Wanneer angst aan het stuur staat
Soms zit ik midden in een puinhoop. Zoals nu. In een leuk gesprek vertelde ik onze hoofdredacteur nonchalant dat ik helemaal niet meer rijd en op de een of andere manier ben ik ook bang om te rijden. En wat terugkomt: "Dat is een goed onderwerp, schrijf gewoon over de angst en probeer een rijopleiding." Okay. Op dit punt had ik haar drie dingen willen aanbieden om weer uit het nummer te komen. 1. "Oh, niemand wil dat lezen, maar ik zou een lezing kunnen geven over een ander onderwerp voor 100 mensen." Trouwens, als je ooit iemand nodig hebt die in de kwantumfysica leest, vraag het me dan rustig. ' 3. "Nee, maar ik zou een zelftest kunnen doen, als een wortelkanaalbehandeling zonder dat een spuit voelt." Dit alles had ik liever gehad. In plaats daarvan zeg ik: "Zeker, geen probleem."
In feite is het een probleem. Ik heb veel in het leven gedaan: nieuwe steden, nieuwe vrienden, nieuwe banen. Maar rijden is een bouwplaats gebleven. Mijn rijbewijs lukte het me met 18 jaar nog steeds zonder problemen. In het kleine dorpje in het Münsterland, waar ik opgroeide, was dat quasi een noodgeval en een plicht. Maar toen de grote steden kwamen, had ik in het begin geen geld voor een auto en later geen moed meer. Het was ook zonder. Het besturen van een auto is eng en abstract voor mij. Mijn persoonlijke "Sodom en Gomorrah". In mijn verbeelding is er chaos, mensen worden overreden en ik verlies het spoor. En ik heb er geen probleem mee als anderen rijden.
De juiste plek om te starten als je bang bent om in een auto te rijden.
Maar als het lot zal gebeuren, word ik geconfronteerd met angst. Over Google vind ik een geschikt aanspreekpunt: www.angstfrei-autofahren.de Daarachter is Alexandra Bärike. Ze is rij-instructeur en psycholoog en vier jaar geleden gespecialiseerd in het adviseren en behandelen van mensen met auto-gerelateerde zorgen. Het helpt klanten met paniekaanvallen en mensen die gewoon een gebrek aan rij-routine hebben. Driekwart van de mensen die bij haar komen, zijn vrouwen. Ze hebben allemaal één ding gemeen: ze hebben al een rijbewijs. Dit soort aanbod is precies goed voor mij. Omdat ik niet naar een "normale" rijschool wil gaan en samen met 18-jarigen in de auto zit. Ik ben ook bang dat ik een rij-instructeur kan vangen zoals mijn vorige. Hij was het nooit beu om constant al mijn fouten te vermelden.
In de praktijk vindt een eerste discussie plaats
Op een zonnige zaterdag ga ik de praktijk van Alexandra Bärike in Hamburg in. De angst vergezelt mij. Ik weet dat er niets met een rij-instructeur kan gebeuren, maar het kost me veel kracht om deze angsten onder ogen te zien. Maar Alexandra Bärike straalt naar me. Haar twee kleine oefenruimtes zijn Aziatische rustgevende met Boeddha's en lampen met zachte verlichting.
Achter haar bureau analyseren we eerst mijn 'autogeschiedenis'. Ik praat over mijn rijgedrag op het platteland, mijn gebrek aan oefening in de stad, mijn angst om van rijbaan te veranderen en mijn angst om het spoor te verliezen en te traag te reageren. Bovendien denk ik dat de hele wereld zou kunnen denken: "Wat een stomme vrouw rijdt daar."
Ik word serieus genomen
Toen ik anderen vertelde over mijn drijvende angsten, kwam het standaard gezegde op zijn laatst op dit punt: "Je oefent een beetje en dan vertrek je." Maar ik kan niet gewoon met mijn angsten in de maag zitten in de naast beste auto en "gewoon oefenen". Met Alexandra Bärike komt echter het eerste verrassingselement: "Je hebt nog nooit een rijervaring in de stad opgezet." Dat kun je niet doen, het is heel natuurlijk, alleen een verandering van baan is echt moeilijk. " Ik voel me meteen serieus genomen.
Ze schildert in een cirkel hoe mijn angst voor autorijden is samengesteld. Bijna 50 procent van de cirkel vult mijn gebrek aan routine. Dan is er mijn zelfbeeld. Ik denk dat het niet goed met me gaat en dat weerhoudt me ervan om het gewoon te doen. Andere delen van mijn angst zijn het feit dat ik nooit mijn eigen auto had, de slechte ervaringen met mijn eerste rij-instructeur en mijn persoonlijkheid. Alexandra Bärike vertelt me dat ik attent ben en dat het me iets kan schelen of ik me ermee bemoeit.
Alles behalve Schisshasen?
