Yanti? een heel bijzonder meisje dat reist

Voordat Fabian en Nico de ouders werden, waren ze nooit lang op dezelfde plek. Reizen was een van hen. Eerst iedereen voor zichzelf, dan samen. Hun bestemmingen waren geen 5-sterrenresorts in Turkije of de Costa Brava, maar vooral plaatsen die buiten hun eigen comfortzone liggen, inclusief gevaarlijke dieren en hygiënische problemen. Toen Nico zwanger werd, vroeg Fabian zich af of dit soort reizen met een kind mogelijk zou zijn. Ze waren zeker, met een paar beveiligingsmaatregelen die zouden moeten werken. Ze wisten toen nog niet dat Yanti zou worden geboren met een chromosoomafwijking.

Medeleven met de geboorte

In het boek "Met andere ogen, hoe ik door mijn dochter heb geleerd de wereld opnieuw te zien" beschrijft Fabian pijnlijk eerlijk zijn eerste gedachten na de realisatie: Yanti heeft het Down-syndroom. "Achteraf ben ik blij dat we dat niet wisten voordat we werden geboren," zegt hij vandaag. "We hadden te veel zorgen gemaakt." En ze hadden genoeg zorgen, zelfs na de geboorte van Yantis, omdat ademhalen vanaf het begin moeilijk was voor de kleine. Toen kwam de reactie van buiten. Ik weet dat niemand wilde dat we enig kwaad zouden doen en ik wil niemand de schuld geven, maar het was nog steeds moeilijk omdat we een baby hadden en maar weinigen reageerden met zorgeloze vreugde . " Dus besloten ze om een ​​heel speciale geboorteaankondiging te maken. Ze fotografeerden Yanti in een superheld pose en schreven een humoristische tekst: "Hallo, mijn naam is Yanti, beter bekend onder mijn pseudoniem van superheld," Q90 "- ook Down Syndrome genoemd - samen met mijn partners Wanderwoman en Journeyman - die toevallig ook van mij zijn Als een "chromosoom-bemanning" zijn ouders vooroordelen, onverdraagzaamheid en spelbrekers - mijn geheime wapen is een verbluffende glimlach, pas op, jullie schurken! "



"We zijn blij met dit kind"

Met deze kaart wilden Fabian en Nico de wereld een belangrijke boodschap sturen: "We zijn gelukkig met dit kind vanwege een chromosoom, we houden niet minder van onze dochter!" Vanaf dat moment kwamen de felicitaties. "Vreemdeling beangstigt je altijd een keer", zegt Fabian. "Ik denk dat het onze omgeving zoveel heeft geholpen dat we ons zo duidelijk positioneerden dat het hen nerveus maakte om iets verkeerds te zeggen en vanaf dat moment kon iedereen gelukkig zijn met ons." Fabian weet dat niet alle ouders van kinderen met een handicap consequent zulke positieve reacties ontvangen. Sommige moeders en vaders hebben hem slechte dingen verteld. "Zoiets hoeft tegenwoordig niet meer zo te zijn" [1] of? Prenatale test en afbreken? Probleem opgelost! Zulke mensen kosten slechts veel geld voor de samenleving zonder het ooit terug te betalen? zijn slechts voorbeeldzinnen van veel die ouders onder ogen moeten zien.



90% van de kinderen met trisomie 21 worden afgebroken

Fabian en Nico gingen dieper in op het downsyndroom. Ze lezen veel, soms vreselijke dingen. "Op een dag keek ik naar verschillende statistieken en nu weet ik dat 90% van de kinderen met de diagnose van trisomie 21 in de baarmoeder in Duitsland worden geaborteerd, wat wettelijk is toegestaan ​​tot hun geboorte." Onmiddellijk daarna vond Fabian een andere statistiek. "Volgens een Amerikaanse studie is 99% van de mensen met het Down-syndroom gelukkig, 97% is net als zij en wil niet zonder het Down-syndroom, 96% vindt dat ze er goed uitzien." Ter vergelijking, slechts 31% van de Noord-Amerikaanse bevolking is blij met hun leven. "Deze twee statistieken naast elkaar zijn ronduit paradoxaal", zegt Fabian peinzend. "Dat past gewoon niet bij elkaar!"

