"Ja, ik denk dat ik in een hete broek sta!" - Een buitensporige bekentenis
"Ik bedoel: wie houdt er nu van om een warme broek te dragen ?!", vraagt de collega met een wrange grijns in de vrouwencirkel. Iedereen lacht. "Ik", het komt gedwee vanuit de achterhoek van het kantoor. Silence. Hoofden keren naar me toe. "Serieus?". "Ja", zeg ik, "waarom niet?". "En om eerlijk te zijn, mijn favoriete item is de bikini," voeg ik toe. De collega lacht: "Wat? Ik heb dat nog nooit gehoord." Mijn god, denk ik, als dat waar is, is er echt iets in het gezegde dat ik laatst op een ansichtkaart las: "Zelfliefde is de grootste revolutie". "Ik vind dat helemaal raar", zegt de collega, "je moet dat absoluut schrijven". Ja?
Oké. Hier is mijn bloedstollende bekentenis: Ik vind mezelf echt oké. Zelfs in een warme broek. En bikini. En dat lijkt iets buitengewoons te zijn.
Nu denkt iedereen misschien: ze is waarschijnlijk een topmodel. Dat ben ik niet. 1,75 lang, kledingmaat 40? dat is goed, toch? Als ik het warm heb, voel ik me dan echt op mijn gemak in korte broeken? wat een wereldsensatie. Ik voel me dan nog beter, tromgeroffel: in bikini op het strand. Lucht op de huid, water, zand? Wat kan Schönreres doen? Nee, het gaat niet om de nudisten gedachte. Het belangrijkste zou al moeten worden behandeld. Maar met de rest heb ik eenvoudig geen probleem. Zelfs als ik niet op de "meisjes" in de tijdschriften lijk. Is dat slecht?
Niemand lijkt op reclame
Ik breng een van onze beroemde meisjesweekenden door met onze oudste vrienden en we koesteren ons in de zon, komt altijd op een bepaald moment het gezegde: "Man, je hebt al geen shirt aan!". Je kent me gewoon. En ik sta erom bekend dat ik elke straal zonneschijn op mijn huid absorbeer? figuurlijk gesproken, omdat mijn huidskleur binnen een paar uur echt donkerbruin wordt. Mijn moeder zegt dat soort lichaamsbewustzijn dat ik geërfd heb van mijn vader. En inderdaad: tuinieren verdient de voorkeur in zwembroek.
Maar waarom voelt mijn nonchalante manier van omgaan met mijn lichaam zo ongewoon voor anderen? Waarom doen zoveel vrouwen vrijwillig zweten op 30 graden in een lange broek of durven ze niet op vakantie naar het strand? "Heb je in het zwembad rondgekeken?" Vraag ik aan mijn collega, die er niet veel anders uitziet dan ik naakt. "Ik zie nooit iemand die op reclame lijkt, wil dat wij het geloven", leg ik uit, "dus waarom zou ik een raar zelfbeeld laten breken op een mooie zomerdag?". Ze knikt voorzichtig.
Overigens: op foto's vind ik mijn lichaam vaak onmogelijk. Maar de schoonheid van ons Weg-Wisch-tijdperk is er al: Zack en het beeld is nu al in de virtuele prullenbak beland. Dus ik heb alleen foto's in mijn gsm-galerij, waarop ik mezelf expressief mooi vind. En dan kijk ik er steeds weer naar. Misschien is dat mijn geheim.
