Yoga reis naar Puglia

Als er niet zoveel mieren waren, zou ik waarschijnlijk de knoestige olijfboom knuffelen met enthousiasme over mezelf. Dus ik ben meer introvert, maar niet minder blij met het feit dat ik zojuist voor het eerst de booghouding heb weten te beheersen: de afgelopen paar dagen had ik met haar geworsteld, tevergeefs, mijn lichaam leek op geen boog, maar hooguit een vervormde hangbrug ,

Maar toen gebeurde er iets met mij vandaag en Urdhva Dhanurasana, zoals deze yogahouding heet. "Duw je armen erdoorheen, met momentum", heeft yoga-instructeur Lina op me geschoten. "Op je achterste!" Met al mijn kracht steunde ik mijn heupen, negeerde ik het branden van mijn bovenarmen, liet ik niet los - en plotseling boog mijn lichaam zich perfect: ik sta op mijn zolen en handen, en terwijl ik mijn bovenlichaam dynamisch strek, strekt alles zich plotseling uit zo eenvoudig. De zon kietelt op mijn maag. En ik voel me alsof ik elf was toen ik voor de eerste keer van het dashboard sprong.

Het geluk met de yogareis

Wanneer de dag begint: over papaverweiden lopen

Geluk door sport - Ik heb de afgelopen jaren zelden zoiets meegemaakt. Hoewel ik tijdens mijn zwangerschap een beetje aan yoga begon, stopte ik het opnieuw. Later ben ik opnieuw begonnen, maar nogal lusteloos. en andere sporten, waar je nog meer moet bewegen, waren al uitgesloten. Tot mijn lichaam afgelopen zomer eerste SOS-signalen stuurde: fluitend in mijn oor. Gedachten in het hoofd, de carrousel in de nacht reed. Ik had iets nodig dat lichaam en geest zo zacht mogelijk in balans bracht.

Op dat moment raasde een vriend van "Santa Maria del Sole" in Puglia: een yoga-resort dat verschillende richtingen biedt, van dynamische kracht-yoga tot yoga met tai-chi. De leraren komen uit Duitsland, Italië, Engeland, Canada en Amerika. Ze brengen hun eigen studenten mee, maar hebben meestal nog plaatsen beschikbaar. En het beste van alles: elke cursus heeft het hele gebied voor de hele yogaweek op zich. Ik zou de vrede daar hebben gegarandeerd om te herstellen. Hoe goed ik vriendschap zou sluiten met yoga, dat was een andere vraag. "Vijf uur per dag, een hele week", zei mijn dochter vaarwel tegen mij. "Dat kun je nooit doen!"

Mooie oefening buigen - met hulp

"Santa Maria del Sole" is een bijna 400 jaar oude boerderij die vier jaar geleden werd gerestaureerd en omgebouwd tot een yoga-resort. De Masseria, zoals ze het noemen, bevindt zich in de hak van de Italiaanse laars, ongeveer 80 kilometer ten zuidoosten van Bari. De wilde zandstranden van de Ionische kust liggen op slechts 25 kilometer afstand; De rotsachtige baaien aan de overkant van de Adriatische Zee zijn ongeveer 40 minuten met de auto. In deze regio zijn er veel trulli - kleine ronde stenen huizen, met hun puntdaken met pompons op de bovenkant lijken ze op oversized puntmutsen. Mijn tijdelijk huis. Om me heen: amandel-, citroen- en olijfbomen.

Op de eerste ochtend kraait een haan in de verte, ik hoor de roep van een wilde ezel. Ik heb geboekt met twee Zwitsers: Lina Baggenstos en Michael Thurnherr uit Zurich leren ons, ze combineren yoga met elementen van Ayurveda. En elke dag begint om half zeven met een meditatiewandeling. Stil schuif ik samen met de anderen in de ochtendmist door slingerende kruidenpaden en bloeiende papaverweiden. Dan mediteren we een half uur: allen zitten in een cirkel op de vloer lakendekens, kussens en kussens onder de knie, tussen kuiten, dijen en rond de enkels. Voor mij lijkt dat niet op yoga, maar eerder op een revalidatiegroep. Dus probeer ik plafondloos te blijven in lotuspositie. Na een korte tijd mank ik met dove benen naar de kussenkooi. Maar zelfs gestoffeerd lukt het me niet om mezelf in mezelf te laten zakken. In plaats daarvan tel ik de minuten totdat er om negen uur wordt ontbeten.

