Leer beter te luisteren - zo gemakkelijk, zo moeilijk
Sommige dingen zijn gemakkelijk te zeggen als je op een bank zit voor therapeuten: dat je in de toekomst beter wilt 'luisteren', de ander niet wilt onderbreken en je mening wilt accepteren. Ik vermoed echter dat eenvoudig geven van inspanning niet lang duurt in de huwelijksrealiteit. Ik heb een echt oog-openende ervaring wanneer ik Daniel een eenvoudige vraag stel: "Wat moet ik doen om mijn bericht te accepteren in plaats van het te blokkeren?" Zijn antwoord zal ons huwelijk veranderen? maar daarover later meer.
Allereerst moet ik het hebben over een dag waarop ik zat te huilen in het Caribisch gebied. Tijdens deze vakantie, twee jaar geleden, probeerde ik Daniel duidelijk te maken dat ik vond dat zijn vroegere baan op de universiteit een verspilling van talent was. "Je bent zo goed in teamleiderschap, plannen en optimaliseren zijn je sterke punten," zei ik. "In plaats daarvan werk je alleen aan dit langlopende project, waarbij je jezelf steeds opnieuw moet motiveren, je hebt kortere projecten nodig, meer structuur en collega's, de vrije economie is veel beter geschikt voor jou!" Het zou allemaal motiverend moeten zijn. Maar Daniels gezicht werd steeds donkerder. "Waarom praat je altijd slecht over mijn baan? Ik doe iets nuttigs, maar begrijp dat!" Hij blokkeerde alle verdere argumenten hard. We maakten ruzie. En ik begreep de wereld niet meer: was het niet duidelijk dat ik gelijk had? Waarom stuiterde elk goedbedoeld advies hem af, waarom werd hij alleen zo boos?
Slechts twee jaar na de Caribische vakantie, op de bank van onze therapeut Peter, begrijp ik dat. Omdat ik Daniel de alles veranderende vraag stel: "Wat moet ik doen om ervoor te zorgen dat mijn bericht binnenkomt?" Daniel antwoordt bondig: "Vraag me om mijn mening in plaats van mij te leren." Eerlijk gezegd, alleen voor deze zin, is de therapie de moeite waard geweest! Omdat wanneer Peter ons aanbeveelt om vragen te stellen met behulp van een huidig conflict, eerste successen meteen duidelijk zijn. We bespreken de keukenvraag: Daniel wil niet dat onze zoon Mattis bij mij in de keuken is omdat hij denkt dat daar teveel gevaren zijn? en dat ik een middelgrote dub ben, wordt verergeren toegevoegd. Dus ik vraag: "Wat is uw angst wanneer Mattis in de keuken is met mij?" ? "Geloof je me als ik zeg dat ik probeerde hem buiten te houden, maar hij wilde altijd bij me terugkomen." ? 'Wat zou je voorstellen, zodat hij niet binnenkomt?' Er begint een echte dialoog en we zijn het vreedzaam eens over een oplossing: als ik iets kook, zal ik Mattis in zijn stoel plaatsen en hem een baan geven. Als ik de vaatwasser gewoon opruim of schoon maak, kan hij bij mij zijn. Zelfs Daniel heeft dat vaak als problematisch ervaren.
De volgende kans om te oefenen krijg ik een avond later: deze zaterdag hebben we met z'n drieën ontbeten, zijn samen in het park geweest en zijn toen gaan winkelen. 'S Avonds gaat Daniel zitten met zijn zoon op de vloer van de woonkamer. Ik pak een tijdschrift, laat me naast de twee op de bank zinken. Af en toe bewonder ik Mattis? Game leeuwen of een boek dat hij me brengt, elke keer als ik het tijdschrift wegwerp en me aan mijn zoon wijdt. Hij lijkt tevreden. Alleen Daniel is dat niet. "Je moeder heeft nu geen tijd voor haar, ze heeft het druk", zegt hij met sarcasme in zijn stem. Het irriteert me, maar blijf ik kalm? en stel later mijn vraag: "Wat was het probleem eerder?" Daniel zegt dat ik mezelf isoleer, mezelf isoleer. In plaats van te zeggen: "Waarom, we hadden drie van ons de hele dag, moeten we dan samen tijd doorbrengen?" ? Dus in plaats van me te verdedigen en te discussiëren, vraag ik: "Had je het gevoel dat ik niet benaderbaar was?" ? 'Jij neemt het tijdschrift en verbergt je erachter', antwoordt Daniel. "Uiteindelijk zal Mattis achter zijn scherm verdwijnen en niet meer reageren op een vraag omdat hij dat van je weet." Ik dwing mezelf om te blijven vragen: "Wat denk je dat ik zou moeten doen als ik wat rust wil nemen en de krant wil lezen?" ? "Je zou kunnen zeggen wat je van plan bent, in plaats van gewoon doen wat je wilt!" En dat lijkt me haalbaar. Echt, ik kan de mening van Daniel nog niet begrijpen. Maar ik heb een concrete manier ontdekt om een specifiek probleem beter aan te pakken? zonder escalatie.
Wat heeft ons nog meer geholpen onze communicatie te vernieuwen? Bijvoorbeeld om het gesprek 24 uur na een conflict te hervatten. Om afstemmingsgebaren aan te bieden. Ik vertelde Daniel dat hij me niet zoveel opdrachten zou geven en niet constant zou evalueren of ik dingen "goed" of "fout" zou doen. Dat hij woorden als "altijd" en "nooit" kan redden, want dan gaan de Schotten met mij mee.
En wat betreft onze Caribische vakantie: in die tijd had ik zo gemakkelijk ruzies en tranen kunnen vermijden! Bijvoorbeeld met deze vragen: "Zeg, wat vind je eigenlijk leuk aan je baan en mis je iets?" Maar beter laat dan nooit.
ChroniquesDuVasteMonde auteur Maja Schwaab vertelt in zeven afleveringen over haar paarstherapie. In het volgende deel: Waarom de ouders op de bank zitten.
Ben je hetzelfde? Bespreek alledaagse relaties met andere gebruikers op ons forum.
De finale in het dossier ChroniquesDuVasteMonde
Onze strijd om liefde - Maja Schwaab vertelt nu haar verhaal in het grote dossier ChroniquesDuVasteMonde (nummer 22, vanaf 8.10 in de kiosk). Daarin wordt ook de therapeut Peter uitgelegd, hoe hij het paar beoordeelt.
