Krebs: Moet ik vasthouden aan het verlangen om kinderen te krijgen?
Een getroffen persoon vertelt
"Ik wist niet eerder dat ik kanker had dan dat de arts me naar een fertiliteitspecialist duwde en vroeg of mijn kinderen later kanker zouden kunnen erven." Ik was 32 jaar oud en zou er niet aan gedacht hebben vragen: Kan ik nog steeds kinderen krijgen na chemotherapie? Toen ik me realiseerde dat er misschien problemen zouden zijn, wilde ik echt iets doen.
De specialist legde me uit wat de mogelijkheden waren, maar ik was nog steeds geschrokken van de diagnose en begreep er bijna niets van. Gelukkig was mijn zus bij me, ze legde me daarna alles uit. Ik besloot tot twee maatregelen: ik zou eerst hormonaal met een medicijn moeten worden gestimuleerd om eieren voor een reageerbuisbevruchting te verkrijgen. En dan zouden mijn eierstokken worden gesloten, dus ik zou binnen een paar dagen na de menopauze zijn.
Er was niet veel tijd. Er waren slechts drie weken tussen de operatie en chemo. De behandeling was zeer stressvol. Met de hormooninjecties kwamen extreme stemmingswisselingen. Wie moest me in de tijd verdragen: Petje af. Maar zelfs achteraf zie ik geen alternatief. Met deze diagnose draag je deze gedachte niet: je zult nooit kinderen krijgen.
15 oöcyten gerijpt. Wat moet ik ermee doen? In bevruchte eicellen is de kans op een latere zwangerschap groter. In het geval van onbevruchte personen zou ik de mogelijkheid hebben om ze te laten bevruchten door een andere man in geval van scheiding. Mijn vriend heeft me geholpen met de beslissing: we hebben de helft bevrucht en de andere helft onbevrucht gelaten.
Een goed jaar na de diagnose waren alle behandelingen voltooid. Sindsdien voorkomen we niet langer. We leggen het zelfs recht op een zwangerschap - zonder succes. Ik heb regelmatig follikels en ze zijn ook duidelijk zichtbaar, zegt mijn gynaecoloog. Het kan ook niet verkeerd zijn met mijn vriend, we hebben besloten dat te verduidelijken. In februari van dit jaar hebben we daarom onze toevlucht genomen. Dat heeft me gekost omdat ik ziekenhuizen niet meer kan zien.
Een maand later waren alle verwachtingen weg. De bevruchte oöcyten braken af toen ze ontdooid werden, van de onbevruchte bevruchte eicellen, maar ontwikkelden zich niet verder. In het begin was ik gewoon verrast en toen wanhopig. Ik kan gewoon niet accepteren dat ik geen kinderen heb."
Chemotherapie en zwangerschap
Chemotherapie maakt je niet noodzakelijk onvruchtbaar. Afhankelijk van het geneesmiddel, de duur en dosis van de behandeling en de leeftijd van de vrouw, bestaat echter het risico dat de cytotoxinen de eierstokken vernietigen. Overigens, wie na chemo zwanger raakt, brengt noch het kind noch zichzelf in gevaar: het risico op een recidief neemt niet toe. Verschillende methoden moeten de kans op een kind vergroten - geen van hen is volledig volwassen.
Hormonale stimulatie: Verschillende oöcyten rijpen tegelijkertijd door medicijnen, die zonder bevruchting worden verwijderd, bevrucht of ingevroren en later in de baarmoeder worden geïmplanteerd als pronucleaire embryo's. Bij twee overdrachten krijgt gemiddeld 20 procent van de vrouwen een baby. Er wordt besproken of een vrouw met een hormoonafhankelijke tumor hormonaal gestimuleerd zou moeten worden.
Eierstokweefsel bevriezen: Dit proces is nog steeds erg experimenteel. De vrouw wordt uit ovariumweefsel gehaald, ingevroren en na chemo terug in het lichaam getransplanteerd. Wereldwijd zijn er op deze manier niet meer dan tien kinderen geboren.
Gemedicineerd in de menopauze: Voor de duur van de chemotherapie wordt de vrouw door de menopauze medicatie toegediend. Dit is om de eicellen te beschermen tegen de effecten van chemo. Zeker bewezen, maar het beschermende effect is nog niet.
Om meer te lezen: De handleiding "Kinderwunsch und Krebs" is gratis verkrijgbaar bij de Duitse Cancer Aid e.V. in Bonn of als download: www.krebshilfe.de/informationmaterialien.html, tel. 02 28/729 90-0
