Vrijgezellenfeest: op het eind brult men altijd
Soms is het leven als een romantische komedie. ? We zullen trouwen!? mijn beste vriend gilt door de telefoon. En ik gil van vreugde. Schreeuwen is niet echt onze zaak. Waarschijnlijk de laatste keer dat we 14 waren toen ze me tijdens de pauze op school vertelde dat haar verliefdheid haar vroeg om een date tijdens de wiskundeles. Maar in een huwelijksaanzoek kun je zelfs gek worden, toch?
De volgende maanden waren vrij hollywoodachtig: we hebben lachwekkend locaties bekeken, ons een weg gebaand door bruidstaarten, gingen winkelen voor de trouwjurk en dronken een glas of twee roze mousserende wijn. Oh, dat was leuk.
Maar toen kwam het keerpunt. "Wil je een vrijgezellenfeest houden?" Vraag ik haar op een avond achteloos. "Oh, dat zou leuk zijn," antwoordt ze. Vanaf toen nam het drama zijn loop.
De strippers zijn echt geweldig. Echt. Omdat je ook een handje kunt helpen.?
De bruid wilde het stijlvol. De dames wilden haar aankleden. De schoolvriend was de weg te ver. Als je ergens in het midden niet kunt ontmoeten? De schoonzus was beledigd omdat op haar favoriete date de andere tien vrouwen dat niet konden. "Moet ik mijn brunch echt annuleren?" Ze schreef woedend. De voormalige collega voelde zich niet serieus genomen, omdat niemand met de tweelingstrippers op haar voorstel was gesprongen. Ze zijn echt geweldig. Echt. Omdat je ook een handje kunt helpen.? De studiegenoot had geen babysitter. De neef scheidde zich van haar man en had een huilende aanval zodra het woord 'bruiloft' viel. "Ik kan dat gewoon niet?" Snikte ze in de telefoon. De goede vriend stond op een veganistisch restaurant. De hotelboeking van de kleutervriend was verwoest. De Deutsche Bahn ging in staking en de zuster zat vast in het verkeer. Mijn whatsapp geheugen was overvol van zenuwen.
Maar uiteindelijk was er een gelukkig einde ? zonder stripper, maar met veel schnapps. Toen de zon opkwam, waren we allemaal in elkaars armen en tijdens de bruiloft begroetten we elkaar alsof we al jaren de beste vrienden waren.
Ik vond het leuk om te doen, lieve bruid. Echt. Maar helaas moet je voor altijd en altijd bij elkaar blijven. Omdat ik NOOIT MEER zal zijn!
