De stilte van de mannen? Griezelig als Hannibal Lecter
Ik praat. Hij ademt. Ik leg het uit. Hij staart naar het plafond. Ik schreeuw. Hij kreunt geërgerd en masseert zijn slapen. Scènes van een huwelijk, de mijne? "Nee, scènes die voorkomen in duizenden relaties", verzekert me Andrea Simmer, afgestudeerd psycholoog en Paarberaterin. "De stille man" is geen fenomeen dat mijn man tot een trendsetter maakt. Integendeel: "Heel oude patronen komen in het spel die duizenden jaren geleden iets te maken hebben met de rol van mannen en vrouwen", zegt de expert. Soso. Het stenen tijdperk dan. Mannen staren stil in het vuur na de gevaarlijke jacht. Vrouwen die samen de beer villen, voor de kinderen zorgen, de grot in één keer houden en de stam samenhouden. Oh, pijn! Dat zulke patronen een probleem worden als plotseling beide op jacht gaan, en de man is verantwoordelijk voor kinderen en grot, is niet verrassend. Een goede communicatie zou nuttig zijn en stilte in het vuur zou niet bevorderlijk zijn. Ik denk. Mijn man zou zeker een andere mening hebben. Maar hij praat zelden over zijn mening. In feite heeft men soms de indruk dat hij voor elk gesproken woord moet betalen. Ik hou zoveel van zijn stem. En zijn wijze gedachten ook. Maar meestal deelt hij het niet graag met mij.
Spraak is stress voor mannen
Er is niets meer voor mij dan mannen en vrouwen die hier over één kam willen komen. Natuurlijk weet ik dat er erg spraakzame vertegenwoordigers zijn van de mannelijke soort. En er zijn zeker veel vrouwen die van hun rust houden. "Maar je kunt wel zeggen dat als het gaat om communicatieproblemen tussen mannen en vrouwen, het vooral vrouwen zijn die willen praten en mannen die stress hebben." En er is al het grootste probleem. Terwijl praten over problemen voor vrouwen de basis is voor stressvermindering, achtervolgt de zin "schat, we moeten praten" het zweet van het voorhoofd van veel mannen. Het maakt niet uit waar het over gaat. "Het hoeft zelfs geen probleem te zijn tussen het paar", legt Andrea Simmer uit. "Hoewel de vrouw het heeft over ruzie met haar collega, ervaren veel mannen stressniveaus, en zodra communicatie het feitelijke niveau verlaat en emoties in het spel komen, voelen ze zich vaak incompetent." Ze zijn niet echt verkeerd met het gevoel. Omdat de logische, oplossingsgerichte benadering van mannen ons nogal wat op de palm kan brengen. Vooral als we gewoon een luisteraar nodig hadden en geen advies.
The Women Aggro Bomb? vraagt iemand zich af?
Als spraakzame vrouwen en stille mannen in ieder geval over grote emoties praten en niet honderd procent unaniem zijn, begint een vicieuze cirkel die zichzelf blijft herhalen. Ze wil praten, hij voelt stress en gelooft dat ze uiteindelijk weer gek zal worden. Dus hij is stil, wat maakt haar agressief en gebeurt uiteindelijk precies waar hij bang voor was: ze knapt. En hij redt: spraak leidt altijd tot stress. Wat ik ook doe of zeg, het is verkeerd.
Wat de mens niet begrijpt: vanuit ons oogpunt is stilte de meest fatale van alle valse reacties. Hoe kom je uit de vicieuze cirkel? Andrea Simmer zegt dat dat niet zo moeilijk is. "Allereerst helpt het om te begrijpen dat je alleen je eigen gedrag kunt veranderen, niet dat van je partner." Argh, ik raad het al. "Vooral in stresssituaties," zegt ze, "we willen allemaal graag handelen en reageren in oude patronen." Vrouwen die de communicatie in hun relatie willen verbeteren, adviseren hen om de zaak objectiever aan te pakken. Het lijkt een beetje op het doen van een baan als een team. "Als je met je partner wilt praten en je hebt het moeilijk, dan is het het beste om het te doen binnen een bepaalde tijdspanne, die onmiddellijk mannen ontspant, omdat het een tijdsgebonden stresssituatie is." Voordat je het probleem of onderwerp beschrijft, kun je net zo goed Ik heb bijvoorbeeld alleen een oor nodig, maar geen advies, dat ook mannen meer veiligheid biedt, omdat ze weten wat van hen wordt verwacht, en wat niet. "
Maar waarom praten Disney-prinsen met de prinsessen?
Begrijpelijke. Maar het echte probleem met het man-vrouw-communicatiedilemma is het gevoel dat we misschien gewoon de verkeerde man aan onze zijde hebben als we langs elkaar praten en stil zijn. In alle mooie films zijn er ook communicatiemuffels. Maar dit zijn meestal degenen die zijn overgebleven voor Hugh Grant, Brad Pitt of Ryan Gosling. Of zij zijn degenen die net de verkeerde vrouw hadden gehad en bloeiden met Anne Heatheway aan haar zijde. In Disney- en Hollywood-films zou een typisch gesprek bij Stadler in ieder geval een indicatie zijn dat we niet voor elkaar bestemd zijn. En een zeker vuur! "Maar het leven is geen Disney", onderbreekt Andrea Simmer mijn gedachten. "En de partner hoeft niet zo welsprekend, empathisch en begripvol te zijn als onze beste vriend." Oh.Moet hij dat niet? Zijn mijn verwachtingen te hoog? Andrea Simmer knikt. "Dat ben jij." En dan zegt ze iets heel geruststellend: "Zeer weinig paren weten zonder moeite met elkaar te communiceren, en dat is niet het einde van de wereld."
Wat je als vrouw kunt doen
Dus als je thuis een stille vent hebt, kun je als eerste dingen doen: ontspan en behandel stilte niet als onverschilligheid, maar als onzekerheid.
Als men dan nog steeds oefent om de ander te laten praten (als hij dan spreekt), niet altijd met "ja, maar" om te antwoorden (touché!) En geduldig te zijn met de partner, zo niet bekwaam met woorden en kan jongleren met emoties zoals onze vriendinnen, dat is een goed begin.
Ik besluit dit met mijn man te proberen. Uiteraard niet meer dan 15 minuten. Tegelijkertijd draag ik professioneel een kostuum en een leesbril, introduceer ik mijn doel in een PowerPoint-presentatie en houd ik me aan het protocol. Misschien deelt hij zijn slimme gedachten met mij. Maar dan moeten we echt heel dringend op zoek naar een Disney-film. Vanwege de romantiek en dergelijke. Stil ook.
