ChroniquesDuVasteMonde: Dr. med. Wolf, waarom doet afwijzing ons zoveel pijn?

Dr. Doris Wolf: Aan de ene kant is het het verlangen om door anderen te worden herkend en te worden geïntegreerd in een groep die je ook een gevoel van veiligheid geeft. Het andere aspect is dat we ons zelfbeeld vaak genoeg afhankelijk maken van de vraag of we kunnen aankomen en landen met anderen? en wanneer ze ons afwijzen, verwerpen we onszelf op dit moment. En ten slotte draagt ​​een afwijzing bij aan het gevoel van hulpeloosheid en gebrek aan controle: iemand doet of zegt iets en ik kan het niet beïnvloeden.

Hoe ga je ermee om als je in contact komt met iemand die je afwijst?

Ik vind dat je niet zo snel moet opgeven en in een echt open gesprek moet ontdekken waarom dit zo is. Maar als het blijkt dat deze afwijzing niets te maken heeft met je eigen persoon, moet je je eigen verwachtingen verminderen. En om het keer op keer duidelijk te maken: het hoeft geen liefde te zijn, die me daar opvalt, en ik hoef ook niet van de persoon te houden. En zij zal zich gedragen en zeggen tijdens de volgende vergadering? maar daar ben ik op voorbereid en ik geef haar de toestemming om dat innerlijk te doen. Als het echter te moeilijk voor me is om die kracht steeds opnieuw te gebruiken, is de enige optie die overblijft om contact zoveel mogelijk te vermijden.

Hebben vrouwen last van een afwijzing in plaats van mannen ??

Ja, ik zou zeggen dat dat inderdaad het geval is. Vrouwen zijn beter opgeleid om harmonie te bieden en combineren hun eigen welzijn meer dan mannen met de erkenning van anderen. En tegelijkertijd hebben ze de neiging om minder wensen te doen aan anderen, maar stiekem verwachten ze meer van hen. En als de tegenpartij zich dan heel anders gedraagt? misschien omdat hij niet weet wat ze van hem wil? Ze voelen zich gekwetst. En begin te denken: wat had ik verkeerd kunnen doen? Waarom gedraagt ​​hij zich zo? Maar wanneer ik het steeds opnieuw in mijn verbeelding speel, wordt het gevoel van pijn levend gehouden en neemt het een steeds grotere ruimte in beslag.?

Wat moet je in de plaats doen?

Eisen. Bedoelde hij het echt op die manier? Heb ik dat goed begrepen? U kunt dat rechtstreeks aan anderen of uzelf vragen: is mijn uitleg, waarmee ik ben gekomen, de enige die mogelijk is? Maar zelfs als iets opzettelijk aanstootgevend zou zijn en een echte afwijzing zou zijn, zou men zichzelf eraan moeten herinneren: het is een beeld in ÉÉN keer van ÉÉN persoon die mij omringt. Zoals ik altijd tegen mijn klanten zeg, was zelfs Jezus niet geliefd bij iedereen.

En als de afwijzing niet alleen van één persoon komt, maar door een levenssfeer gaat? Je krijgt alleen manden verliefd. Of heeft al 50 sollicitaties geschreven, zonder succes.

Als je altijd te maken krijgt met afwijzing in de baan of in de liefde, zou je al moeten onderzoeken welk deel je hebt. Dat kan veel zijn: de keuze van kleding, de lichaamstaal, hoe ik een gesprek start, hoe ik het voortzet, maar ook het soort mensen waarmee ik contact probeer te krijgen. Omdat het natuurlijk moeilijk is om er zelf achter te komen, is het logisch om eerlijke feedback te krijgen van een betrouwbaar persoon. Maar: dat betekent niet dat ik niet ok ben als een mens. Het is alleen dat er misschien een of twee aspecten zijn die ik misschien zou kunnen veranderen. Het echte probleem is wanneer ik mezelf bijna weggooi en zie als persona non grata: hij heeft me niet uitgenodigd voor de verjaardag, dus denk waarschijnlijk dat ik alle mensen voor onaantrekkelijk, oninteressant en niet schattig vind.

Een reeks afwijzingen? vooral met levensonderwerpen zo groot als liefde, vriendschap of beroep? maar waarschijnlijk gaat iedereen naar zelfrespect.

Het wordt gemakkelijker als ik mezelf blijf vertellen wat goed gaat: ik heb een intacte familie, ik vierde succes, ik kan iets doen. En wat liefde betreft, er zijn mensen die naar me toe komen en zeggen dat ze nooit iemand vinden die ze absoluut niets te bieden hebben. Dit is niets meer dan hun persoonlijke beoordeling, omdat er niet één criterium is dat zegt: als je dat of zo hebt, ben je totaal onaantrekkelijk voor iedereen. En als de tien mensen waar ik naar op zoek was mij niet wilden hebben, is de conclusie niet dat ik geen partner kan vinden. Maar dat ik misschien gewoon op de verkeerde plek keek.

Nergens is er zoveel afwijzing als in de sociale media. Het internet is vaak zeer persoonlijk pijnlijk.

Ja.En omdat de ander zich verschuilt achter een pseudoniem en je hem niet eens kunt bereiken, neemt je eigen hulpeloosheid toe. Ik krijg soms boze e-mails. Dan denk ik: wat voor persoon is het dat moet plassen op iemand anders die hij niet eens persoonlijk kent? Hoeveel haat moet er in hem zijn die niets met mij te maken heeft? Maar dat is wat ik me bewust moet herinneren. Allereerst lees ik net. En ik maak me zorgen.

Wat moet ik doen als mijn kind wordt afgewezen? Als ik me realiseer dat het nergens is uitgenodigd, geen vrienden heeft? moet ik meedoen?

Er zijn kinderen die helemaal tevreden zijn met zichzelf, die liever lezen dan naar buiten te spelen met vrienden. Als het kind niet gepest wordt en er is geen pijn in, dan zou ik niets doen.

En als er leed is en het kind graag meer wil zijn?

Dan worden de ouders uitgedaagd om te kijken waar het allemaal om draait: is het kind bang voor anderen? Is het agressief? Of heeft het een fysieke eigenschap waar andere kinderen voor lachen? In het laatste geval is het de taak van de kleuterjuf om erover te praten. Ik zou ouders ook adviseren om gezamenlijke activiteiten met andere kinderen te organiseren, bij voorkeur kinderen met hun eigen sterke punten, zodat anderen het in een ander licht kunnen zien. Maar ze hebben niet veel meer opties dan ouders. Nog een ding is belangrijker: je eigen kind sterken, ermee omgaan. En vertel hem dat men niet geliefd is bij alle mensen? soms niet van degenen die vooral geliefd willen zijn. Dit is een levensles die iedereen op een gegeven moment moet leren.

Het boek van de interviewpartners over afwijzing en afwijzing: "Vanaf vandaag beledig ik niemand meer" (248 p., 14,80 euro, PAL)

© PAL Ratgeber Verlag

 

Dr. Doris Wolf is een gecertificeerde psycholoog en psychotherapeut met haar eigen praktijk in Mannheim en auteur van talloze non-fictieboeken over psychologische onderwerpen.

Wat Te Doen Als Je Lelijk Bent (April 2024).