NSU: slachtoffers teleurgesteld over Merkel en Gauck

De vader van Gamze Kubasik werd geëxecuteerd door de NSU-terroristen toen ze 20 jaar oud was. Bij de herdenking van de slachtoffers van de NSU precies twee jaar geleden hield ze een ontroerende toespraak. De kanselier beloofde haar daarna "onvoorwaardelijke verlichting".

ChroniquesDuVasteMonde: mevrouw Kubasik, heeft Angela Merkel haar belofte waargemaakt?

Gamze Cuba: Tot nu toe heb ik er niets over gevoeld. Ik ben erg teleurgesteld. Toen het proces in mei begon, voelde ik dat er eindelijk gerechtigheid zou komen. Maar de autoriteiten gaan door met hun geheimhouding.

Wat bedoel je daarmee?

Mijn vader werd op brute wijze vermoord, simpelweg omdat hij een Turk was. Als dochter heb ik het recht om alles te weten, tot in het kleinste detail. Ik wil weten wie betrokken was bij de moord op mijn vader. Als er nog steeds gratis mensen rondlopen die hebben geholpen, dan moeten ze worden gevonden en gestraft.

Het federale parket heeft het volledig bepaald. Waarom denk je dat er meer helpers waren?

Ze waren 13 jaar ondergedompeld, maar ze waren niet echt op tijd afgesloten, heeft het Onderzoekscomité opgemerkt. Er zijn verwijzingen naar lokale supporters op alle plaats delicten, veel mensen moeten betrokken zijn geweest. Hoe kozen de moordenaars hun slachtoffers? Waren zij echt toevallige slachtoffers? De kiosk van mijn vader bevond zich in een straat die alleen bekend staat als een Dortmunder.

De procureur-generaal onderzoekt tegen negen anderen en voert een zaak tegen Onbekend.

Maar wat vinden ze daar? We kunnen het niet controleren omdat mijn advocaat de dossiers niet van de federale officier van justitie krijgt. Ze filteren alle nieuwe inzichten en zeggen dat bestanden over de supporters niet belangrijk zijn voor deze rechtszaak. Veel eisers spreken van een gebrek aan opleiding. Dit is echt moeilijk voor mij. Maar deze procedure is ontworpen in de strafprocedure. Dit is geen normaal moordproces. Ik vraag niet om meer dan transparantie. Dat is precies wat de kanselier en president Joachim Gauck ons heeft beloofd. Merkel en Gauck hebben hun beloften niet waargemaakt.

Het proces is nog lang niet voorbij, er is nog geen oordeel over.

Ik maak me geen zorgen om een oordeel. Ik wil zekerheid, anders kan er geen gerechtigheid voor mij zijn. En ik ben echt bang nu we nooit alles zullen weten. Voor mij zou het de tweede gebroken Duitse belofte zijn. Mijn ouders kwamen naar Duitsland omdat ze onderdak zochten. In Turkije werden ze vervolgd als Alevis (een islamitisch geloof, nota van de redacteur). Toen we hier asiel kregen, werd ons beloofd dat we hier veilig zouden zijn. Maar mijn vader was niet beschermd.

In november 2013 getuigde je tijdens het proces. Haar optreden was indrukwekkend.

Het was verschrikkelijk voor mij. Iedereen in de kamer kent je bestemming en ik wilde niet voor hen huilen. Ik moest er altijd overheen kijken. Ik interpreteer elke beweging op het gezicht van de beschuldigde. Als ze lacht, vraag ik me af: lachte ze op dezelfde manier toen ze hoorde dat mijn vader dood was? Ik weet dat ik dat niet zou moeten doen, maar zelfs als ik 's avonds naar bed ga, vraag ik me af wat de verdachte doet.

Ze zeggen: "de beschuldigde", de naam spreekt niet. Wat zou u mevrouw Zschäpe vragen als zij kon?

Ik wil weten wat er is gezegd na de moord op mijn vader. En als mijn vader nog iets zei voordat ze hem in het gezicht schoten.

Wat is er voor jou veranderd sinds je op de NSU bent gevlogen?

In mijn nabije omgeving heel veel. Tot 2011 waren we geen goede familie, zelfs vrienden en kennissen die vanwege het onderzoek vermoedden dat mijn vader een crimineel was en daarom werd vermoord. Nu is het heel anders. Eenvoudige mensen op straat verontschuldigen zich voor mij. Ik zie ook schaamte in hun gezichten. Ik realiseerde me niet eerder hoeveel neonazi's er in Dortmund zijn. Nu zorg ik ervoor. Twee weken geleden zat ik tegenover een van de mensen in de trein die dit kapsel had en een typisch Lonsdale-jack droeg. Ik nam al mijn moed en keek naar hem totdat hij wegkeek. Mijn man fluisterde: "Stop ermee, provoceer het niet." Maar ik stopte niet om te kijken en ik zal niet. Ze verwoestten mijn familie en haalden het belangrijkste in mijn leven weg. Ik ben nog steeds een Duitser. Dit is mijn thuis. Ze zullen me hier niet weghalen.