Dolfijnen baren? De hype over de grappigste geboorte
Het klinkt best leuk: een vrouw zwemt in de zee, vrij, in de natuur, omringd door het element waar ze het meest van houdt en de dieren die haar zo bekend voorkomen. Dorina Rosin uit Hawaii werkt met dolfijnen, de zee is haar tweede thuis. Waarom zou ze in deze omgeving niet haar kind baren?
Ja, waarom niet? Voor de normale zwangere vrouw uit Wanne-Eickel is dat net zo realistisch als het baren van haar kind op de maan, maar het is nog steeds Rosins eigen beslissing en haar eigen verantwoordelijkheid.
Maar: Dorina Rosin wil niet alleen vergezeld worden door dolfijnen, maar ook door een camerateam. In het nieuwe programma "Extraordinary Births" van het Britse kanaal "Channel 4" worden vrouwen getoond die hun kind op een bijzonder slechte manier laten bevallen. Van de ballerina, die wil dansen tot de bevalling, tot de yoga-geboorte, waarbij de navelstreng en placenta niet worden verwijderd totdat ze er zelf uit vallen. En alleen Dorina Rosin, die als dolfijntherapeut werkt en in de aanwezigheid van dieren wil bevallen.
Vrije wil - of sensatiezucht?
En met dit publiek krijgt het hele project een slechte smaak. Is het echt de eigen behoefte van Rosin - of gaat het er ook om het sensationele publiek te bewijzen dat ze het kan?
Wat als ze van gedachten verandert tijdens de bevalling? Voor de camera durft ze nauwelijks snel naar de volgende verloskamer te rijden. Hoeveel vrije wil bestaat er echt?
Om nog maar te zwijgen van het feit dat dolfijnen wilde dieren zijn en niemand weet hoe ze reageren wanneer de vrouw begint te gillen en wanneer bloed bij de geboorte plotseling in het water uitmondt. Afgezien van het feit dat complicaties kunnen optreden en de volgende operatiekamer ver weg is. Afgezien van alle redelijke redenen tegen een dergelijke geboorte, rijst de vraag of we dergelijke foto's echt nodig hebben. Hoewel ze extreem zijn, kunnen ze verlangen van andere vrouwen opwekken, het verlangen om bij te blijven.
Geboorten zijn onvoorspelbaar
Zo'n uitzending verschuift ook de manier waarop we geboorten waarnemen. Tot nu toe was elke geboorte een buitengewone gebeurtenis. Zal dat niet genoeg zijn in de toekomst? Hebben we nieuwe, extremere speciale effecten nodig in plaats van gekleurde lampen en geurkaarsen?
Natuurlijk is het goed voor vrouwen om hun ideeën over de bevalling zo veel mogelijk te realiseren. In de regel weten we al heel goed wat goed voor ons is. En de geboorte van ons kind is een heel bijzondere ervaring die we willen ontwerpen zoals we dat willen.
Het probleem is: de wensen worden niet altijd vervuld - en ze veranderen zelfs in extreme situaties. Ik wilde bijvoorbeeld absoluut een bevalling met water en stelde me voor dat ik veel zou bewegen tijdens de bevalling. Toen ze daar waren, kon ik opeens niets met water doen - en zeker niet met lichaamsbeweging. Ik was pas tevreden toen ik op de geboortetafel lag als een gestrande walvis met de PDA op mijn rug.
De blogger Katja heeft op haar beurt net verteld dat ze thuis wilde baren, maar toen kwam het om medische redenen voor de keizersnede. Een feit dat ze lang heeft geleden, deels omdat ze een ander idee had en teleurgesteld was over haar lichaam.
Moeders hebben al genoeg druk
Met uitzendingen zoals 'Buitengewone geboorten' kan de verwachting van de geboorte zelfs hoger zijn, verwachtingen die hoogstwaarschijnlijk uiteindelijk zullen worden teleurgesteld.
Alsof de druk niet genoeg was voor ons allemaal om perfecte moedervaardigheden en perfect opgeleide, sluwe kinderen te verwachten - moet geboorte nu een overtreffende trap zijn? Nee. Laten we onze kinderen alleen krijgen.
