Markus en Daniel Freitag in een interview

Daniel en Markus Freitag (van links) zijn de creatieve geesten achter de Freitag-tassen

1993, Zürich: Markus en zijn broer Daniel zitten aan de keukentafel in het kleine appartement van Markus. Het regent. Een slechte tijd. Want eigenlijk moeten de twee studenten grafische vormgeving hun nieuwste ontwerpen nu indienen. Ze hebben geen auto, alleen een fiets, of liever "fiets", zoals de Zwitsers het noemen. En opeens was het idee geboren: wat ze nu nodig hebben, is er één Koerierstas gemaakt van waterafstotende, stevige dekzeilen.

2008, Hamburg: Daniel, 37, en Markus, 38, zitten op de kleine zwarte leren bank in de lobby van de Hamburg Deichtorhallen. U hebt de grafische ontwerpstudies voltooid. Ze hebben nu ook een auto. Alleen tassen produceren ze nog steeds. Hun verhaal vertellen ze ons in een interview.

BYM.de: Is het idee voor je tasconcept zo spontaan naar je toe gekomen?

Markus: Ja, we wilden gewoon een fiets-messenger-tas, er was er niet één te kopen en toen hebben we besloten er zelf een te maken.

Het keukenraam van de jongens

BYM.de: Je woonde vroeger in een drukke straat, toch?

Markus: Ja, en het uitzicht op de straat heeft ons het antwoord op de materiële kwestie gegeven. De vrachtwagens bleven bonzen langs ons keukenraam! De dekzeilen waren perfect: stevig, waterdicht en binnen slechts een week hadden we het eerste prototype geproduceerd. Dus het materiaal kwam van de straat terug op de weg.

BYM.de: Hoe heb je het materiaal gekregen?

Markus: We reden naar een expediteur, haalden daar een stuk vrachtwagenzeildoek, haalden onze autogordels en fietsslangen en naaiden de tas samen met de naaimachine van onze moeder.

Daniel: Maar we hebben dat vernietigd omdat het overweldigd was door het dekzeil van de vrachtwagen.

Markus: Ja, dat klopt. Een nieuwe naaimachine was onze eerste grote investering.

Daniel: Dat was een oude industriële machine voor ongeveer 100 euro, waarmee we de eerste serie produceerden.

Markus en zijn broer Daniel (van links)

BYM.de: Hoeveel zakken bevatte de eerste serie?

Daniel: Dat waren ongeveer tien tot vijftien tassen.

BYM.de: En wie heeft ze gekocht?

Markus: Onze vrienden en medestudenten waren onze eerste klanten. De eerste tas zag er echt vreselijk uit! Ze was vies, stonk een beetje, er werd geen label op genaaid, en toch was er zelfs een bepaalde aantrekkingskracht. Dankzij onze lieve klanten, begonnen we steeds meer tassen te maken. In het begin was het gewoon een hobby, dus we zijn later op de eerste golf van de AG gesprongen.

BYM.de: Dat klinkt zo gemakkelijk. Zijn er nooit problemen geweest?

Markus: Ja. In het begin produceerden we alleen in onze vrije tijd en toen realiseerden we ons uiteindelijk dat we er waarschijnlijk niet van kunnen leven. We stonden op het punt om te stoppen, maar we hadden nog steeds een kleine berg met oude dekzeilen die we eerder wilden verwerken. Tijdens die twee maanden realiseerden we ons dat het te goed zou zijn om te stoppen. Dus stopten we met onze juiste banen om onze tassen professioneel te produceren.

BYM.de: waar komt het geld vandaan? Waren er investeerders?

Daniel: er zijn geen investeerders. Alleen de naaimachine was een investering. We naaiden een zak, verkochten die en produceerden de volgende twee van hun opbrengst. En dat is hoe we ons ontwikkelden.

Wat begon in de keuken vindt nu hier plaats in het productiebedrijf in Zürich

BYM.de: Wat moet een goed idee volgens jou succesvol zijn?

