De liefde van mijn leven? Ketchup!
Misschien is het een heel speciale passie, maar ik denk dat dat bij mij en het eten echt geweldig is! Er zijn sommige voedingsmiddelen die echte vrienden zijn. Ik bedoel BFF-vrienden, zonder wie je nauwelijks kunt leven.
Muesli tegen liefdesverdriet
Het begon allemaal toen ik voor het eerst een gebroken hart had. Het was erg laat, dus ik had geluk. Maar het raakte me des te moeilijker, omdat ik eerst dit verdomde liefdesmissiemonster moest leren kennen en het leek op de een of andere manier onschadelijk van buiten. "Is er iets dat je nu zou kunnen helpen?" Vroeg mijn beste vriend bezorgd. Ik knikte snikken. Eerder, tegen elk verdriet, had deze ene ontbijtgranen geholpen. Ook tegen vermoeidheid, slecht humeur en de harde realiteit op zich. Oh, granen is het verkeerde woord, dit spul was een openbaring! Gevoelige havervlokken gemengd met smeltende fruitvlokken die smaakten naar zomer en sinaasappel. Dat samen met melk? het was niet beter. Precies deze graansoort die ik nodig had. Dan voelde ik me beter, dat wist ik. Ik wist niet meer hoe het heette, en mijn moeder ook niet. We wisten alleen dat het van Knorr kwam. Dus we noemden de klantendienst van Knorr, beschreven het wondergraan, werden doorgegeven van Hinz naar Kunz en keer op keer uitgelegd wat we wilden. Nee, nodig! Tot we bij een aardige oude dame kwamen die het wist. "Nee, schatje, dat bestaat niet meer, het is tien jaar geleden uit het assortiment gehaald." Haar woorden waren bijna erger dan het verdriet. Nooit meer mag ik de havermelkzomer proeven? Het was een ramp.
En dan ook de ketchup
Het was nog erger om hulpeloos te lijken in het licht van het dreigende verlies! Ten eerste waren er slechts kleine indicaties. Onze supermarkt om de hoek had mijn favoriete ketchup niet meer. "Probeer een andere variëteit", werd mij verteld door de informatie. Deze mensen bij supermarktinformatie hebben soms geen echt idee. Ik ging vreemd en rende 300 meter naar de winkel. Ze hadden mijn ketchup niet, maar al snel. "Is ingesteld", zei de informatieman. Heet was ik overmand door het verlangen naar deze hete ketchup en ik zou graag weer drie zijn geweest om mezelf te gooien met vuisten op de vloer. Ik haastte me naar huis en belde Heinz. Met hotlines voor klanten had ik nu ervaring. "Hij bestaat echt niet meer", zei de aardige dame aan de telefoon. "Maar we brengen een nieuwe soort tevoorschijn die een vergelijkbaar recept heeft." Hoe durfde ze? Vergelijkbare? Gelijkaardig was niet genoeg. Ik kocht de laatste tien flessen bij Real en genoot van mijn laatste paar maanden met mijn favoriete hete en zeer hete ketchup. Toen hij leeg was, schreef ik Heinz opnieuw. Ik beloofde elke week een fles te kopen als ze er twee keer over nadachten. Een laatste daad van wanhoop. Ze schreven me om de nieuwe variëteit te proberen. Ik deed het pas na een paar maanden, omdat het voelde als hoogverraad. En ik moet toegeven, hij smaakte op dezelfde manier. Het was alsof ik opnieuw een verloren vriend had gevonden. Of tenminste zijn tweelingbroer.
Oma heeft geen klantenhotline, toch?
Vorig jaar ging ik niet verder met hotlines voor klanten. Mijn oma vertelde ons net dat ze de kalkoen niet meer met Kerstmis zou doen. Erger nog, ze liet het los, alsof het niets anders was. Voor anderen, kan Kerstmis smaken als koekjes, marsepein of peperkoek? Kerstmis smaakt voor ons oma's kalkoen. Dagenlang kookte ze ze uit, zette ze weer neer, schepte het vet eruit en maakte van dit vet en veel alcoholische dranken een saus die gemakkelijk een Michelin-ster kon verdienen. Ze legde het gewoon nooit op. Mijn broers en zussen en ik protesteerden. 82 was geen leeftijd. Maar mijn oma bleef hard. Haar enige aanbod: als we nog dagen over hadden voor Kerstmis, dan zouden we graag van haar leren. Geef instructies, ze kunnen 100 doen. Ik zal mijn grote broer nooit vergeten dat hij het heeft geleerd. Kerstcadeautjes we krijgen nu niets meer van hem. "Geen tijd", zegt mijn broer. "Ik moet kalkoen roosteren." Maar uiteindelijk is de domme kalkoen het grootste geschenk dat hij ons kan geven. Zelfs mijn oma maakt er blij mee. "De kalkoen smaakt veel beter als je er niet door wordt gedwongen", zegt ze. "Het smaakt zoals vroeger." En dat is waar soms alleen voedsel over gaat. Goed? Slecht? Het maakt niet uit! Belangrijkste ding als voorheen!
