga naar het café op de chique pier en bestel een yogathee. Ik zit tegenover het taartbuffet, een vrouw aan de volgende tafel geeft mijn mening verkeerd aan (of toch?) En adviseert me aan appel kaas, "zijn de beroemde hier". Van de andere kant waait het aroma van een tomatensoep naar me toe. Ik moet gaan.

Dag 2: Lenten soep en dromen van pasteien

Ik ben moe. De ochtend yoga kan ik. Ik voel me gehavend, heb een gat in mijn maag. Mijn lichaam is koud, mijn hoofd gloeit om compensatie. Essfantasien, voornamelijk van taarten en kaas, cirkelt in mijn brein. Om 12 uur is er de eerste vastende soep. En het werkt als volgt: groenten worden ongebruikelijk in een pot met water gegooid. Daarna worden de greens eruit gehaald en geserveerd aan het brouwsel. Het smaakt walgelijk, een beetje zoals wortel, een beetje als selderij. De geur maakt me stikken, maar ik eet twee borden. Maar wandelen doet het goed vandaag. We lopen door het bos naar een heel mooi meer, dat mystiek verborgen ligt in het bos.Daarna op de kliffen is het panorama adembenemend. Acht studenten gaan verder langs de steile kust naar Binz, ik ben er. Tenminste acht kilometer vandaag. Ik voel me nu beter dan 's ochtends. Om ongeveer acht uur 's avonds heb ik dagdromen van jeugdherbergbrood, van bruin brood, bierham en rozenbottelthee, ik ben er minutenlang van overtuigd dat een keukenassistent in een witte jas in de bijbehorende auto duwt. Niemand komt. Vandaag ga ik 's avonds om kwart over negen slapen. Dat is mij elf overkomen, denk ik.

Dag 3: Beschadigde oproepen

06:00 uur: vroege wandeling op het strand. Veel van de deelnemers zullen achteraf rapporteren, dit was hun hoogtepunt. Ik denk dat strandwandelingen duidelijk overschat zijn. Om zeven uur doen we yoga op het water, naast vier vissers, die stilletjes hun vangst van de nacht uit de netten halen en geen aandacht aan ons besteden. Na de vastenoep roept mijn broer: ik ben altijd zijn rolmodel geweest, dus hij had net een blik asperges gekocht, de asperges weggegooid en het water gedronken. Dan lacht hij vies. "Nee, grapje," zegt hij, "ik heb juist de halve Croque Madames, en jij?" 18.30 uur: avondyoga. Franz bepaalt het tempo. "Sla je benen uit", zegt hij. Dat is hoe het altijd werkt. Dan worden je benen uitgerekt, je voeten worden geschud. Kraak mijn voetbalbenen. "Haal diep adem en blijf uit." Dan gaan we naar de viervoeter staan, strekken de rechterarm en het linkerbeen van ons uit, "voel je in de diagonaal". We oefenen het volgblad uit? Kat? Dog. Ik kan me niet goed concentreren na de stoelgang, alleen concentreren op mijn ademhaling en nergens aan denken. "Laat je gedachten gaan", zegt Franz met een monotone stem. Ik zou willen. Want mijn gedachten gaan allemaal over eten op deze derde dag. Ik lig nu op mijn rug. "Steek je gewicht in de grond." Ik denk: schnitzel met gebakken aardappelen. "Laat jezelf uitademen." Roulades met rode kool en dumplings. "Voel je gewicht." Aardappelsalade met worstjes en medium-hete mosterd. "Haal diep adem." Tortellini in roomsaus met spinazie, geserveerd met verse olijvenciabatta. "Voel hoe met elke uitademing je buikwand verlaagt." Tweemaal geroosterd zoet en zuur varkensvlees. Pizza Funghi e Prosciutto. Doner. De bezette baguettes bij het snelwegservicegebied Fuchsberg op de A20. "Voel jezelf in je maag." Inderdaad. Nu voel ik iets in het midden van mijn maag. De grote leegte.

Dag 4: attractie voor brullende tieners

Vroege Yoga om 6.30 uur: Mijn honger is weg, ik heb veel meer energie, maar een beetje heimwee, ook al is Rügen echt sensationeel. En we zijn een attractie in het spectaculaire landschap van Sellin: vier keer doen we yoga op het strand aan de Baltische Zee. Nieuwsgierige toeschouwers vanaf de pier, tieners op de promenade brullen iets. We kunnen het niet begrijpen. We rusten in onszelf.

