Heb geen spijt van! Waarom een schuldig geweten totale onzin is
Volgens enquêtes zou bijna 52 procent van de Duitse vrouwen chocolade zonder suiker en iets minder dan 35 procent van de chips zonder vet en uithoudingsvermogen zonder training willen. Waarom? Omdat ze zich altijd slecht voelen. Omdat ze dingen doen en er vervolgens spijt van krijgen. Omdat ze maar al te vaak een slecht geweten hebben.
Dat weet ik, het maakt niet uit of mijn vriendin geïrriteerd is, mijn man gestrest is of de kinderen slecht slapen. Ik kijk vaak eerst of het hele ding iets met me te maken heeft. Misschien heb ik iets verkeerds gezegd? Te veel voor de man? De kinderen overweldigd? Als een vriend me dat zou vertellen, zou ik haar vertellen dat ze gek is. Sterker nog, deze constante-schuld-op-zichzelf-zoektocht is absoluut contraproductief. Een beetje reflectie kan nooit pijn doen? Selbstzerfleischung en Überanalysierei brengen daarentegen niets. Ze maken je alleen maar af en kosten je zenuwen en tijd.
Te vaak heb ik het gevoel dat ik te weinig beweging aan het doen ben, te veel eet, te veel geld uitgeef. Of moet ik liever "had" zeggen? Ik probeer gewoon deze onzin te stoppen. Eerste maatregel: ik verontschuldig me niet langer voor enige rotzooi. Want dat leidt alleen maar tot misverstanden en geeft mij en iedereen de indruk dat ik echt iets slechts heb gedaan. Als ik net vergeten ben mijn koffiemok op kantoor op te bergen, is het logischer om hem later op te ruimen of nooit luid te mompelen, alsof ik net de kat van de baas ben overgelopen (hoewel het in dit geval ook slim zou zijn om te zwijgen) te houden!).
Moet ik naar de gevangenis gaan als ik iets stoms zeg? Nee.
Bovendien probeer ik me gewoon niet te ergeren aan reeds gemorste melk. Wat gebeurt er opnieuw als ik te veel peanut-salto's eet? Of als ik eigenlijk iets stoms zei? Zal ik ter plaatse doodvallen? Moet ik naar de gevangenis gaan? Nee. Ik at gewoon nog een paar peanut-salto's en zei misschien iets stoms. Dat gebeurt met iedereen. Misschien zal ik daarom morgen 400 gram meer wegen. Misschien is iemand boos op me. Misschien niet. Ik ben zeker niet verantwoordelijk voor de gevoelens van anderen, En als iemand zich geschopt voelt over de das, laat hem het gewoon zeggen. Als iemand me te dik vindt, doe dat dan niet! In ieder geval kost het een totale verspilling van tijd om meer dan een seconde te denken aan dingen die toch niet veranderd kunnen worden.
Natuurlijk zou ik ook graag een echt slecht drinkfeest willen zonder kater, zou het ideaal zijn zonder rimpels te verouderen en zou ik ook graag een lichaam als Heidi Klum willen hebben zonder zelfs maar van de bank op te staan. En ik zal er natuurlijk nooit in slagen me slecht, schuldig en verantwoordelijk te voelen. Maar nu oefen ik me los te maken, heb ik niet altijd een slecht geweten over alles, voel ik me alleen verantwoordelijk voor dingenwaarvoor ik eigenlijk verantwoordelijk ben. En op zijn minst blij dat ik dingen ervaar waar ik later spijt van krijg. Totdat ik het 100% haal, hoor ik Edith Pias "Je ne regrette rien", laat mijn kinderen op klaarlichte dag tv kijken, eet ze veel chocolade met suiker en chips met vet? Daarna doe ik geen sport.
