Vindt u lelijk op foto's? DAT is de reden!
Daarom houden we niet van onze foto's
"De foto ziet er nogal raar uit," "Zie ik er echt zo uit?", "Alsjeblieft, wis dat": zinnen die we waarschijnlijk allemaal al hebben gezegd of gedacht. Achter dit gevoel gaat geen overdreven zelfkritiek schuil, maar een psychologisch effect dat 'Mere Exposure' wordt genoemd. Het principe is dat we zeer positief reageren op dingen die we vaak zien. Dus het beeld van wat we in de spiegel zien, is wat we het leukst vinden.
We zijn op onze asymmetrieën? zoals de levervlek op de rechterwang of de kromme linker wenkbrauw? gewend zijn. We zien ze echter dagelijks gespiegeld. Op foto's zien we ons gezicht maar "correct" uitgelijnd, zodat de gebruikelijke asymmetrieën plotseling onbekend en onaantrekkelijk lijken. Als anderen onze reacties niet kunnen delen, is het waarschijnlijk omdat deze mensen ons altijd zo zien.
Dit zit achter het "louter blootstellingseffect"
Het 'louter blootstellingseffect', of het effect van louter contact, werd voor het eerst ontdekt in 1968 door Robert Zajonic. Het principe is gebaseerd op de veronderstelling dat alleen de meervoudige presentatie van mensen, situaties (of zelfs foto's), de houding van een persoon ten opzichte van deze dingen positief kan worden beïnvloed. Moet deze eerste uitvoering echter niet negatief zijn? in dit geval wordt de afkeer elke keer sterker.
Het effect kan op verschillende gebieden worden toegepast, zoals eten of vriendschap: hoe vaker we een bepaald gerecht eten, hoe groter de kans dat we het lekker zullen vinden. Of: Als we bepaalde personen ontmoeten die sympathiek voor ons zijn, vooral vaak, is het waarschijnlijk dat hieruit een vriendschap kan ontstaan.
Als het principe goed werkt, als je meer foto's maakt en dus went aan zijn imago?