"Ik respecteer het recht van de vrouw op haar lichaam"

Iedereen die denkt dat Fabian Sixtus Körner een anti-aborteur is, heeft ongelijk. "Ik respecteer volledig het recht van de vrouw om haar lichaam te kiezen", zegt hij. "Ik ben het niet eens met het huidige juridische onderscheid tussen gehandicapte en niet-gehandicapte kinderen." Over het algemeen mist hij in de Duitse publieke positieve voorbeelden van een goed leven met het Down-syndroom. "Integratie is minder succesvol dan in andere landen, en in veel Zuid-Europese landen of Japan zijn er zelfs mensen met het syndroom van Down die een universitair diploma hebben omdat ze vanaf het begin anders worden behandeld." Veel Duitsers vinden het woord inclusie echt geweldig, totdat het concept daadwerkelijk in hun eigen omgeving is gerealiseerd. Dan komt het snel tot de angst dat de eigen belangen of die van het eigen kind kunnen worden verwaarloosd, zelfs als rekening moet worden gehouden met de behoeften van een persoon met een handicap. "Dat is een schande," voegt Fabian Sixtus Körner toe."Omdat mensen die anders zijn, ongelooflijk verrijkend kunnen zijn."



Yanti op reis

Fabian en Nico wilden een goed voorbeeld geven en niet worden tegengehouden om Yanti als normaal in hun familie te integreren. Dat betekende reizen. "Het leuke was: niemand wilde ons tegenhouden, de artsen spraken ons allemaal goed", zegt Fabian. Dus Nico en hij zochten naar goede klinieken, maakten noodplannen en gingen op weg naar het Caribisch gebied. "Wat er toen gebeurde was ongelooflijk: Yanti heeft grote sprongen in ontwikkeling gemaakt en haar ademhaling is stabieler geworden door de zee", zegt Fabian.

De reis werd gevolgd door meer. "Je kunt het niet zien als een lange vakantie," zegt Fabian. "We werken vrij normaal als we onderweg zijn en hebben vaak strakke deadlines, die soms best vermoeiend en avontuurlijk zijn voor een kind."

Hij en Nico zijn ook niet helemaal onbevreesd. "Natuurlijk speelt angst zo'n rol bij dergelijke reizen met ons," zegt hij. "We hebben een grote verantwoordelijkheid, net als alle ouders, en natuurlijk nemen we ze serieus, dus we reizen nooit zonder precies te weten waar we in goede nood in goede handen zijn." Nadenken over dit alles is belangrijk, maar angst zou nooit de overhand mogen krijgen en een leven moeten stoppen. "

"Ik ben gewoon dankbaar"

Fabian denkt niet dat mensen gelukkiger zouden zijn als iedereen zou leven zoals hij. Hij weet ook hoe bevoorrecht hij is om overal ter wereld zijn werk te kunnen doen. Er is niets zendelingen aan zijn uitspraken. "Met het boek wilde ik niet iedereen adviseren om naar het buitenland te gaan en hun kinderen de wereld te laten zien, wat niet zo gemakkelijk is voor velen en inderdaad niet voor iedereen", zegt hij. "Ik denk dat mijn boodschap een stuk eenvoudiger is, ik wilde gewoon de wereld vertellen

Heel veel. We zijn blij. Met precies dit kind zoals het is. "


"Met andere ogen - hoe leerde ik via mijn dochter, om de wereld nieuw te zien" is gepubliceerd door ullstein Verlag.

Een geweldig boek om in de verte te dromen, nadenken en nieuwe energie opdoen.

Gerard Joling viert 59ste verjaardag met heftig feestje - RTL BOULEVARD (Maart 2024).



Downsyndroom, reizen, familievakantie