Klein land erg groot
Laten we naar het noorden gaan - miljonairs met te kleine zakken
Zelfs in de kleinste winkel passen veel kleurrijke dingen - plus verkoopster.
De taxichauffeur staat al op het vliegveld met ons naamplaatje en scheurt de rugzakken uit onze handen. Dan dringt hij ons naar de aankomsthal boven de parkeerplaats. We zijn er! In Hanoi, de Vietnamese hoofdstad. En vraag me af: is het niet de socialist van het land? Wordt reclame niet afgekeurd, omdat het diep kapitalistisch is? Waarom wordt het vliegveld omringd door gigantische reclameborden? Het is duidelijk dat de ondernemende Vietnamezen niet langer veel om socialisme geven. Eens kijken.
Tijdens de taxirit naar het hotel worden de straten smaller, het publiek sterker en het geluid erger. Omdat wanneer Vietnamees aan boord van een voertuig gaan, ze eerst naar de hoorn of bel gaan. In een van de kleine steegjes van de oude stad lanceert de chauffeur ons. In de smalle foyer van het "Manh Dung Guest House" ontspannen we voor een korte tijd met een welkomstthee. Maar om te rusten zijn we - ondanks 15 uur vlucht - veel te nieuwsgierig. Alles ruikt en klinkt zo anders en opwindend! Dus ik geef de voorkeur aan de koude douche en ga. Of we ons hotel opnieuw zullen vinden? We proberen onze weg te vinden in de winkels en straathoeken, maar dat lukt maar ongeveer vijf minuten, omdat een steegje meteen naar de volgende kant meandert. Het is ook veel boeiender om gewoon te drijven. Omdat het leven in Vietnam op straat plaatsvindt: mensen hurken op de trottoirs, werken, roddelen en verkopen. En achter de kleine verkoopruimte van hun smalle winkels - gescheiden door een dunne muur - bevinden zich de piepkleine 'woonkamers' van het gezin. Of beter: een paar slaapmatjes en kleding.
links: ziet er ongevaarlijk uit, de bus. Maar: busreizen zijn een echte survivaltraining Mitte: draaien als een test van moed: het is het beste om rechtdoor te rijden in Hanoi Boven: anders vindt het dagelijks leven in Hanoi plaats op straat - of het nu lunchpauze is ... hieronder rechts: ... of bezoek aan een kapper. onderaan: auteur Corinne in het overdekte restaurant.
Zelfs de plastic stoelen voor de talloze eetstalletjes zijn alleen verkrijgbaar in miniatuurversie. De inboorlingen, die niet erg groot zijn, hurken er op, drinken pho-soepen of vissen met noedels, rijst, groenten en vlees uit grote kommen. Ik ga zitten en duw mijn kin op mijn knieën.
Condominiums in Halong Bay.
Na de maaltijd komen we aan bij de winkelstraat Hang Bo. Er zijn verfblikken, kostbare eetstokjes en stoffen, zijden slaapzakken en nobele galerijen van Vietnamese kunstenaars. We moeten hard vechten, zodat we de rugzakken niet meteen met schatten vullen aan het begin van de reis. Hoewel de geldautomaat ons net miljonair heeft gemaakt, hebben we een miljoen dong in handen. Zijn eigenlijk slechts 50 euro, maar voelt veel beter.
'S Avonds dineren we vorstelijk op' echte 'stoelen en een dakterras met een fantastisch uitzicht over het Hoan Kiem-meer. Het is een volle maan en alles ziet er vredig uit. Maar mijn vage herinnering aan verre geschiedenislessen leert me dat deze stad ook andere tijden heeft meegemaakt: oorlogen en spionage, veroordeling en vervolging, revoluties en bombardementen.
Bike Rally door Hanoi
De volgende ochtend staan we in de rij. In Duitse supermarkten zijn drie mensen genoeg om me gek te maken. Hier wachten 30.000! De slang slingert eindeloos over de gigantische plaats. Maar ik vind het verrassend opwindend in plaats van vervelend. We staan niet voor een pak koekjes, maar om Ho Chi Minh te zien. De oprichter van het verenigde Vietnam ligt bewaakt in het Ho Chi Minh Mausoleum. En wachtrijen is onderdeel van de Ho Chi Minh-cultus, net als de grimmige bewakers die ervoor zorgen dat ze allemaal de Meester een voor een omdraaien.
links: De keizerlijke stad in Hue is Weltkulturerbe.oben: Deco-ideeën uit de 19e eeuw: het keizerlijk paleis van binnenuit. Stappen: Praktisch, zo'n rivier: wasruimte en straat in one.rechts: Blijf kalm: de rij voor Ho Chi -Minh Mausoleum.
