Serieus? De oma's broches zijn weer in de mode
Ik ben al heel lang betrokken bij accessoires: van schattige kleine spijkertattoos tot de onmisbare Birkenstock-sandalen tot de slecht dure handtas. Maar nu komt het kleurrijk. En sprankelend tot je bijna je ogen laat vallen. Broches. Toen de eerste vriendin met een enge vlieg op haar brede coltrui naast me aankwam, dacht ik nog steeds aan een kras. Ik hou van mensen met eigenzinnigheid. Maar toen volgden de broches mij op elke hoek? bij voorkeur decoratief op wol en andere winterkleren. Met liefde geselecteerd? trots gepresenteerd. Een echte blikvanger. Geen eigenzinnigheid, maar een trend!
© InstagramGrootmoeder zou trots zijn: verleide erfstukken zijn plots weer trendy
Overigens is de accessoire voor de wintertrend in 2018 zelfs geen fantasievolle make-over begonnen. Het ziet er nog steeds hetzelfde uit als toen oma haar juwelendoosje presenteerde. Güldene, zware stukken metaal? bezet met edelstenen, parels of strass steentjes. Dus toen ik hoorde dat de clunkers nu stukjes zijn, rommelde ik door de oude, nu geërfde juwelendoos van mijn grootmoeder. Tot nu toe had de inhoud eerlijk een emotionele waarde, niet een modieuze. Wie had ooit gedacht dat de juwelen van weleer vandaag weer de heetste shit zijn? De eerste aanblik veranderde mijn scepticisme niet: helaas zie ik de veelgeroemde glamour niet. Bovenal zie ik ouderwetse, stoffige en super-katachtige sieraden.
Duidelijk statement stuk: geen broches voor mij
Ik speld de eerste broche aan de sjaal en onderzoek mijn upgrade van mijn outfit in de spiegel. Serieus? Dat is wat de fashionista's leuk vinden? Ik niet. Ik voel me meer als een kerstboom. Een beetje klatergoud in het haar en de look zou perfect zijn. Zelfs de tweede broche kan het niet afscheuren. Maar sommige trends hebben een moment nodig, totdat ik ze voor mij beschouw. Ik besluit het goede stuk een kans te geven? en ik word van alle kanten aangestaard. Alles staart naar me op de broche. Zelfs voor mij flitst de broche constant in mijn ooghoek en voelt aan als een vreemd lichaam. 'Het spijt me, oma,' zeg ik, terwijl ik het bloemfonkelende stuk 's avonds terug in de juwelendoos doe. Als een leuke herinnering, vind je me gewoon leuker.