Mediteren zal niet mijn favoriete bezigheid zijn. Ook in yoga, twee sessies van anderhalf uur per dag, ben ik de minst ervaren in onze groep: naast mij leunt Valerie, een hotelmanager van Arosa in Zwitserland, nonchalant tegen de hond aan gericht naar beneden. Aan de andere kant kan ik met de individuele figuren van de zonnegroet niet wankelen aan de zijkant en na de derde herhaling liggen als een meikever die op zijn rug kreunt. Op zoek naar een bevestiging wend ik me tot Elsbeth, die hier 55 is en de oudste hier is. Ze zweet niet eens! Had mijn dochter gelijk dat ik hier niet kon blijven? En waar is de gehoopte ontspanning, het herstel dat ik zo hard nodig heb?

Wanneer de dag ten einde is: focus focaccia met rozemarijn.

De enige therapie die ik vanaf het begin moeiteloos beheers, is eten. Goed eten, verzekert Lina, terwijl we samen aan de lange tafel buiten op het terras zitten. De verfijnde salades en fantasierijke plantaardige creaties zijn heerlijk: verse buffelmozzarella en geitenkaas gewikkeld in vijgenbladeren. Bean puree met witlof kruid, salade van rauwe kool, sappige peren en geroosterde amandelen, rucola en borage bloemen uit de tuin, met vers gebakken focaccia met rozemarijn.

Plus: enorme kommen met zelfgemaakte pasta! Maar al op de tweede dag vermoed ik dat ik misschien verkeerd heb gedaan in mijn ongeduld voor yoga. Want hoe idioot je ook bent, een beetje lijken de oefeningen al te werken: we beoefenen de waterchakra, die de nieren en de blaas zou moeten stimuleren. Hoewel ik sceptisch ben dat er geen wetenschappelijk bewijs is dat deze chakra's überhaupt bestaan, die delen van het lichaam waar bepaalde energie zou moeten circuleren, moet ik vijf keer per nacht naar het toilet gaan.

Mijn dijen branden hels

Mijn lichaam en ik: paardebloemsap voor de lever.

Onze leraren vullen elkaar prachtig aan. Lina, de zachte en empathische, staat onmiddellijk achter me, als ik niet weet hoe ik mijn arm op moet tillen, buig mijn been of draai mijn schouders en duw me zachtjes met kleine correcties in de juiste positie. En wanneer Michael, de opzwepende en volhardende, vertelt over de "Ocean Breath", betekent dit dat je de golven van de oceaan hoort ruisen. Of hij laat ons naar Sting rocken met zijn benen licht gebogen in de "Sumo Ringer Pose", zeggende: "Stel je voor dat je op een kleine olifant rijdt." Terwijl mijn dijen in vuur en vlam branden, legt hij het kleine verschil uit tussen "zoete pijn", waar je nog steeds iets kunt vasthouden, en echte, onaangename pijn die je moet vermijden. Ik slaag er al in om nog een keer op mijn denkbeeldige olifant te rijden.

Daartussenin een omweg naar het Italiaanse leven: Claudia Merkle in "Café Tripoli" in Martina Franca.

Pauze van yoga. Ik rijd eerst naar Martina Franca, het bruisende oude centrum in met de kitscherig-weelderige barokke gevels. In "Caffè Tripoli" drink ik Granita al caffè, een half bevroren espresso met een gigantische slagroom om 's ochtends voor het ontbijt wakker te worden. Daarna wandel ik door de kronkelende straatjes van Locorotondo, de stad van de witte wijn, en loop je later ontspannen langs de kustweg naar Gallipoli. De zee glinstert in de zon en bijna overal leiden houten planken naar de wilde zandstranden. De straatnaamborden zijn slecht, mijn richtinggevoel ook - dus ik eindelijk in Sava, bijna terug in het land, een groep oudere heren om een routebeschrijving te vragen. Ze wachten op het plein voor de dorpskerk voor een bruiloft, die over drie uur moet plaatsvinden. Gewoon zitten op hun klapstoelen, heerlijk ontspannen. Zonder yoga. Dat gaat uit. Ik ga met ze zitten, we babbelen een beetje over het leven, en ik heb het gevoel dat ik in een film zit waar de slow-motion-schakelaar werd ingedrukt.

Mijn yoga-reis loont

De "staande heldin" voor een krachtige rug.

Na vier dagen vertoont mijn lichaam heel duidelijke reacties op de normale dosis yoga. Mijn rug voelt weer als mobiel, alsof iemand een lading cement tussen de wervels had weggebeiteld. En naarmate ik flexibeler word, worden mijn spieren zachter en flexibeler. Ondertussen ben ik volledig bekeerd tot pranayama - ademhalingsoefeningen die ik in het begin heb onderschat: ongelofelijk op hoeveel manieren een yogi kan inademen en uitademen. En hoe reageert het lichaam er onmiddellijk op! Breng je snel, krachtig en alleen door de neuslucht, dat is stimulerend.

