Verjaardag van kinderen: speurtocht naar de hel
Als ouder maak je altijd dezelfde fout: je denkt dat alles zooooo gemakkelijk is bij ons. Geboorte? Moeten de anderen vertellen hoe erg dat is? Maak vrouwen voor miljoenen jaren en de mensheid is nog steeds niet uitgestorven. En dan hang je daar in de Presswehen en denk je: Wat SCH .....! Of slaapgebrek. Ze overdrijven allemaal, toch? Ons kind zal zeker doorslapen. Een paar maanden later, met diepliggende oogringen, hang je als een slokje water op de bank en vraag me dat deze marteling snel voorbij is.
Oh, dat zal ...
En nu, de verjaardag van kinderen. Onze lichtste oefening. De kleine pot sloeg. Gemakkelijk. "Ja, heb je niets voorbereid?", Vraagt mijn vriend me drie weken eerder verwijtend. "Nee, nog niet," antwoord ik vrij naïef. Maar je hebt al een concept nodig, zegt ze opnieuw. 'Ik zou het gedetailleerd willen plannen, anders scheuren ze je van de hut.' En ze geeft me een monoloog over cadeautassen, themafeesten en de voordelen van gezonde snacks. En ik maak dezelfde fout als altijd en denk: dat is helemaal overdreven. Ze hebben allemaal te veel tijd om zich nergens zorgen over te maken. Vol met helikopterouders. Wat kan een handvol vierjarigen al doen?
En dan komt de dag van de waarheid
Al na de eerste hap van de chocoladetaart is de bende als op snelheid. Kloppende pot vinden ze somber. Waarom is hier geen clown? Dus op Finn's verjaardag was er een. Maxi moet plassen. Moritz hakte Frida. En het feestvarken huilt omdat Fredo zojuist zijn Playmobil-auto van hem heeft gestolen. Ik werp een blik op de klok. Wat? Nog twee en een half uur? Haal diep adem, geen probleem. We hebben dat onder controle. We hebben een speurtocht voorbereid. Pak de kinderen in en ga weg. "Niet zo slim," schreeuwen de kleintjes terwijl de langere wegrennen. Mijn man achter. Toezicht enzovoort. Als we hem inhalen, baadt hij in het zweet. "Opvoeder is de meest flagrante baan ter wereld?", Fluistert hij tegen mij. Hoe doen ze dat? Geen tijd om na te denken. Ga zo door.
We hebben het bier hard verdiend
Een uur later is de schat gevonden, zijn de Naschi-zakken gevuld en is hij op weg naar huis. Mijn man en ik zijn al helemaal uitgeput. De kinderen springen nog steeds als flummies naast ons. Thuis zetten we een blik friet in de oven en laten we de kinderen spelen. Daar gaat hij aan de deur. Maxi's moeder is hier. "Hij durft altijd niet zo lang alleen", zegt ze. En vraagt een beetje nadrukkelijk: "Wat is er met jou? Fries? Hopelijk degenen die het goed hebben gedaan bij Öko-Test.? "Weet ik niet?" Zeg ik. Zijn ze van Edeka? Als iedereen weg is, lijkt het alsof er een orkaan door ons is geraasd. Er is niet langer waar het ooit was. Mijn man geeft me een biertje. "Hebben we elkaar verdiend?", Zegt hij. Ik denk het ook. En morgen bel ik mijn vriendin. Ophaaltips voor het volgende jaar. We moeten dringend weer aan ons concept werken.