Markus: Ik denk dat er veel te veel producten zijn. Het was naar mijn mening niet nodig om een ​​normale handtas te maken. In het geval van vrijdag waren er heel duidelijke argumenten: ze zijn functioneel, wat je niet van veel zakken kunt zeggen. Ze zijn van hoge kwaliteit en betaalbaar. En elke tas is uniek. Waarbij de individualiteit later kwam. Pas toen we het tweede vrachtwagenzeil kochten, realiseerden we ons dat er een groot potentieel was in het verschillende ontwerp van deze zeildoeken. Een goed idee heeft daarom heel duidelijke onderscheidingen nodig. En natuurlijk geluk.

Daniel: Ten eerste moet het product een duidelijk definieerbaar voordeel hebben. En zodra er andere argumenten voor het product zijn, is het een goed idee.

BYM.de: Wat adviseer je jonge mensen die hun idee willen realiseren?

Markus: Gisteren hielden we een lezing op een kunstacademie in Hamburg.We hebben de studenten geadviseerd klein te beginnen. Eerst moet u een prototype ontwikkelen en de functionaliteit testen. Alleen dan zou men een bedrijf of merk rond het idee moeten gaan ontwikkelen. Het kan nogal gevaarlijk zijn om allereerst alleen de aantallen te berekenen, om de marktomvang te berekenen en dan alleen om het product te testen, omdat je dan misschien merkt dat het niet werkt.

BYM.de: Dus het product staat duidelijk op de voorgrond.

Markus: Ja. Je moet altijd eerst overtuigd zijn van je eigen product. Dat is logisch. Anders is het een verkeerd idee.

Daniel: In ons geval zijn geen grote machines nodig, geen grote gereedschappen, geen speciale, zeer gecompliceerde technologie. En dat maakte het ons gemakkelijk om te beginnen. Een idee dat dat mogelijk maakt, is op de goede weg.

De Freitag-winkel in Zürich bestaat uit oude containers

BYM.de: Hoe is het voor jou om met je broer te werken?

Daniel: Ik denk dat het makkelijker is met broers en zussen. De laatste vijftien jaar spreken voor zich. We hebben in de kinderkamer geoefend om met elkaar te communiceren. Tegenwoordig zijn sommige dialogen zelfs zo ingekort dat we ze voor buitenstaanders moeten vertalen. Natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk. Maar je kunt ook openlijk en eerlijk de mening zeggen en uiterlijk met Kerstmis onder de kerstboom is het dan weer goed.

Markus: En aangezien we een paar werknemers hebben, zijn we teruggegaan naar een paar manieren die in het algemeen gebruikelijk zijn. (lacht) Niet zoveel als in de kinderkamer.

BYM.de: Vijftien jaar geleden noemden mensen zichzelf? Eco? misbruikt, behandeld de duurzaamheid van hulpbronnen. Het tegendeel van vandaag. Ben je op dat moment geglimlacht?

Markus: Onze klanten begrepen ons en namen onze zorgen zeer serieus. We waren eigenlijk aan het lachen door de expediteurs. Voor hen was het gewoon een vies vliegtuig. Dat was haar in het begin vreemd. Helemaal niet vandaag. We hebben veel leveranciers, die het nu erg leuk vinden.

Zelfs in de vrijdagwinkel in Hamburg is de selectie enorm

BYM.de: Denkt u dat de toekomst van de mode ligt in het verantwoord gebruik van hulpbronnen?

Daniel: Ik hoop het. Tegelijkertijd bestaat het risico dat het nu een te groot onderwerp in de media is. Hopelijk nemen bedrijven dit serieus en richten ze zich op dit onderwerp op een duurzame manier in plaats van het op korte termijn te slachten om meer exposure en winst te krijgen. Of na de huidige groene golf de decadentie opnieuw ter discussie staat, of de modewereld in een andere richting te snel draait, valt nog te bezien. Misschien zal het in de toekomst geen grote onderscheidende factor meer zijn, maar het zal normaal worden, ik hoop het.

BYM.de: Welke plannen heeft vrijdag voor de toekomst?

Daniel: tassen maken! (lacht) Wat we doen, we proberen goed te doen, beter te doen. Er is nog veel te doen. Er zijn nog steeds veel tassen die we willen ontwerpen. En we hebben veel plezier met ons product.

Mark Forster - Einmal (April 2024).