Iets interesseert me, maar nog steeds heel persoonlijk: de vraag of ze vooral 'Schisshasen' tegenkomt. Mensen die zelden iets durven in het leven. Veel van mijn klanten lijken niet van buitenaf onzeker, ze hebben vaak topfuncties, maar dat verhoogt ook hun aanspraak op perfectie alleen. Ze willen de dingen goed doen of helemaal niet het is niet "goed" en "slecht".Er zijn situaties waarin verschillende chauffeurs anders beoordelen. "
Het zit in de auto
Het is zelfs leuk
En met deze woorden gaat het in de auto - een rijschoolauto met dubbele bediening. Dat is goed. Maar de bordjes van de rijschool blijven nog steeds in de kofferbak. Ik moet de realiteit ervaren. Alexandra Bärike legt me eerst in alle rust alle basisprincipes uit. Hoe werken de versnellingen? Hoe moet ik de spiegels aanpassen? Hoe groot is de afstand van de andere auto's tot mij wanneer ze in de achteruitkijkspiegel verschijnen. Wanneer ik de koppeling voor de eerste keer druk, trilt mijn linkerbeen. Het begint. Ik rijd in de stad. Oh lieverd, hoe opwindend. Eerst rijden we een kleine afstand, rechtdoor bij de verkeerslichten. Eén ding valt op: omgaan met de auto is niet zo moeilijk. Ik beheers de gangen bijna alsof ik slaap. Natuurlijk moet ik wennen aan de auto. Starten bij de verkeerslichten kan bijvoorbeeld soepeler verlopen. Maar goed, ik leer dat te snel. En Alexandra Bärike prijst me.
Na tien minuten kijk ik voor de eerste keer naar de klok. Ik voel me relatief ontspannen. Ik raak niet in paniek of zweet. Voor een tijdje maakt mijn tour door een buitenwijk het zelfs leuk. Terwijl we terugrijden naar het stadscentrum, beoefent Alexandra Bärike de moeilijke situaties met mij. Op een tweebaansweg verander ik van de ene naar de andere kant en terug en opnieuw. Ze geeft me heel simpele regels. Knipperend, versnellend om de opening, achteruitkijkspiegel, buitenspiegels en dode hoek te vergroten. Als alles in orde is, kan ik er overheen gaan. Of deze situatie nu hectisch of relaxed is, is geheel aan mij. Ik bepaal het tempo.
Alles wordt in detail uitgelegd
Deze gedetailleerde instructies nemen we de gruwel van de verandering van nummers. Voordat het altijd een vast tarief was: "Wel, dan kijk je, als je dat kunt en dan doen." Het resultaat was dat ik flitste, in alle richtingen hectisch keek en bijna parallel overging. Nu weet ik hoe ik moet kijken en veilig moet overstappen op de andere rijstrook. Ik ben erg trots op mezelf en mijn rij-instructeur.
Plots zegt het: "Dus je kunt daar parkeren, we komen terug." Wat, dat was het? We hebben 75 minuten gereden. Ik had nooit gedacht dat ik de tijd achter het stuur zou vergeten. Ik ga naar het weekend. Onderweg straal ik naar iedereen die me komt ontmoeten.
De volgende dinsdag ontmoeten we elkaar voor het tweede uur. Het regent en het verkeer kwelt door de stad. Maar ik ben optimistisch. In het begin oefenen we alles zoals de eerste keer. In tegenstelling tot zaterdag is het vandaag echter erg stressvol voor mij. En dat stelt me teleur. Alexandra Bärike legt geruststellend uit: "Het gaat niet slechter vandaag, de omstandigheden zijn moeilijker, de regen, het constante vegen voor de ogen, ongeduldige chauffeurs, en ik heb de moeilijkheidsgraad verhoogd." Dat klopt. Uiteindelijk reed ik vandaag over de snelweg en zelfs door de Elbtunnel. Daarna keek ik bijna weer uit naar het stadsverkeer.
En er is nog een succes: ik werd driemaal geslepen en ik vond het niet erg. Om dat te bereiken, gaf Alexandra Bärike me een simpele truc: "Wat andere chauffeurs over jou denken, zal nooit meegemaakt worden tenzij je uitstapt en het vraagt, maar zou je dat doen, zelfs als je toetert: Is dat echt slecht, maakt dat je een slechte chauffeur? "
Angst overwinnen is een project
Na dit uur adviseert ze me om nog eens twee uur te nemen. Niet omdat ik niet kan rijden, maar om nog meer veiligheid te krijgen. Dat is logisch voor mij. Om de angst voor het autorijden te overwinnen, moet je het als een project zien. Daarom, mijn voorlopige balans: tien vrachtwagenladingen met nieuwe moed, Sodom en Gomorrah op stapel gezet, inbraak begraven. Dat was geweldig. En één ding kan ik iedereen in mijn situatie beloven: wanneer de angst weggaat, heeft de ziel meer ruimte.
Adressen voor getroffenen met angst om te rijden
Een betrouwbaar cijfer, hoeveel mensen lijden aan de angst om te rijden, bestaat niet. Wanneer er gedeeltelijke angsten zijn, zoals snelwegritten of parkeersituaties, weet bijna iedereen in zijn kennissenkring meerdere getroffen personen. Mensen met rijangst vinden hier hulp:
Alexandra Bärike, www.angstfrei-autofahren.de Individuele interviews en rijtrainingen in München, Keulen en Hamburg. Dagtrainingen of lange-afstands-trainingen op de snelweg kunnen ook landelijk worden geboekt.
Rijschool? Kunnen we het doen?, Berlijn, www.schaffenwir.de Antistresscursussen, individueel advies en bijbehorende rijlessen
Autoclub voor angstvrouwen, Magdeburg. 0391-401 30 97, hier vrijwilliger? Fahrbegleiter? Trainingen voor vrouwen die al geruime tijd niet hebben gereden en zich onveilig voelen op straat.
Club autogestresster vrouwen, Berlijn. Bijgevoegd aan het vrouwenpunt Courage e.V., www.frauenpunkt-courage.de De club werkt samen met autorijscholen en biedt een vaste tafel, individueel advies en informatieve evenementen.
Aanbevolen lectuur: Karl Müller, autorijden zonder angst.Het succesprogramma voor relaxed rijden, Verlag Hans Huber, 2008.
