De parelduiker
Beste Tom wacht,
Het is zoiets met zoeken. Sommige zijn perfect georganiseerd, waar het leven in de beste volgorde is, alles heeft zijn stevige, onbeweeglijke plaats. Ze weten precies waar de sleutel, de hond, de partner en zelfs het geluk zijn - zelfs als ze zich aan de andere kant van de wereld bevinden. De anderen kijken voortdurend 24 uur per dag. Er is nogal een greppel tussen de mensen. De organisatoren zijn aan de veilige kant, altijd een stap vooruit - benijdenswaardig, maar saai.
De materiële zoeker heeft harder geslagen. Ze staan meestal met één voet op de rand, zijn chaotisch en niet-punctueel (ja, moeten altijd verloren gaan). Dat is klote. Tenzij je iemand bent zoals jij. Iemand die naar de parels duikt in de put van het leven en nog steeds zijn verloren sleutel van de voordeur vindt aan het einde van de dag. Maar onderweg ontmoette hij mensen en verhalen. Kies als "bloemen uit de struiken langs de weg" en maak er "filmpjes voor de oren". De waarheid van de anekdotes is volkomen irrelevant. Eerlijkheid is hoe dan ook een overschatte deugd, en jij bent een grote leugenaar, omdat je meer geïnteresseerd bent in goede verhalen dan in echte gebeurtenissen. Als je huilt, heb je ooit gezegd, vang de tranen in een eetlepel. Precies 120 passen daar in. En elke keer huil je precies hetzelfde bedrag. Niet meer en niet minder. Waarheid of leugen? Het maakt niet uit. Hoe dan ook, het is buitengewoon geruststellend om te horen dat zelfs het grootste verdriet in een kleine soeplepel past.
Voor jou is de pijn hoe dan ook de mooiste bron van inspiratie. Alle hoeren, gokkers, dronkaards, alle verlorenen, het hart getroffen, de goten en ongelukkige vogels in hun godvergeten schatkist en vervallen bars die je hart bezitten, voor wie ze hun mooiste liedjes zingen. Donker, somber en toch vol tederheid, met een roestige krakende stem. Een stem die klinkt alsof hij al tientallen jaren in een whiskyvat is gerijpt.
Ze laten het leven rollen als een grote, zachte golf. Laat jezelf drijven, schudden, zachtjes landen, soms een beetje hobbelig. Je hebt op deze manier al geluk ondervonden, maar dat kun je maar kort opnemen, zei je ooit. Dan moet je weer loslaten en op zoek gaan naar iets nieuws. Ze hebben lang gezocht.
We moeten de duivel in het gat houden.
In het verleden verzamelden ze banen, pizzamakers, luiders, carwashers, pubs pianisten, blueszangers en fervente drinkers, woonden al jaren in het Tropicana Motor Hotel, een rare, vervallen Rock'n'Roll-kerker in West Hollywood. Toen vond je je vrouw, Kathleen Brennan, "zo'n meisje dat op spijkerplaten kan gaan liggen en koffie kan blijven drinken zonder een ooglid te slaan." Hoe dan ook een geweldige sparringpartner. En het leven waarvan je tot vandaag zingt, is nu verleden tijd. U en uw vrouw en uw drie kinderen wonen op het platteland van Californië, afgelegen en onthouding. Het geluk heeft je comfortabel gemaakt. Er zijn slechts enkele nieuwe banen toegevoegd. Componist bijvoorbeeld (voor de Robert Wilson-producties "The Black Rider", "Alice" en "Woyzeck") en acteurs (in de cultfilms "Down by Law" van Jim Jarmusch en "Short Cuts" van Robert Altman). Vandaag ben je je eigen fictieve personage met bolhoed, gehavende jassen en dikke laarzen, lang aangekomen in het gevestigde culturele circus. Een mix van sprookjesachtige oom en goochelaar. Een grote illusionist.
Tom Waits vertelt verhalen over de afgrond
In de film "The Cabinet of Dr. Parnassus" van Terry Gilliam speel je de duivel zelf. Een trouwe metgezel. Er staat in een van je liedjes: "We moeten de duivel in het gat houden". "We moeten erin slagen de duivel in het gat te houden." Hij staat op de een of andere manier dichter bij je dan de dierbare God, die te vaak zijn eigen zaken doet en niet voor de mensen zorgt. De duivel daarentegen is er altijd. Hij staat op de rand. Maar daar wachten de beste verhalen toch nog steeds op jou. Dat moet geruststellend zijn, want je grootste zorg was "20 jaar op de rug van de wereld kloppen" en dan, wanneer de wereld zich omdraait, alles vergeten wat je wilde zeggen. Dat zou jammer zijn, vindt
Je Tatiana Blobel.