Daarna lenen we onszelf tot moedige moedermotoren en duiken we in het verkeer. Met moeilijke omstandigheden: de pedalen hangen scheef, de kettingen piepen en Yvonne vertrouwt de remmen echt niet. De Vietnamezen vinden het niet erg. Ze vervoeren ontspannen hele gezinnen en ongelofelijke ladingen op de rammelaarekken. De kinderen zitten op de paal of staan op het bagagerek, torenhoog boven groentecytorens, manden en dierenkooien. Eigenlijk een nummer voor het circus, maar hier maakt de evenwichtsoefening deel uit van het dagelijks leven. Van de stroom fietsers en bromfietsen laten we ons naar het zuiden van de stad afdrijven.Het wordt alleen moeilijk als we willen draaien. Omringd door fietsen, hebben we drie kruispunten nodig totdat we van de rechter naar de linkerrijstrook kunnen overschakelen.
Maar in de loop van de dag leren we hoe het moet: gewoon doorrijden, de Vietnamezen ontwijken dan. Voor degenen die eindelijk genoeg hebben van zo'n slalom-tour, is er een goede tip: ga de stad uit en de natuur in. Meer dan 2000 eilandjes - ruig-steile conische rotsen en beboste groene eilandjes met kleine bergen - maken Halong Bay ten oosten van Hanoi zo uniek. Geen van de eilanden is bewoond. Het water ertussenin: meer dan 300 vissersfamilies wonen hier generaties lang op woonboten met grote, gebouwd in de water aquariums. Uw kinderen kunnen sneller peddelen dan zij. En waarom hebben ze zoveel honden? Niemand wil dat we dat antwoorden. Maar op een bepaald moment dringt het tot ons door dat dit een kleine verandering is voor het menu.
In het oude centrum - keizerlijke graven en giechelende nonnen
Wij behoren noch tot het keizerlijke gezin, noch tot het hofpersoneel. En toch lopen we comfortabel door de keizerlijke stad. Dat was 400 jaar geleden niet mogelijk geweest, toen Hue de hoofdstad van Vietnam was. Tienduizenden arbeiders bouwden het gigantische complex aan het begin van de 19e eeuw in 30 jaar - dag en nacht. Tijdens de oorlog in Vietnam werd het grootste deel vernietigd. Maar alleen de rijkelijk versierde overblijfselen bracht de Unesco ertoe om de keizerlijke stad in 1993 op de Werelderfgoedlijst te plaatsen. Eén deel is al gerestaureerd: de Mittagstor, de binnenplaats voor keizerlijke ceremonies en het Paleis van Hemelse Harmonie, waar keizer Gia Long werd gekroond.
Mooi groen hier! Hoi An in centraal Vietnam.
Aan de oevers van de Perfume River zijn de Imperial Tombs. De familie die ons de rivier aftrekt, leeft op hun kleine bootje. De slaapkamer bevindt zich op het dek - direct onder de sterren. Er is geen kinderopvang: je zoon kijkt naar ons en de voorbijvarende schepen. Het speelt met zijn tenen en later met een leeg colablikje. Zijn naam is Giang, wat 'rivier' betekent. Hoe voelden zijn ouders zich erover?
We stappen uit bij het graf van keizer Tu Duc. De verfijnde labyrintische structuur in het midden van een prachtige tuin vol met magnoliabomen, de liniaal gepland al tijdens zijn leven. Hij gebruikte ook een nogal overdadige levensstijl. Hij had 104 vrouwen, talloze bijvrouwen en geen enkel kind: een pokkenziekte maakte hem niet in staat om zwanger te worden.
Bij onze volgende halte, de Thien Mu Pagoda, zijn we kortademig. De beroemde boeddhistische structuur is versierd met swastika's - in het Boeddhisme is het nazi-gemodificeerde en misbruikte symbool het teken van wedergeboorte. Aan de andere kant worden we zelf een attractie: een groep opgewonden, giechelende nonnen vindt ons blanke Europeanen buitengewoon opwindend. Een rustig kwartier moeten we serveren voor een "fotosessie".
Zon en zijde
De wolk voorbij Hai Van draagt zijn naam terecht - we zijn er amper overheen, de zon schijnt. Dat wordt tijd, want in het noorden van het land was het vaak verrassend nat en koel. Geïnspireerd door het mooie weer wil Yvonne geld uitgeven. Daarom rijden we naar Hoi An - de stad van kleermakers. Yvonne kan op maat worden gemaakt voor slechts een paar dollar jack, rok, avondjurk en jas razendsnel. En voor mij is er een mooie zomerjurk. De volgende dag halen we de resultaten op en gaan we naar het postkantoor.
links: Slanke zus: de "Hotel 211" in Saigon. Instellingen: Wat is er te eten vandaag? Ochtendvissen op Doc Lech Beach Boven: Het uitzicht vanuit het hotel naar de stad.
