Hoe de vrouwen van Shanghai moeizaam zoeken naar een echtgenoot
Op de tafel voor haar leugen: een identiteitskaart, een loonlijst en een hukou, de verblijfsvergunning voor de stad Shanghai. Wenjing Li kijkt naar alle papieren, duwt ze vervolgens over de tafel, spreidt de vingers uit, terug naar de jongeman tegenover haar. Wenjing lacht schaapachtig. "Niet noodzakelijk, ik geloof jou ook." Wenjing Li is 26 jaar oud, draagt gele hotpants en zilveren hoge hakken, en dit is haar eerste date met Weidi, de volgende zoon van haar ouders. De teleurstelling is al geschreven na het voorgerecht - gemarineerde kippenpoten en pompoenplukjes - in haar mooie gezicht. Een datum kan niet onromantischer zijn. Niet vanwege de certificaten; maar Weidi heeft haar niet één keer laten lachen, ze klaagt daarna: "Hij heeft zo weinig gepraat en toen dit kapsel!" Per slot van rekening wil hij contractueel verzekeren dat hij geen meesteres zal nemen in het geval van een huwelijk, heeft hij haar verteld, en dat is wat het hem ten goede komt. Maar dat is niet genoeg voor Wenjing. Een beetje, een klein beetje tintelingen zou genoeg voor haar zijn geweest. "Is dat te veel om te vragen?"
"Ik heb de ideale man voor jou!" Haar moeder had een paar dagen eerder in de telefoon geschreeuwd. "Regeringsmedewerker, geboren in '84, serieuze bedoelingen, goed gezin, ouders willen je zelfs een flat kopen." Wenjing had even nagedacht. Met haar eigen appartement, dat goed klonk, hoefde ze niet naar zijn ouders te verhuizen, zoals vaak het geval is bij jonge stellen in China. Ambtenaren genieten bovendien van een hoog maatschappelijk prestige, ze worden beschouwd als geschoolde en gewetensvolle mannen omdat hun carrière nauw verbonden is met de burgerlijke staat: geen vrouw, geen promotie. Daarnaast is er een veilige inkomens-, gezondheids- en pensioenverzekering en tal van sociale voordelen, kortom: een goed leven in de midden- en hogere sociale klasse. Wenjing beloofde een vergadering.
Liefde in de schaduw van de wolkenkrabbers van Pudong, het financiële centrum van Shanghai.
Wenjing is een typische Chinese grootstad: jong, modern, vloeiend in het Engels, goed opgeleid, met veel vrienden, een mobiele telefoon met klimaattrailers en een goedbetaalde baan als Chinese leraar in een internationale talenschool. Maar de juiste man ontbreekt. "Tijdens mijn studie hebben mijn ouders me verboden om met mannen te daten," zegt ze. "Daarna zou ik me moeten concentreren op de carrière en nu?" Ze tuit haar lippen tegen de steenbolk. "Waar moet ik een man toveren? Ik werk laat en mijn collega's zijn allemaal vrouwen."
Haar grootste angst is belanden als "Sheng Nu". Letterlijk vertaald betekent: overgebleven vrouw. Vrij vertaald: oude meid. Vrouwen rond de 30, zelfverzekerd, succesvol en financieel onafhankelijk. Een soort Carrie Bradshaw in het Chinees - dat is wat je een geweldige vrouw zou noemen. Hun aantal groeit, 500.000 ongehuwde vrouwen ouder dan 25 wonen in Beijing, in de 19 miljoen metropool Shanghai is het aantal bijna twee keer zo hoog. In geen enkele andere stad in China bekleden meer vrouwen leidende posities in de economie of beginnen ze hun eigen bedrijf. Maar hoe succesvoller een vrouw is, hoe moeilijker ze een man vindt. Omdat nauwelijks een Chinees zou trouwen met een vrouw die meer verdient, rijdt een duurdere auto die ouder, langer of op een andere manier superieur is aan hem. "Poorten en ramen moeten overeenkomen", is een gezegde.
Wenjing Li, 26, droomt van een man die is opgeleid, heeft een goede baan, heeft zijn eigen appartement - en misschien zelfs veroorzaakt een beetje tintelend gevoel in haar.
