Waarom lezen je gelukkiger maakt dan Netflixen
Laten we eerlijk zijn ... Van mijn kant was dat lange tijd niet het onderwerp van 'lezen'. Tot een minuut geleden heb ik? Ik geloofde helemaal in het recht? zegt dat ik geen tijd heb om te lezen: drie kinderen, een baan, een huishouden, de Alibirunde Sport per maand ... wanneer moet ik het lezen? Toen merkte ik dat ik alle seizoenen "Game of Thrones" zag. Bovendien, "Designated Survivor", "White Collar" en tot dit zielige moment waarin een babymuis werd verslonden, zelfs "Orange is the new Black". Well. Omdat je je echt afvraagt hoe dit zou kunnen gebeuren, als je eigenlijk ooit geen tijd had.
Ik hou eigenlijk van boeken
Ik ben geen mens die moeite doet met lezen. Zelfs klassiekers als Effi Briest, heb ik al enthousiast in schooluren geabsorbeerd. Ja, ik weet het, onaantrekkelijk. Ik zeg alleen maar dat het voor mij geen acceptabel excuus zou zijn om te zeggen dat lezen me gek maakt. Ik heb zelfs literatuur gestudeerd. En toch trek ik al maanden de verdomde afstandsbediening op mijn boekenplank. Waarom alleen?
De mens maakt het graag gemakkelijk. Dat is niet wijs
Ik ben, net als vele anderen, het slachtoffer van een denkfout. Zelfs mijn onderbewustzijn denkt dat het me meer ontspannen maakt als ik botweg de interpretatie van andere mensen op het scherm volg dan me zorgen te maken over hoe de chagrijnige kapiteinsstem klinkt alsof de zee opkomt en hoe het gezicht van de koele blondine kan op het dek lijken. Maar dat is een misvatting. Als het gaat om minder werk, rekenen Netflix en Co ons veel meer dan het lezen van een tekst. Hoewel het intrinsieke deel van de hersenen eigenlijk lager is, maar het hoofd moet veel stimuli werken. Geluiden, camerabewegingen, snelle sneden, alles dat onze hersenen overspoelt met veel gegevens en net na een dag achter de computer of aan de telefoon is gewoon het verkeerde voor onze onrustige ogen en oren. Lezen is erg irritant en daardoor uiteindelijk veel relaxter. Alleen dat moet het mijn onderbewustzijn een keer vertellen.
Waarom we lezen ...
Ik herinner me nog een goede vraag van een heel coole professor. Hij vroeg: "Waarom lezen we eigenlijk?". Ik vond de vraag op dat moment zelden dom. De anderen ook. Geërgerde antwoorden à la "omdat het stopt" kwam uit alle hoeken, maar onze Prof schudde altijd zijn hoofd. Toen gaf hij ons zijn antwoord:
"We lezen, niet om alleen te zijn"
Ik heb er lang over nagedacht. Voel je je echt minder alleen tijdens het lezen? Lezen wordt immers als een eenzaam iets ervaren. Maar in wezen had de man gelijk. Vertelt iemand anders zijn gedachten ongefilterd? Dat is zelfs mijn beste vriend niet, denk ik. Mijn man zeker niet. Zelfs niet de hoofdrolspelers van mijn favoriete serie, want ik zie ze alleen van buitenaf. Ik ken alleen mijn eigen gedachten en ze maken me soms bang. Als de anderen ook zo'n onzin denken? Hebben ze soms zulke moreel verwerpelijke ideeën als mijn hersenen? Of ze zichzelf een paar dagen wanhopen zoals ik? En weten ze dat dingen dom zijn en dan doen ze het toch? Mh. Ik ben er lang niet zeker van geweest dat de anderen net als ik zijn. Daarvoor zou ik opnieuw moeten lezen. Dat zal ik ook doen. Op dit moment. Direct na het bekijken van een kleine aflevering. Of twee. Voor ontspanning. Ik ben tenminste zeker niet alleen met deze inconsistentie ...
Geen idee welk boek je moet lezen? Dit zijn de favoriete boeken van onze editors:
Elena Ferrante: Mijn briljante vriendin
Een verhaal over vriendschap en familie, tegen de achtergrond van Napels. Het schandaal over de auteur, die onder een pseudoniem schreef en wiens naam werd onthuld door een journalist, heeft de hype rond de boeken geduwd. Leuk, gemakkelijk af te lezen. Met de titel is het boek ook een geweldig cadeau-idee voor de beste vriend!
Kathryn Stockett: Good spirits
Hach, dat is jammer als het voorbij is. Een echt geweldig boek over drie dappere vrouwen die alles riskeren. Soms lach je en huil je tegelijkertijd. Is ook beschikbaar als een film. Maar weet je ...
Chris Kraus: Ik hou van Dick
Puur feminisme. De getrouwde hoofdpersoon wordt verliefd op de jongere lul en begint een experimenteel denkspel. Ingenieus geschreven, geestige, verschillende, steeds weer stereotypen worden opgedeeld in het gebruikelijke beeld van vrouwen.
John Green: Het lot is een waardeloze verrader
Triest, mooi verhaal, waarin je zeker een traan zult stoppen.
Andrei Kurkov: picknick op het ijs
Heel, heel grappig !!! Een mislukte schrijver met pinguïn. Glorious.
Lily Brett: Chuzpe
Een prachtig boek, vooral vanwege Edek. Dat is de naam van de 87-jarige vader van protagonist Ruth, die verrassend naar New York verhuist voor zijn dochter.Edek begint niet alleen bij aankomst een relatie met de 69-jarige Pool Zofia, hij wil ook een restaurant openen dat gespecialiseerd is in kloppe. Na het lezen wil je wilde, moedige dingen doen en net zo moedig en onverschrokken zijn als Edek, die veel van het leven weet.
Martin Suter: Een perfecte vriend
Spannend als een thriller, verrassend, onderhoudend, zonder plat te zijn. Precies het ding voor de ligstoel bij het zwembad of een weekend op de bank.
Jo Nesbo: Sneeuwpop
Let op: zoekalarm! Het huishouden blijft liggen en slaapt te kort. Het maakt niet uit. We zijn er dol op. Perfect voor middagen op de bank en donkere winternachten.
Hermann Koch: Voorbereid
Grappig, verontrustend en verontrustend. Dat de kwestie van moraliteit nooit een eenvoudig antwoord is, wisten we. Maar deze auteur slingert dit weer netjes in het gezicht. Een verhaal waarin slechts geleidelijk de motieven van de individuele acteurs worden onthuld.
Met dank aan Anna von Fuchsia Weltenecho voor de geweldige omslagfoto
