Voor jou, schat!
Het is vrijdag, herkenbaar aan de bloemen. Op vrijdag eindigt de man eerder, hij slentert door de markt en koopt de bloemenstandaard leeg. Komt thuis, laat twee armen vol bloemen op de keukentafel vallen, zegt "Voor jou" en "Zijn ze niet mooi?". Ja, erg leuk, dat is mijn buurvrouw, ze komt elke zaterdag voor een kop koffie, ziet rozen, tulpen, chrysanten, kijkt waidwund uit de was en zegt: "Nick brengt me nooit bloemen!", En ik denk dat elk Mal: Je weet niet hoe goed je bent.
Ik heb niet genoeg vazen en een keer per week leg ik mijn vingers bloedig op vijf dozijn rozen, het duurt minstens een uur. Dat is één ding. Bovendien zijn de bloemen slechts een onschuldige kantshow, een kleurrijke hoek van mijn dagelijks leven, die wordt gedomineerd door de ongegronde vrijgevigheid van deze man.
Ik hou van fruit. Hij koopt het, koopt alles, vluchtmango's, ananassen, druiven, seizoensgebonden, geld doet er niet toe. Met Kerstmis huilen de kinderen omdat de grootste van de enorme rugzakbergen van hun moeder voor haar is gepland. Als we een weekend voor twee maken, gaan we naar de duurste restaurants, en de derde avond druppelt het zweet van mijn voorhoofd als ik het woord "Amuse-Gueule" hoor.
Geen medelijden, in godsnaam, ik denk alleen dat je er openlijk over moet praten. Gierige mannen hebben het ook over, hoe ze schreeuwen als de vrouw schoenen koopt of de schnitzel van de slager in plaats van de discounter. Voordien kende ik mannen die altijd rekening hielden met hun rekening-courant en in die tijd veel slechte wijn dronken. Generous lijkt beter, heel duidelijk. Maar ik blijf erbij, het is een probleem, en daar zijn redenen voor, laten we beginnen met het voor de hand liggende.
Dus zelfs vluchtmango's verliezen hun aantrekkingskracht als je tien in twee dagen moet eten, zodat ze niet rotten. Vanzelfsprekend, dat ik niet een gebrandschilderd paperback cadeau geef aan een man die me met geschenken begraaft, heb ik alleen de keuze tussen financiële ondergang of het verlies van zelfrespect. Ik kies elke keer voor ruïne, dus ik heb slapeloze nachten en als ik niet genoeg slaap, heb ik een heel slecht humeur. Ja, en dan is de man die bereid is om zijn brood te verdienen natuurlijk helemaal niet bezig met een vrouw en twee kinderen, hij heeft vrienden en familieleden en ze krijgen allemaal genoeg.
Laten we het nichtje nemen: het is haar verjaardag, ze heeft een pony, hij geeft haar een westernzadel. Wit leer en verminderd met 50 euro tot 250. Een echt koopje, zou je kunnen zeggen, of: Zou een nieuw apparaat ook niet hebben gedaan? En dan vraag ik me af: wat zal zijn zuster onze kinderen geven voor de volgende verjaardag, zonder zich dom te voelen? Of, van wiens geld blaast hij daar buiten, behalve de goede en de slechte tijden, delen we ook geen gezinsinkomen en wil ik 125 euro bijdragen aan een westernzadel voor een elfjarige?
Welnu, en nu hebben we voorzichtig de stille redenen gevonden voor mijn volkomen gerechtvaardigde wrok. Het eerste sleutelwoord is onvoorzichtigheid. Ik weet precies hoe het werkt. Heb te weinig tijd, geen verlangen, weet al weken dat mijn vriendin gaat trouwen, niets doet. De deadline nadert, de druk neemt toe en een dag voor de bruiloft begint hij in paniek te raken, dus ik ren de stad in en koop de bruid en bruidegom een Italiaanse ijsmachine. Sauteuer. En toch heb ik een slecht geweten. Niet echt gekozen met liefde, dat ding, maar ze verdient het, mijn vriend. Dit gebeurt me niet vaak, eigenlijk wil ik me inzetten voor de mensen die ik leuk vind. En dat is het punt, met mijn gulle man, de inspanning ontbreekt. Hij koopt vrijelijk met zijn vrijgevigheid, al het andere is belangrijker voor hem, maar zodat niemand het merkt, laat hij het op het cruciale moment neerstorten. Het kan zijn dat de anderen het echt niet beseffen. Ik besef het.
Dat klinkt als de klassieke Wife Sermon, maar eigenlijk wil ik andere dingen. Luister, kijk, help, hij zou het moeten doen. Maar je moet dat eerst meenemen, zusammenzuscheissen een man, want hij vouwt de was niet goed, als hij onlangs een kilo witte lelies heeft meegenomen. De man muilt me, zijn vrijgevigheid veroorzaakt een bijtremming in mij. En het irriteert me dat hij nooit in mijn schulden zit, dat hij niemand iets verschuldigd is. Dit is de tweede diepgaande reden waarom vrijgevigheid problemen veroorzaakt. Je moet dat als een volwassen man kunnen weerstaan, accepteren wat en dankbaar zijn, in plaats van het goede gebaar van een ander onmiddellijk te nivelleren met een nog groter exemplaar.
De buren springen in als babysitter - en krijgen drie flessen dure rode wijn. De vrouw bezoekt de schoonmoeder omdat hij te veel werk heeft en krijgt de volgende dag een iPhone.Schwups, de dankbaarheid heeft de eigenaar veranderd, en de man is opnieuw meester van de situatie. En dan verschilt de vrijgevige man niet veel van de gierige man. Heer van de situatie - ze willen allebei zijn. Alleen dat je moet zeggen dank je voor de genereuze voor domineren.
