Philippe Djian: "Betty Blue"
Het boek
Zorg en Betty leer elkaar kennen aan zee. De emoties negeren haar als een enorme band. Kortom, Betty komt bij Zorg binnen. En hij bereidt zich voor om zijn leven te veranderen en een uitgever voor zijn roman te vinden. Zorg is gebiologeerd. Maar als Betty zwanger wordt en haar kind verliest, verandert ze haar woede tegen zichzelf en na te hebben geprobeerd te verminken valt ze in coma. En Zorg moet iets doen waarvan hij nooit dacht dat het in staat was.
De auteur
Philippe Djian werd in 1949 in Parijs geboren. Hij toerde door Europa, Noord- en Zuid-Amerika en bleef drijven met talloze klussen. Hij schreef zijn eerste roman als kassier van een Frans tolhuis. Zijn vierde boek "Betty Blue" werd een Franse cultroman in 1985. Philippe Djian woont vandaag weer in Parijs.
ChroniquesDuVasteMonde Boekeditie "Die Liebesromane" -order
Bestel de hele ChroniquesDuVasteMonde-boekuitgave "Die Liebesromane" hier in onze winkel en bespaar meer dan 40 euro in vergelijking met de enkele aankoop.
Voorbeeld "Betty Blue"
Onweersbuien werden aangekondigd voor de vroege avond, maar de lucht bleef blauw en de wind was gezakt. Ik ging even naar de keuken om te kijken of er iets in de pot klopte. Alles is goed. Ik ging het terras op, een koud biertje in mijn hand en hield mijn hoofd een tijdje in de brandende zon. Dat was goed, want een week lang sloeg ik mezelf elke ochtend in de zon en tuurde me vrolijk aan, een week lang kende ik Betty.
Ik bedankte de hemel opnieuw en reikte met een enigszins tevreden grijns naar mijn ligstoel. Ik maakte mezelf op mijn gemak. Zoals iemand die tijd en een biertje in zijn hand heeft. Die hele week, toen het opkwam, had ik twintig uur lang zo geslapen, en Betty nog minder, misschien helemaal niet, ik weet het niet, ze moest me steeds opnieuw bang maken en ze had altijd iets beters te doen. Hé, je gaat me nu niet alleen laten, ze bleef maar zeggen, hé, wat is er mis met je, ga niet slapen. En ik opende mijn ogen en glimlachte. Een rokende, rokende of gewoon babbelen, ik had een harde tijd niet uit het ritme.
Gelukkig had ik overdag niet veel moeite nodig. Als alles goed ging, was ik tegen het middaguur klaar en rustte ik de rest van de dag uit. Ik moest gewoon tot zeven uur in het gebied blijven en opdagen wanneer nodig. Als het leuk was, kon je me meestal in mijn ligstoel vinden, zodat ik er uren in kon blijven. Het leek me toen dat ik de juiste balans had gevonden tussen leven en dood, alsof ik de enige slimme baan überhaupt had gevonden. Het enige dat je hoeft te doen is vijf minuten nadenken, dan realiseer je je dat er niets spannends aan het leven is behalve een paar dingen die je niet kunt kopen. Ik opende mijn bier en dacht aan Betty.
? Oh mijn god! Hier ben je ... Ik zoek overal naar jou ...!
Ik opende mijn ogen. Voor me stond de nummer drie vrouw, een blonde van veertig kilo met een piepende stem. Haar valse wimpers kletterden wild in het zonlicht.
? Wat is er met jou ...? Vroeg ik. ? Niets voor mij, god, maar met dit ding in de badkamer is het voorbij! Kom op, je moet het voor me afzetten, ach, ik begrijp het niet, hoe kan dit gebeuren ... !!
Met een ruk richtte ik me op, ik vond het allemaal maar grappig. Je hoefde maar drie seconden naar de tante te kijken, en toen besefte je dat ze helemaal stom was. Ik wist dat ze mijn ballen ging breken, en toen hing haar gewaad nog steeds op haar magere schouders.Ik was k.o.
? Ik stond op het punt te eten, zei ik. Kan niet vijf minuten wachten, wil je zo aardig zijn ...? ? Je bent gek ... !! Dat is slechts één catastrofe, alleen maar water overal. Kom op, kom met ons mee, maar dalli ...? Allereerst, wat heb je gebroken? Wat is er aan de hand waar ...?
Ze grinnikte laconiek en stond in de zon, haar handen in haar zakken.
? Dus ... riep ze uit. Je weet precies ... dat is het witte ding dat overloopt. Mijn hemel, overal deze papieren dingen ... !!
Ik gaf een slok bier en schudde mijn hoofd.
? Vertel me, zei ik, realiseer je je dat ik op het punt stond te gaan eten? Kun je je ogen een kwartier niet sluiten, is dat zo moeilijk ...? ? Ben je gek? Ik maak geen grapje, ik denk dat je meteen met me meegaat ...? Het is goed, raak niet van streek, zei ik.
Ik stond op en ging terug naar mijn hokje, eerst de vlam onder de bonen uit.Ze waren bijna klaar. Toen greep ik mijn gereedschapskist en rende achter de gek aan. Een uur later was ik terug, doorweekt van top tot teen en half dood van de honger. Ik hield snel een lucifer onder de pot voordat ik onder de douche sprong, en toen stopte ik met denken aan de goede vrouw, het enige wat ik kon doen was het water langs mijn schedel voelen stromen en de geur van de bonen kroop in mijn keel neus.
De zon overstroomde de hut, het was mooi weer. Ik wist dat de problemen de rest van de dag voorbij waren, ik had nooit twee verstopte rotshuizen in één middag gehad, meestal gebeurde het niet, het was stil, de helft van de bungalows was leeg.
Ik ging voor mijn bord zitten en glimlachte, omdat het duidelijk was hoe het zou gaan. Eten, dan naar het terras en gewoon wachten tot de avond, wachtend tot ze eindelijk aankomt en naar mij toekomt met wiebelige heupen om op mijn schoot te gaan zitten. Ik was net het deksel van de pot aan het verwijderen toen de deur wijd open ging. Het was Betty. Glimlachend zette ik mijn vork neer en stond op.
