De crisis vanuit het gezichtspunt van de echtgenoot

In Majas-teksten lijk ik behoorlijk koppig en onredelijk. Maar laten we zeggen: Maja is net zo koppig. Vóór de therapie was dat extreem: als ik het daar toen niet mee eens was, vond ze mijn mening volledig bedekt en luisterde ze helemaal niet naar mij. Eens gingen we wandelen en Mattis viel neer omdat Maja hem bij de uitgestrekte hand had vastgehouden. Ik werd boos omdat ik haar zo vaak heb verteld dat ze zich naar hem toe moest buigen zodat zijn arm niet zo hoog gestrekt is en hij zijn evenwicht beter kan bewaren. Haar antwoord: "In de tussentijd gaan je constante instructies daar binnen en daarbuiten." Dat maakte me boos. Ik had die avond graag willen gaan.

We hadden de therapie dringend nodig. Ik had het gevoel dat we meteen op weg waren naar de scheiding als het zo doorging. Het is niet zo dat ik tot grote inzichten ben gekomen. Maar de therapie gaf ons de gelegenheid om in vrede over dingen te praten.

Alleen al door de aanwezigheid van een derde scheurt meer samen. Ik weet dat er veel misgaat, omdat ik vaak erg emotioneel reageer. Dan val ik Maja aan, en dat werkt helemaal niet voor haar. Het doet haar pijn, ze sluit zichzelf volledig. Ik moet hier grip op krijgen. Ik wist dat al eerder - maar we zaten vast in zo'n negatieve spiraal, constant boos dat we ons niet op oplossingen concentreerden. Dat ging veel beter op Peter's bank.



"Je benadering van onze zoon heeft me woedend gemaakt"

Wat mij de afgelopen zes maanden duidelijk is geworden: ik had een fundamenteel probleem met hoe Maja vanaf het begin met Mattis omging. Ze klaagde vaak - dat kon ik emotioneel niet aan. Voor mij was de geboorte van onze zoon een prachtige, mooie gebeurtenis. Het maakte me woedend toen Maja geïrriteerd was door Mattis. En dan altijd hun eisen, de taken zouden 100 procent gelijk verdeeld moeten zijn! Voor mij is het normaal dat Mattis zijn moeder het eerste jaar nodig had. Maja wilde dat gewoon niet zien. Dat betekent niet dat het voor altijd zo blijft - ondertussen breng ik de kleine elke nacht naar bed, en ook in de speeltuin ben ik vaak actiever dan Maja. Op een gegeven moment zal hij waarschijnlijk meer tijd met mij doorbrengen dan met haar. Dat is normaal.

Maja heeft altijd alleen maar uitgedaagd en aangedrongen. In plaats van simpelweg te zeggen wat ze denkt en voelt, kwamen er verwijten. Misschien had ik meer moeten vragen.

Maar ik voelde me alsof ik altijd in de schandpaal zat. Toen ik haar om hulp vroeg - zoals mijn tanden poetsen met Mattis, of toen ik problemen had om hem naar bed te krijgen - weigerde ze me: "Ik kan het alleen." Voor mij klonk het als: "Je moet er nu doorheen gaan omdat ik er ook doorheen moest". Ik wilde dat we een team zouden zijn, om dingen samen te doen. Maja ontkende mij dat vaak. En bovenal heeft ze meer naar anderen geluisterd dan ik. Maar ik ben haar partner!



"Te vaak gewond meisje in plaats van volwassen vrouw"

Tijdens de therapie heb ik ook veel nagedacht over wat ik kan doen om de situatie te verbeteren. Ik probeer niet onmiddellijk te reageren als ik boos word, omdat mijn toon vaak niet goed is. Wachten op het eerste moment en praten wanneer de emoties zijn afgekoeld? dat is moeilijk omdat je automatismen moet overwinnen.

Bij Maja heb ik gemerkt dat ze is geopend. Het houdt niet langer vast wat de dingen vanuit hun gezichtspunt zouden moeten zijn. Het is waarschijnlijk beter voor ons omdat ze al veel inzichten heeft gebruikt. Maar ze moet nog beter leren omgaan met kritiek, met meningsverschillen. Ze voelt altijd hetzelfde in haar hele persoon, dan hebben we tranen en drama. Ze is de afgelopen twee jaar te vaak een klein, gewond meisje geweest in plaats van een volwassen vrouw.

Een baby krijgen is een ontmoedigende taak. Alles wordt complexer en claims zijn enorm toegenomen. Maar ik hoop dat we het nu beter kunnen doen. Alles is gekalmeerd en gestabiliseerd. En na elke sessie met Peter voelen we ons echt goed, dan is er veel meer samenzijn. Dit is heel belangrijk voor me: dat we een 'wij' bouwen in plaats van naast elkaar te leven als 'ik' en 'jij'.



De finale in het ChroniquesDuVasteMonde-dossier

Onze strijd om liefde - Maja Schwaab vertelt nu haar verhaal in het grote dossier ChroniquesDuVasteMonde (nummer 22, vanaf 8.10 uur bij de kiosk). Daarin wordt ook therapeut Peter uitgelegd hoe hij het paar beoordeelt.

Tim Jackson: An economic reality check (Maart 2024).



Maja Schwaab, relatieproblemen, koppeltherapie, crisis, relatie, therapie, ruzie, koppeltherapie, gevoelens