Liefde: De vrienden houden niet van de vriend
Geweldig gevoel. Het leven kan beginnen. Eindelijk is er weer iemand die het met één deelt. De anderen, mijn vrienden, de mensen die me kennen en liefhebben, zullen blij met me zijn.
Wanneer de eerste saamhorigheid voorbij is, heeft de nieuwe man een première in de wereld die ons omringt. Wat gaat er fout wanneer de meest open, grappigste en meest gevoelige man aller tijden een dozijn evenzo geweldige mensen ontmoet?
Kritieke blikken, geforceerde atmosfeer
Alleen: Tanja, de beste vriend, zal haar kritische blik niet laten gaan, zelfs niet na het tweede glas wijn, wanneer ze tegen hem praat. De goede oude Robert voorziet hem regelmatig van vers bier, maar hij doet het altijd en voor iedereen. Britta, een chatterbox die nooit woorden laat staan, danst voorbij en kijkt alleen vragend. Lijkt een gelukkige avond voor iedereen, alleen het nieuwe, mijn nieuwe, valt op. Iedereen behandelt hem vriendelijk en beleefd, maar niets meer.
Als de man niet bij de vrienden past, heb je twee problemen: de visie van de vreedzame kleine groep idyl neemt vrij abrupt afscheid. In hun eigen verbeelding hebben ze al gezamenlijke vakanties gepland in ruime finca's, in werkelijkheid kunnen partners en beste vrienden zelfs niet aan een avondtafel zitten zonder een pijnlijke, geforceerde atmosfeer te creëren. Dit stoort de harmonie in het hoofd, het leven zou beter moeten zijn door de nieuwe man en is nu opeens gecompliceerd.
Ook omdat de twijfel van de vrienden hun eigen onzekerheid gebruikt. De roze bril neemt af. Heeft de droommens eigenaardigheden, zwakheden, zo groot, onmiskenbaar voor iedereen, alleen ik werd verblind door liefde? Of mag ik misschien de traditionele vertrouwenspersonen wantrouwen?
Liefde heeft geen rechtvaardiging nodig
Loyaliteitsconflict noemt die psychologie, net als een echtscheidingskind dat je plotseling tussen de fronten hebt geplakt. Het wordt heel belangrijk om eerst naar jezelf te kijken en vooral om jezelf te vertrouwen. Liefde is een zaak van het hart, een meest persoonlijke overeenkomst tussen twee mensen die niet door iedereen volledig begrepen hoeft te worden. Zeker niet op het eerste gezicht.
Als je verliefd wordt, hoef je jezelf niet te rechtvaardigen, je hoeft het niet uit te leggen of dingen recht te zetten. Omdat er maar één belangrijk criterium is in de liefde - het eigen gevoel. En dat is precies wat een keer gezegd moet worden, wanneer kritiek van buiten komt: we zijn samen gelukkig, het gaat goed en ik wil je zeuren nu niet horen.
Soms wacht maar af en zie ...
Maar geen van beide kan sympathie afdwingen, noch helpt het om afstand te nemen van lieve mensen, uitdagend. Je wilt ze allemaal, je vrienden en je partner. Ze hoeven elkaar niet leuk te vinden, maar ze moeten begrip hebben voor de persoon in het midden, voor zichzelf, net zoals ze ook begrip kunnen verwachten.
Soms wacht je gewoon af. Met een beetje geluk zullen vrienden en vrienden uiteindelijk op een avond aan de bar komen en twee uur later zullen ze naast elkaar grijnzen, het vierde bier drinken en elkaar geruststellen hoe ongelooflijk corrosief ze aanvankelijk voelden. Of ze argumenteren correct, dan zijn de fronten tenminste duidelijk.
