Welterustenverhaal voor volwassenen: luister en je slaapt beter!
Dat weet je zeker. Je ligt laat in de avond wakker, omdat je je hoofd over dit en dat breekt en gewoon niet kunt uitschakelen. De volgende ochtend heb je het gevoel dat je wordt opgeblazen omdat je nauwelijks hersteld bent.
Verhaal voor het slapengaan: luister en laat los!
Dan helpt het je misschien iets heel saai te horen. Ja, dat klopt - het moet echt saai zijn om snel in slaap te vallen. Dat is het idee van Toby Baier: van het uitmesten van het appartement, tot ambitie, tot oudersavonden? In zijn "Falling Asleep Podcast" vertelt hij zijn leven en volgens zijn eigen verklaringen zegt hij "het is niet zo opwindend". Dan wordt Kant's "Critique of Pure Reason" hardop voorgelezen om het in slaap vallen gemakkelijker te maken. Wij denken: geweldig idee - en stel je dezelfde aflevering voor.
Nou, snel in slaap? Dan kun je verder luisteren: de podcast wordt elke twee weken gepubliceerd en is gratis! Natuurlijk sluit Toby zelf niet uit dat je zijn onderwerpen ook spannend kunt vinden. "Dan zijn ze bijvoorbeeld geschikt voor lange autoritten", zegt hij.
Lees je liever zelf?
Geestelijke coach Fabian Freigeist vertelt op zijn website een goedenachtverhaal voor volwassenen, wat je ook kan helpen beter in slaap te vallen. We hebben het gelezen en ontdekken: er zit zoveel waarheid in!
"Het verhaal gaat over de kleine Annika, die beeft wanneer mama en papa hun kinderkamer verlaten, omdat geesten woeden in hun kast, heksen giechelen in het donker en monsters op de loer liggen onder hun bed." Annika trekt haar deken onder haar kin en drukt haar teddy Ze sluit haar ogen strak, het helpt niet, ze schuilt nacht na nacht in het veilige nest van haar ouders.
Wat zou je als ouder zeggen zodat ze niet meer bang is? Zou je haar willen uitleggen dat er geen geesten zijn? Annika zou protesteren. Ze bestaan heel goed! Ze kan haar horen. Ja, voel het zelfs.
Annika's moeder heeft een idee. Ze plaatst een kleine, groen schijnende maan in de kinderkamer en vertelt haar dochter: 'Wist je dat geesten bang zijn voor groen licht?' Annika kijkt haar moeder met grote ogen aan. 'Zijn geesten ook bang?' vraagt ze. 'Ja, en ze kunnen je geen kwaad doen als de groene maan voor je schijnt.' Elke keer als Annika weer een giechel of flitsen en stormen buiten hoort, kijkt ze naar de maan. Ze gelooft in hem. Stel je voor dat zijn groen licht haar omhult. Vertrouw op de wijsheid en liefde van haar moeder en sluit haar ogen kalm.
Annika groeit op. Op een gegeven moment heeft ze het groene licht niet langer nodig. Het idee van heksen en monsters is nu grappig. Toch? er verschijnen heel andere geesten in het leven van Annika.
De zorg om de juiste niet te vinden. De zorg dat het geld voor de huurverhoging niet genoeg is. De angst dat ze nooit in haar favoriete jeans zal passen? Denk je dat deze geesten bekend zijn? Zelfs dertig jaar later kan ze niet meer slapen vanwege geesten. Ze keert terug naar haar moeder.
'Weet je mam, ik wentel me soms uren in bed. De zorgen willen gewoon niet weg. ' 'Kleintjes, kun je je de groene maan nog herinneren die al je geesten heeft verdreven?' 'Ja. Wat bedoel je daarmee? Een plastic lampje zal nauwelijks de oplossing voor mijn zorgen zijn. Deze zijn echt! ' Eerst moet de moeder hartelijk lachen.
'Zorgen zijn als geesten. Als je er niet in gelooft, kunnen ze je geen pijn doen. Omdat zorgen of angsten maar één kracht hebben: ze weerhouden je je te concentreren op wat je wilt. Je aandacht is als de koplamp van een vuurtoren. Als hij rust op wat je wilt, kan hij niet bij je zorgen zijn. ' De moeder grinnikt vrolijk en wil opstaan. Alles wordt voor haar gezegd.
'Maar mam, als ik mijn zorgen niet oplost, blijf dan! Ik moet aan haar denken. ' 'Hebben we al eerder met uw geest te maken gehad? Is je kast afgebroken, de voeten van je wieg bijgesneden of de Ghostbuster genoemd? Nee, we hebben niet tegen je geesten gevochten omdat ze niet bestaan. Alleen uw aandacht heeft hen leven gegeven. Evenzo bestaan je zorgen alleen in je hoofd. Als je probeert ze op te lossen of te bestrijden, blijven ze in leven. '
Annika denkt na over de woorden van haar moeder. Als een vreemde haar dat had verteld, zou ze hem een realiteitsvluchteling hebben genoemd. Ze heeft haar moeder echter te vaak in de gaten gehouden en haar glimlach in elke uitdaging gehouden. Ze had nooit het gevoel dat ze iets bedekte. Pas nu, nadat ze zelf de verkeerde manieren en ups en downs van het leven kent, waardeert ze dit nog meer op haar moeder.
'O. K.' zegt Annika. 'Ik zal het proberen. Maar ik geloof niet meer in de bescherming van de groene maan. Het spijt me. ' De moeder antwoordt. 'Je hebt iets veel, veel beter. Het zijn jouw wensen en dromen. Richt je aandacht op de plaatsen die je ziet, de mensen met wie je lacht en de prestaties die je wilt vieren. Ik beloof je dat deze foto's elke dag levendiger worden. '?
