Waarom een zieke vrouw besloot zelfmoord te plegen
"Ik ga mezelf vandaag om 12 uur doden, het is tijd, dementie claimt een opoffering en ik ben bijna verloren, ik verloor bijna mijn 'ik'."
Deze woorden zijn geschreven door Gillian Bennett. De 83-jarige uit Canada leed aan dementie en besloot op 18 augustus 2014 zelfmoord te plegen. Alleen haar man Jonathan stond aan haar zijde en publiceerde haar afscheidsbrief op internet kort na haar overlijden. Sindsdien raakt de tekst veel mensen aan en roept opnieuw de vraag op hoe zelfgekozen zieke mensen mogen sterven.
De brief voorafschaduwt hoe moeilijk het is voor Gillian om haar man, twee kinderen, zes kleinkinderen en twee achterkleinkinderen achter te laten. Tegelijkertijd is ze er absoluut zeker van dat ze deze stap wil zetten.
"Ik weet al drie jaar dat ik dement ben, het is een progressief verlies van mijn geheugen en mijn oordeel, een sluipende, koppige maar betrouwbare ziekte", schrijft Gillian. "Alleen in kleine stappen, nu sneller, ontwikkel ik mezelf tot groenten, ik kan het alleen moeilijk vinden, als mijn kleindochter binnen drie dagen komt om te bezoeken of vandaag."
De voormalige psychotherapeut maakt duidelijk dat ze niet bang is voor de dood: "Ieder van ons wordt op een unieke manier geboren en sterft uniek, ik zie de dood als het laatste avontuur met een gepland, abrupt einde." Ik weet wanneer het tijd is om te gaan. " Over het leven schrijft ze: "Het leven lijkt me een feest waarnaar ik werd gegooid. In het begin was ik verlegen en onhandig en kende ik de regels niet, ik was bang om iets verkeerd te doen, het bleek dat ik er was om van het leven te genieten, maar ik wist niet hoe. (...) Ik begon te begrijpen dat ik mijn eigen regels moest stellen en bij hen moest leven. "
Door haar afscheidsbrief op internet te publiceren, wilde Gillian het onderwerp dood uit de taboe-zone halen. "Er zijn zoveel dingen waar we geobsedeerd door zijn, we denken altijd dat we dingen recht moeten zetten, brengen we een fles wijn of bloemen mee naar het feest, kom ik met spijkerbroeken en laarzen, of is dat te casual? Ik maak nieuwe vrienden, maar we praten nooit over hoe we willen sterven. "
Omdat het verboden is om euthanasie te geven in Canada, was haar man Jonathan niet in de kamer toen Gillian haar zelfmoord voorbereidde. Maar bij haar laatste adem hield hij haar hand vast. "Het gebeurde allemaal zo plotseling," vertelde hij de krant "Herald." "Na een half uur waren haar ogen open en haar borstkas bewoog niet meer, ze zag eruit alsof ze weg was, ik wachtte nog een halfuur en belde toen de dokter en de politie."
De laatste woorden van Gillian zijn gericht aan haar echtgenoot: "Vandaag - nu - loop ik gelukkig en dankbaar in de nacht dat Jonathan, de dapperen, de loyaliteit, de ware en de liefste, bij mij is, ik heb niets meer nodig."
In de video vertelt het gezin hoe het voor hen was om Gillian te laten gaan.
