Liefde en andere rampen
Als dat goed kan gaan? Een romantische komedie die tegelijkertijd de stereotypen en artefacten van het genre omhelst en een moderne tegenhanger is van Breakfast at Tiffany's. Regisseur Alek Keshishian heeft zeker veel gedaan voor 'liefde en andere rampen'.
De inhoud wordt snel verteld: de omgekeerde American Jacks (Brittany Murphy) werkt als modeassistent in de Britse Vogue. Ze heeft niet echt grip op haar eigen liefdesleven - wat haar er niet van weerhoudt om al haar vrienden te koppelen aan vermeende droompartners. Ze heeft ook iemand in gedachten voor haar homo kamergenoot Peter (Matthew Rhys): Paolo (Santiago Cabrera), de Argentijnse assistent van een Vogue-fotograaf. Jacks merkt niet dat hij duidelijk niet in mannen geïnteresseerd is. Zo ontvouwt zich een verhaal over verwarring en misverstanden, aan het einde waarvan de hoofdrolspeelster de man van haar dromen bijna mist.
Liefde en andere rampen
Bretagne in de voetsporen van Audrey
Muziek en styling doen denken aan de swingende jaren zestig en de toespelingen op het klassieke 'Ontbijt bij Tiffany's' zijn alomtegenwoordig. Met wijd open Rehuga onder de dikke ooglidlijnen probeert Brittany Murphy eerlijk te volgen in de voetsporen van Audrey Hepburn. De sporen van haar beroemde voorganger zijn echter veel te groot, zodat Murphy heel onhandig door de film steekt. Zelfs Santiago Cabrera als een kleurloze fotograaf laat geen blijvende indruk na. Mathew Rhys, bekend van de serie "Brothers & Sisters", als een intellectuele, ietwat dappere kamergenoot Peter, aan de andere kant, een echte meevaller.
Het wordt pas echt grappig in het laatste derde deel, wanneer de tot dan toe mislukte auteur Peter een scenario schrijft over de ervaringen van zijn vrienden en zo een heel postmoderne film in de film creëert. 'Liefde en andere rampen' zouden nog meer knipoogjes van deze aard hebben getolereerd. In plaats daarvan laat regisseur Keshishian zijn karakters wijsheid prediken en filosoferen over grote emoties. Zoals bij alle recepten: de mix maakt het. In dit geval is het helaas niet consistent, zodat de film ook niet wil werken als een "echte" Liebesschmonzette nog steeds persiflage.