Wenjing zegt: "Ik wil meer van het leven dan mijn moeder, ik wil het beste, en daarom wil ik de best mogelijke man." Een man uit Shanghai, goed opgeleide, knappe, niet-roker, oprechte, veilige baan, goed inkomen, eigen appartement, assertief, sociaal erkend, dierenminnend en ook dol op kinderen. Bovendien moet hij op zijn minst een beetje tintelingen in de maag veroorzaken.
Bij toeval of oogcontact in de metro of in het café kun je zulke mannen niet vinden in China. Heel weinig Chinezen flirten gewoon op straat met vreemde vrouwen, en als iemand het aandurft, zou hij geen zin hebben voor Wenjing. "Iedereen die interesse in me toont zonder achtergrondinformatie over mij te hebben, kan niet serieus zijn." Naast familie of vrienden helpen professionele bureaus steeds vaker met daten. Vooral op internet. 140 miljoen Chinezen, schattingen van iResearch, zoeken momenteel naar een partner daar. Er zijn partnerbureaus voor miljonairs en voor terugkerende Chinezen. En virtuele "Date Doctors" die tips geven over styling tot flirten en, indien nodig, spannende Date-Smalltalk-onderwerpen uitwerken voor de eerste vergadering. De laatste relatie van Wenjing heeft haar een vriendin gegeven. Ze had slechts een jaar te maken met "culturele verschillen"."Dat is wat je krijgt als je in de buitenwijken van Shanghainese aan de overkant van de rivier bent", zegt ze. "Hij wilde dat ik de hele dag thuis bleef en het huishouden overnam!"
Forever: koop kasteel, sluit op, gooi sleutels weg - in China, een liefdesritueel.
Nu de situatie haastig is omdat Wenjing bijna 30 jaar oud is, neemt haar moeder het over. Zeker is zeker. Hiervoor schakelt ze op zaterdag de openbare huwelijksmarkt in en biedt ze een foto en het profiel van haar dochter. Als dat niet helpt, zal ze het lot van Wenjing met vertrouwen plaatsen in de handen van 'Tante Fan'.
Voormalig leraar Fan Benliang organiseert op zaterdag een bekende dating-salon in een theehuis in Shanghai-Pudong, dat werkt aan zeer pragmatische regels: stipt om drie uur staan de ongehuwde kandidaten in de rij en gaan ze individueel een klein podium binnen om zichzelf voor te stellen , Iedereen die geïnteresseerd is in de kandidaat, kondigt zijn verzoek aan bij Fan Benliang, die dan een spontane minidatum regelt. Na vijf minuten vergeven ze elkaar voor hun punten. Op basis van de puntkaarten die tante Fan later probeert, bij elkaar passende puzzelstukjes - voor een echte datum. Er zijn momenteel 1.100 vrouwelijke aanvragers op haar stapel vrouwen, van wie er slechts 400 mannen zijn. "Vrouwen zijn te kieskeurig", klaagt mevrouw Fan. "Ze willen alleen A-klasse mannen met de beste opleiding en hoge sociale status, maar zij zorgen voor zichzelf Te lang alleen voor een carrière, dan zullen ze aan het einde van 20 in paniek raken. Maar de AKlasse-mannen willen geen oude vrouwen, maar jong en zo mooi mogelijk. " In vier jaar tijd waren er met haar hulp maar tien huwelijken. Niettemin is haar salon elke zaterdag vol.
Op zoek naar: Weiwei Zhang, 25, is gepresenteerd aan zeven mannen zonder succes.
Weiwei Zhang, 25, stopte een paar maanden geleden haar baan als PR-consultant en concentreert zich nu op de mannenjacht. Het is zo'n beetje het soort vent waar Chinese mannen van dromen: fragiel figuur, porseleinaanslag, smalle kin, grote ogen met ooglidplooi - een statussymbool waarvoor veel vrouwen zichzelf plaatsen onder het mes van cosmetische chirurgen. Defiant, ze is alleen. Ze zuigt een Evian-Import-fles water, ze heeft een Louis Vuitton-tas in haar schoot. "Ik heb al kennisgemaakt met zeven mannen", verzucht ze. "Het is best vermoeiend." Ze blaast lucht uit de airconditioner met haar hand.