'S Avonds geeft Franz tips voor de bouwdagen. Dit is ontnuchterend: mijn echte leven moet de volgende dag nog een paar dagen wachten, zo lijkt het. Gestoomde groenten, pittige soepen, rauwe groenten ... Naast de vier liter water die ik nu drink, zonder enige inspanning overdag.

Dag 5: Alles komt goed

Soms open je je ogen en weet je dat alles goed komt. Vandaag is zo'n dag. Ik voel voor mijn lege maag. Er is al twee dagen niets gemopperd, hij is afgeplat en voelbaar. Ik ben echt fit, dat besef ik. De yoga nadat het vandaag gemakkelijk is, is het alsof een schakelaar is gekeerd? De bewegingen stromen nu en niet meer schokkerig, ik adem diep en gelijkmatig. 'S Middags wandelen we, volgens Franz, in de Zicker Mountains, ongeveer twaalf kilometer van ons hostel. Ik heb zin om Andreas, een taxibedrijf uit de omgeving van Frankfurt, te bewegen en te overtuigen om daar met de fiets te gaan terwijl de anderen met de auto reizen. De wandeling zelf is mijn hoogtepunt. Wat een ongelooflijk landschap!

Mijn drugservaringen zijn nogal rudimentair, maar dat is hoe het moet voelen wanneer je je bewustzijn vergroot, wanneer je dingen intenser dan normaal waarneemt, het licht, de wind, de kleuren, de geuren. 'S Avonds laten we de yoga falen. Er is slechts één laatste ronde. Opnieuw rolt de bal van de een naar de ander. Ik zeg dat het goed gaat. Ik voel de woorden. Eigenlijk: het gaat goed.

Dag 6: De geest is niet geopend

Twee kommen bevinden zich in het midden van de kamer, er zitten appels in. Binnenkort zal ik in een van deze bijten, mijn eerste voedsel voor bijna een week. Ik heb er geen zin in. Ik zou kunnen blijven vasten. Maar aan de andere kant, realiseerde ik me dat ik ook graag eet. En elke andere vastendag verschuift de twee tot drie culinaire dorre dagen terug. Dus ik ga het vasten breken. Maar daarvoor heeft Franz de weerspiegeling vastgesteld.

We liggen nog een laatste keer op onze matten. Onze yogameester vertelt hoe yoga kan helpen 'de innerlijke kracht om je eigen leven te bepalen', en dat is nodig, want 'het leven is snel voorbij, gebruik de tijd en geniet ervan'. Door te vasten, verruimt de horizon, worden creatieve blokken opgelost. We moeten de kans grijpen die de tijd na vasten ons nu biedt. De kans om patronen te doorbreken. Onze ogen zijn gesloten, we ademen diep en gelijkmatig. En reflecteer.

Verbaasd me dat je echt kunt opschieten zonder eten, zo lang. Dat het zelfs goed kan, althans na een paar dagen van inhalen. Die yoga maakt me mondiger, soepeler en fitter. En hoeveel tijd wordt er altijd besteed aan eten in het dagelijks leven! Het leven is zoveel gemakkelijker en meer ontspannen als al deze tijdrovende agendapunten gewoon onder de tafel vallen. Iets anders dat ik heb geleerd: waarschijnlijk niet eens bij de jaarlijkse conventie van de Duitse hotelchef-Duits zoveel over eten en recepten als de groep snel. Maar mijn geest is niet geopend. Ik heb tenslotte maar een kleine, zeurderige Midden-Europese geest. Je hoeft niet alles te begrijpen. Ik zeker niet. Ik vastte, ik deed yoga. Ik verloor vijf pond en ondergedompeld in een wereld die voorheen net zo vreemd was voor mij als het middelste Antarctische gebied. Zou ik het nog een keer doen? Geen idee. Allereerst bijt ik in een appel. "Mag deze appel je hart bereiken," zegt Franz, "zodat je je weg in het leven kunt vinden."

Emma Gaat Twerken In Hotpants (April 2024).