Daar vechten andere toeristen al met inpakpapier en pakketstrings om snel hun "buit" naar huis te sturen. Wie wil een winterjas door Vietnam dragen? 'S Avonds werken we met de bus door het lange, smalle land naar het zuiden - en hebben een Déjà-vue: omdat de Rappelkiste volledig overbelast is, zet de bestuurder kleine klapstoelen in de gang. Met mijn knieën onder mijn kin, krijg ik nauwelijks een oog in de nacht. In tegenstelling tot de vervangende driver. Hij gooit gewoon zijn bastmat in de gang en valt onmiddellijk in slaap snurkende.
Het zuiden - Bus Kamasutra en koffie klatsch
We voelen elke kuil en hebben knopen in onze benen. Maar op de een of andere manier werkt het. We besluiten om een cursus thuis aan te bieden in Duitsland, onderwerp: "105 plaatsen op een busstoel."
Nergens, 30 kilometer ten noorden van Nha Trang, worden we uit de bus gedumpt. Hier zijn we de enige toeristen en welgestelde klanten voor de wachtende motortaxi's waarvan de chauffeurs onmiddellijk ruzie maken over ons. De twee winnaars klampen zich vast aan onze rugzakken tussen hun benen, we staan op in de rug en de wind maakt ons langzaam wakker.
Tijdreizen: de grootste stad van Vietnam, Saigon, is veel moderner dan Hanoi.links: wie hier de winkelende koorts opvangt, kan zijn koffers pakken. En kan de overbagage op de luchthaven betalen. Rechts: verse vis, pittige soepen, pasta-tassen en kokosmelk - in Ho Chi Minh-stad zijn alleen de wolkenkrabbers op dieet.
Het "Paradise Resort" beloont ons voor alle ontberingen. Cherie, de eigenaar, overhandigt ons zijn zwarte goud - een fantastische koffie. We drinken het op het terras, met uitzicht op de zacht glooiende palmbomen en de zee. Daar zouden we de hele nacht weer op ligstoelen door gaan. Cherie is 72 jaar oud, is eigenlijk Vladmir Mihic en behandelt zijn gasten als een groot gezin. Drie keer per dag slaan zijn dochters de gong. Dan eten ze samen. Een Deens echtpaar vertelt dat het gisteravond verloofd was. Gefeliciteerd, maar je kunt hier niet veel meer doen. Er is een kleine baai en een slaperig vissersdorp. De verkenning ervan blijkt een staatsbezoek te zijn: we worden uitbundig begroet en voelen na al het genadevolle zwaaien en de "Hallo" -serie zoals de koningin in persoon.
Daarna zullen we genieten van de hemelse rust van de turquoise zee, badend in warme baden, waarop de kleurrijke boten van het nabijgelegen vissersdorpje rocken. Geen ansichtkaart- of juweliers, geen luidruchtige motorrijders. En een verlaten strand.
Hoge gebouwen op een dieet
Saigon wordt officieel Ho Chi Minh City genoemd, maar zelfs de Vietnamezen nemen het niet te precies en gebruiken nog steeds de oude naam uit het koloniale tijdperk. De grootste stad van het land is veel meer westers dan het noorden van Hanoi: minder fietsers, meer auto's; grote westerse hotelketens, moderne designerwinkels en warenhuizen, gehuisvest in ontelbare ongewoon smalle wolkenkrabbers. De reden voor het slanke silhouet: belastingen worden in Saigon betaald, afhankelijk van de lengte van het bebouwde straatfront. Bijzonder spannend is de Cholon-wijk, een mix van Chinatown en rosse buurt, markten en een onpeilbaar doolhof van straten.
We nemen onze afscheidsborrel op authentieke wijze in het legendarische Hotel Continental. Oorlogscorrespondenten ontmoetten elkaar hier ooit om informatie uit te wisselen. Tegenwoordig is het stil in de hotelbar en komen we gelukkig aan het einde van onze spannende reis door het land van kleine stoelen.