Om te begrijpen wat Weiwei Zhang doormaakt, moet je de scène-instellingen van het Chinese koepeltheater weten. Eerste akte: niet-bindende introducties in de groep tijdens het diner, karaoke-zang en dergelijke. Met goede prestaties, wederzijdse belangstelling en het volgende sms-contact vindt een datum voor twee plaats. Als harde feiten, zoals een verblijfsvergunning voor Shanghai, op tafel komen, des te beter. Als de man er eenmaal toe komt, stuurt hij drie tot tien sms-berichten per dag, krijgt kleine attenties (oorbellen, favoriete chocolade) en 'cares', zoals Weiwei het noemt, de zogenaamde Ai-Mei-fase begint, letterlijk: het nee Liefdesfase - een grijs gebied tussen flirt, vriendschap en liefdesrelatie zonder verplichtingen. Pas na intensief onderzoek begint de derde acte: de feitelijke relatie.
Weiwei ontmoette geen van de zeven mannen tot de laatste act. Ze wikkelt een haarlok rond haar vinger en verlaagt de toch al rustige stem. "Op dit moment werk ik aan nummer acht, dat kan een voltreffer zijn." De vriend van een collega heeft haar eigen textielbedrijf in Italië, maar wil nu terugkeren naar Shanghai en trouwen. Hij is 33, klein, niet erg aantrekkelijk, maar welvarend. "Precies zoals een waarzegster me voorspelde", zegt Weiwei stralend. Ze is niet eens verliefd op hem. "Liefde," zegt Weiwei, "is luxe, geen noodzaak." Ze gelooft in het lot - en in de expressiviteit van Louis Vuitton-tassen. "Hij is erg gul," zegt ze. "Beter huilen in een BMW dan lachen op een fiets": De slogan is populair onder jonge Chinese vrouwen, ze dragen het op hun T-shirts. In het voorjaar kwam Weiwei's nummer acht uit Italië naar Shanghai voor vier weken om haar en haar ouders te ontmoeten. "We zagen elkaar elke dag", zegt Weiwei trots. Maar er is iets misgegaan. "Hij ging net weg en zei dat hij niet klaar was om te trouwen." Sindsdien praten ze vaak over de telefoon. "Ik zal niet opgeven, het moet werken."
Links: Ruby Ding, 40, gescheiden, heeft de stress van dating achter haar.
Ruby Ding wacht al tien jaar tevergeefs. De 40-jarige directeur van een internationale privé kleuterschool in Shanghai verhuisde in de vroege jaren 20 naar Shenzhen om een carrière in de horeca te verdienen. Daar ontmoette ze haar grote liefde, een Zwitser. Ze hoopte op een huwelijksaanzoek dat nooit kwam. Tijdens deze jaren was ze ronduit geterroriseerd: "Van mijn ouders, vrienden en van iedereen", zegt Ruby. "Ze hebben me het gevoel gegeven dat er iets mis was met mij, ik zou naar de psychiater moeten gaan, ik ben ziek in mijn hoofd." Meer dan 30 en nog steeds single, dat is gewoon niet mogelijk in China. Ruby verhuisde naar Shanghai, kocht vastgoed en zette zijn opleiding voort.Maar haar familie verhoogde de druk, en op 34 gaf ze uiteindelijk toe en trouwde met een Chinese overheidsfunctionaris. Ze was acht jaar ouder dan hij, maar ze kon dat verbergen voor haar schoonouders.
Echtscheiding: dit gebeurt hier op één dag en kost 1,20 euro.
Vrede kwam niet door het huwelijk. "Het ongeluk is echt begonnen", zegt Ruby. Zakenreizen, drinkpartijen - na vier jaar scheidde Ruby, die op één dag in China gaat en 1,20 euro kost. "Sindsdien", zegt ze, "voel ik me vrij." Als een gescheiden 40-jarige is ze meer gerespecteerd dan als een alleenstaande 30-jarige. Echtscheiding is geen smet, de echtscheidingspercentage is in Shanghai met 39 procent op een lijn met het Duitse gemiddelde. "Achteraf gezien was echtscheiding het beste dat me kon overkomen", zegt Ruby. "Niemand probeert me te evenaren, niemand duwt me meer, ik heb dit werk al gedaan." Twee jaar geleden ontmoette Ruby, die een Shanghai-atypische innerlijke rust uitstraalde, Michael op zakenreis. De Duitser, 15 jaar ouder, zat naast haar in het vliegtuig. Eerder was hij zijn baan als investeringsbankier kwijtgeraakt. Een straatarme buitenaards wezen. Wederom een maatschappijstaf. Maar deze keer maakt het haar niet uit. "Ik ben te oud om prescriptief te zijn," zegt Ruby, "de sociale druk is weg, dat is echt geluk."
