Waarom kan ik mijn eigen zweet verdragen, maar geen vreemden?
Het is het normaalst in de wereld. Door te zweten reguleert het lichaam de temperatuur. Aanvankelijk worden alleen zweet en zouten uit de zweetklieren verwijderd, die volledig geurloos zijn. De bacteriën in de oksels veroorzaken echter geur. Hoe we precies ruiken, bepalen de genen. Maar ook ons dieet. De kleding speelt ook een grote rol. De geur van zweet is heel duidelijk: synthetische beats katoen? Koffie, alcohol en sigaretten zijn ook negatieve promoters van onaangename lichaamsgeuren. Hete kruiden brengen ons in opvliegers, evenals stress. Salie, fenegriek, koude douchegoten en verschillende andere anti-transpiratievoorschriften worden geprobeerd door Vielschwitzern, deodorants en anti-transpiranten meestal bovenop.
Elke zweetgeur in de oksel is anders. En: Iedereen ruikt verschillend intensief. Ten minste 120 chemische verbindingen vormen de geur van het individuele lichaam.
Natuurlijk heeft de geur van zweet ook een evolutionair doel: mensen kunnen blijkbaar het immuunsysteem van een potentiële partner ruiken om de beste bescherming tegen ziekteverwekkers voor het nageslacht te bereiken. Onderzoek heeft aangetoond dat we het zweet van een man op zijn gemiddelde leeftijd kunnen detecteren. Ook veranderen ziekten zoals metabolische stoornissen, leverziekten of tumoren de zweetsamenstelling.
Waarom is het zweet van anderen ons walgelijk?
We zijn zo gewend geraakt aan onze eigen lichaamsgeur dat we het nauwelijks merken. Als we zweet ruiken in onze medemensen, stoort het ons soms enorm. Waarom? In feite speelt sympathie een grote rol. Logisch: We houden niet van iemand, we kunnen zijn geur niet verdragen. Of is het andersom? Beslist onze neus nog voor we hem hebben ontmoet, of we iemand leuk vinden of niet? Studies tonen bijvoorbeeld aan dat we partners met vergelijkbare geurprofielen vaak afwijzen. Reden: je kunt geen nieuw nageslacht bij ons produceren, omdat de genen erg op elkaar lijken. Overigens is dit ook de reden waarom men vaak een hekel heeft aan de lichaamsgeuren van familieleden van het andere geslacht. Zelfs als ons brein heeft besloten tot de eerste indruk (waaraan de reukzin een niet onaanzienlijk deel heeft bijgedragen), beslissen langdurige sympathie en antipathie of we de geur van zweet van de ander tolereren.
Miefalarm? We herinneren ons een klassieker?