Vietnam in cijfers
Locatie: Vietnam grenst aan China in het noorden, Laos en Cambodja in het westen. Het oosten is een 3500 km lange kust, op het smalste punt is het land 50 km breed. Klimaat: In het subtropisch noorden, de temperaturen gedurende de dag op 20 tot 30 graden. Het klimaat in het zuiden is tropisch en veel heter en vochtiger bij temperaturen overdag van meer dan 30 graden. geschiedenis: Vanaf 1883 stond Vietnam onder Frans koloniaal bestuur. De Indochinakrieg leidde in 1954 naar de verdeling van het land. Spanningen tussen Noord en Zuid leidden tot de oorlog in Vietnam in 1964. In 1975 geeft het zuiden zich over en wordt het land herenigd onder de naam "Socialist Republic of Vietnam". In de afgelopen 15 jaar is de economie steeds liberaler geworden en heeft het land zich ook opengesteld voor toerisme. taal: Vietnamees, maar met Engels en Frans kun je het goed vinden. Valuta: 1 miljoen dong zijn ongeveer 50 euro.
starten Help
entry: Visa zijn verkrijgbaar vanaf 55 euro op de ambassade in Berlijn. Aanvraagformulieren op: www.vietnambotschaft.com. vaccinaties: Aanbevolen: tetanus, tyfus, hepatitis A / B, polio. Afhankelijk van het seizoen zijn tabletten voldoende voor malaria. Info: www.bbges.de. aankomst: Vluchten naar Hanoi of Ho Chi Minh City zijn beschikbaar vanaf 800 euro via www.statravel.de. Duur: ongeveer 15 uur. Informatie in het land: Hotels en pensions helpen u graag. "Geen probleem" is hier geen lege zin. Geldautomaten zijn beschikbaar in de grotere steden, internetcafés op elke straathoek.
leven
Hanoi: Een bijzonder leuke service is beschikbaar bij Manh Dung Guest House op Tam Thuong Street 2. Op verzoek wordt u opgehaald voor 9 euro vanaf het vliegveld. E-mail: manhdung@vista.gov.vn. Hue: Le Loi Hotel, 2 Le Loi Road. Groot hotelcomplex, op slechts 200 meter van het treinstation, met wasservice en fietsverhuur. E-mail: leloihotel@dng.vnn.vn. Hoi An: Thanh Binh 1 Hotel, 1 Le Loi Street, is iets duurder voor 20 euro per persoon. Er is een ontbijtbuffet, een balkon en een zwembad. Contact: vothihong@dng.vnn.vn. Nha Trang: Het Doc Lech Beach Paradise Resort biedt puur backpacken. Drie maaltijden, koffie, water en overnachting in een tweepersoonskamer vanaf 7 euro. Reservering: paradise_doclech@hotmail.com. Ho Chi Minh-stad (Saigon): Hotel 211 in de grootste stad van Vietnam is adembenemend smal en hoog, 211 - 213 Pham Ngu Lao Street. E-mail: hotelduy@hotmail.com.
eten
ontbijt: De Vietnamezen eten noodlesoep (pho) of rijstwafel (banh). Europese magen genieten van geurige stokbrood en extreem sterke, heerlijke koffie. Op elke hoek staan eetstalletjes. Voor rijst of soep restaurants is: hoe ongemakkelijker en viezer, hoe beter. Het afval op de vloer getuigt voor veel tevreden gasten. specialiteiten: Cao Lau, een typische pastagerecht, witte roos, bijna transparant, gevuld noedeldeeg in roosvorm, wonton, kleine knoedels en verse kokosmelk rechtstreeks van de noot.
het winkelen
Hanoi: Zijde en antiek worden gekocht in de straten Hang Gai en Hang Bong. Er zijn geweldige galerijen en boekwinkels in de Trang Tien.In de muziekwinkel, Trang Tien Street 29, krijg je dvd's en cd's van 50 cent. Hoi An: De kleermakerswinkels bevinden zich rond de hoofdstraat. Een pakket naar Duitsland kost 20 tot 30 euro. De mooie Hoi An-boekhandel in de oude stad is een schatkamer aan boeken, tijdschriften, foto's en beelden, 6 Nguyen Thi Minh Khai Street. Ho Chi Minh-stad (Saigon): De winkels in Dong Khai en Le Thanh Ton (District 1) verkopen sieraden, barnsteen, keramiek, antiek en stoffen. Mis het niet: grillige schoonmaakartikelen langs de Le Loi-straat. De dag start in Vietnam om 5 uur en eindigt om 22 uur. Je kunt alleen in Saigon uitgaan, 24 uur per keer. Veel pubs zijn non-stop open.
bewegend
Reizen in Vietnam is een beetje zoals roulette: als de bussen niet helemaal overvol zijn en je een plaats krijgt, is het goedkoop en goed van de ene plaats naar de andere. De nachttreinen zijn te vergelijken met de Duitse, een slaapcompartiment wordt gedeeld met maximaal zes personen. Tickets kunnen vooraf worden besteld bij het reisbureau of hotel. Het grappigste is om op pad te zijn of met een motortaxi in het drukke verkeer.