Wanneer de dag ten einde is: focus focaccia met rozemarijn.

Daarentegen is eenvoudige buikademhaling in turbulente fasen net zo effectief als de overdrukklep van een snelkookpan. Het stoort me soms helemaal niet dat je soms klinkt als een hond die hijgt. En elke avond val ik uitgeput en moe in bed; en mijn gedachten, die aanvankelijk galoppeerden achter de oogleden, veranderden in een vredige kudde schapen.

Op zondagochtend zit ik nog een laatste keer naast mijn ingepakte koffer onder de amandel- en olijfbomen in het gras om vaarwel te zeggen. Overal bloeiende weiden, frisse papavervelden en deze ongelooflijke breedte. Zoveel groen. Niets dat je ogen blokkeert. Ik ben vol energie. Alsof ik hier diep inademde in Puglia en gewoon de haken van mijn strakke alledaagse korset blies. Ik ga niet zo snel een nieuwe vastbinden.

Informatie over de yogareis en Apulië

Yoga Retraite Santa Maria del Sole Op het voormalige landgoed hebben yogaleraren uit verschillende landen cursussen van één tot vier weken - van dynamische krachtyoga tot yoga met tai chi. Informatie over het cursusprogramma wordt verstrekt door het resort (Via Monti del Duca 302, I-74015 Martina Franca, www.santamariadelsole.it, aanvragen voor info@santamariadelsole.it zullen snel worden beantwoord).

De respectievelijke seminars worden vervolgens rechtstreeks bij de yogaleraren geboekt. De volgende vakantiecursus door Lina Baggenstos en Michael Thurnherr vindt plaats van 13 mei tot 19 mei 2012. Een cursus van één week, transfer van het vliegveld van Bari naar Santa Maria del Sole en terug, evenals DZ / VP vanaf ongeveer 1100 Euro (Yogaloft, Holzwiesstrasse 37, CH-8645 Jona, tel. 00 41/76/344 50 44, www .yogaloft.ch). Goede voorbereiding: Anna Trökes / Detlef Grunert, "The Yoga Health Book, met name om aandoeningen met Yoga en Ayurveda te genezen" (240 blz., 23 euro, GraÃŸe und Unzer).

Hoe komt u er

Bijvoorbeeld, met Lufthansa (www.lufthansa.com), retourneer vlucht van Hamburg naar Bari van ongeveer 300 euro of vanuit München vanaf ongeveer 350 euro. Vervolgens vanaf het vliegveld verder met een huurauto, een week van ongeveer 200 euro (bijvoorbeeld AVIS, Hertz).

telefoon

Netnummer voor Italië 0039, ga dan verder met het netnummer, kies altijd de nul, ook binnen Italië kies je altijd het volledige netnummer met de nul en het telefoonnummer.

genieten

Trattoria Piazzetta Garibaldi, Typische gerechten uit de regio zoals bij Mama, evenals heerlijke antipasti. Een specialiteit is de zelfgemaakte "Orecchiette con ricotta forte", kleine ronde noedels met heerlijk aromatische kazen uit de regio (Piazza Garibaldi, 17/18, Martina Franca, tel. 00 39/08 04 30 49 00).

Caffè Tripoli. Het oudste café in de kleine barokke stad, midden in het centrum van Centro. (Via Garibaldi, 10, Martina Franca, tel. 00 39/08 04 80 52 60).

Gelateria Bar Adua. Volgens oude familierecepten wordt de derde generatie heerlijke ijsjes en dolci bereid. Zorg ervoor dat je het goddelijke pistache-honingijs probeert! (Via Paisiello, 62, Martina Franca, Tel. 00 39/08 04 80 70 34).

lezen

Andreas Haller: Apulië, Michael Müller Verlag, 19,90 Euro.

Ekkehart Rotter: Kunst Reisgids Apulië, DuMont Verlag, 25,90 Euro.

info

Martina Franca, Piazza Zo Settembre 3, elke dag behalve zondag van 9.00 tot 13.00 uur en van 16.00 tot 19.00 uur Tel. 080/4805702, www.martinafrancatour.it

Locorotondo, Pro Loco, achter de Porta Napoli, Piazza Vittorio Emanuele 27, Mo? Vrij 10? 13 uur en 17 uur? 8 uur, tel. 080/4313099, www.prolocolocorotondo.it

De officiële website van de regio Apulië