Vakantie met vrienden: het grote avontuur

Waar we van dromen ...

Dus het zou deze zomer moeten zijn: wij met onze zes beste vrienden op een strand onder de palmbomen. Een groot kampvuur in de zonsondergang. We zijn allemaal erg ontspannen en in een goed humeur en ongelooflijk ontspannen. Voor ons staat onze verfijnde zeilboot voor anker, op de planken waarvan we onszelf gedurende de dag zonnebaden en van de borstwering springen we in het turkooisblauwe water. We kunnen allemaal goed opschieten, het flirt een beetje, maar alles blijft natuurlijk heel informeel en erg vriendelijk. De dagen gaan voorbij als een lang feest, op de laatste dag geven we elkaar cadeautjes met schelpenketens.

Ja, zoals in de reclame voor bier en rum op televisie, zou het moeten zijn, de vakantie met vrienden. En we willen graag het feit vervangen dat de ongedwongen kliek uit de reclame, de gezamenlijke vakantie misschien zelfs met grove misbruik van de geadverteerde alcohol ooit bij elkaar was geweest.

Vakantie vieren met vrienden is een avontuur. Het kan het startpunt zijn voor jaren van "Weet je nog ...?" - fanatisme of de grootst mogelijke nachtmerrie. Hij kan vrienden maken voor het leven van losse kennissen en van vrienden voor het leven van bittere vijanden. Je kunt dat slechts gedeeltelijk eerder berekenen. Omdat vakanties altijd een extreme situatie vertegenwoordigen: we zijn in een vreemd territorium waarvan we de taal niet spreken en wiens ongeschreven wetten we niet kennen - dat maakt ons bijzonder kwetsbaar. En bovendien zijn we belast met een druk van verwachting, omdat het meestal pas met Kerstmis overheerst: vakantie zou de mooiste tijd van het jaar moeten zijn. Is dat allemaal niet genoeg stress? Is het nodig om de fragiele, gecompliceerde relatie met onze beste vrienden in gevaar te brengen, die beladen is met niet minder hoge verwachtingen?

36 procent van de Duitsers beantwoordt deze vraag met "ja!". Volgens een studie van het European Tourism Institute gaan ze het liefst met vrienden op vakantie, en de trend stijgt. Een mooie statistiek, maar er zijn ook andere cijfers: een derde van alle echtscheidingen wordt na de vakantie in Duitsland ingediend. Hoewel er geen vergelijkbare gegevens zijn over gebroken vriendschappen na een gezamenlijke kampeervakantie - maar moeten we niet aannemen dat de cijfers even destructief zijn? De kans om onaangename verrassingen te ervaren is veel groter. Uw eigen echtgenoot weet immers ook dat hij vóór vertrek snurkt, kan een ondraaglijke filistijn zijn, altijd willekeurige telefoontjes als het gaat om het afwassen, gênant geschil met obers voor zogenaamd te veel betaalde bedragen. Maar dat je beste vriend 's nachts oorverdovende tanden laat knarsen? De normaal ontspannen vertrouwdheid met de speeltuin bestaat ook in de Portugese herberg op Duits eten, om de gevoelige maag van de ouderhouder te beschermen? Dat het paar vrienden, wiens relatie we al lang afgeschreven hebben, hoorbaar meer opwindende seks heeft dan wij?

Het is waar: op vakantie gaan met vrienden is een onberekenbaar risico. Maar - zoals bij elk avontuur - ook een grote kans op nieuwe inzichten: op vakantie ervaren we niet alleen onze vrienden van onvoorstelbare positieve en negatieve kanten, onze eigen grillen worden meedogenloos onthuld, en dat vlak voor de mensen, voor ons op de meesten willen overleven. Misschien zijn we veel minder casual en tolerantzoals we geloven - en merken dat onze vrienden nog steeds van ons houden. Misschien komen we erachter dat een echte vriendschap niet altijd een knuffelige cruise is, maar soms kan een hartelijk geluid het verwerken - wat sneller gaat als je de badkamer samen gebruikt dan je denkt. Naakt als in de gewone vakantie kun je je niet uitkleden voor elkaar. Dit kan spannend, pijnlijk, mooi en afschuwelijk zijn; gewoon avontuurlijk. Maar degenen die voor het avontuur schrikken, moeten waarschijnlijk toch meteen thuis blijven.

Tekst: Alena Schröder Foto: Isadora Tast

Interview: Wat vakanties met vriendschap doen

Wat te doen samen met vrienden en hoe we onszelf kunnen beschermen tegen valse verwachtingen - een gesprek met psycholoog en reisexpert Dr. med. Bettina Graf.

ChroniquesDuVasteMonde: Mevrouw Graf, bent u ooit op vakantie geweest met vrienden?

Bettina Graf: Natuurlijk. Al vaak. En in heel verschillende constellaties: soms met een goede vriend voor twee, soms met meerdere vrienden.

ChroniquesDuVasteMonde: En? Praat je nog steeds met elkaar vandaag?

Bettina Graf: Ja. En met iedereen. Gelukkig heb ik zo'n slechte vakantie niet meegemaakt, dat daarna het contact werd geannuleerd. Maar dat is natuurlijk.

ChroniquesDuVasteMonde: U hebt het belang van reizen voor onze geestelijke gezondheid onderzocht. Waarom is de vakantie zo'n extreme situatie?

Bettina Graf: Omdat er op vakantie een vorm van nabijheid ontstaat die je niet kent uit het dagelijks leven, vooral als je met vrienden reist.In het dagelijks leven kun je je vriendin in de sportschool zien, samen naar de film gaan of de zondagmiddag samen doorbrengen. Maar op vakantie ben je 24 uur per dag bij haar. En ze realiseert zich dat ze eigenaardigheden heeft die niet eerder werden waargenomen, misschien niet kon worden waargenomen: de manier waarop ze onmiddellijk praat na het ontwaken, terwijl ik 's morgens tijd nodig heb voor mezelf, haar snurken, haar organisatorische woede, haar ondeugendheid bij het kippen. Hoe beter en langer je jezelf kent, hoe minder waarschijnlijk het is dat vreemde en verontrustende gedragingen op vakantie verschijnen.

ChroniquesDuVasteMonde: Als een paar losse kennissen in een biervoedsel samen fantaseren over een vakantie, moet ik dan nee zeggen?

Bettina Graf: Dat is het ook niet. Zelfs een vakantie met vrienden die je niet zo goed kent, kan geweldig zijn; wanneer het duidelijk is welke verwachtingen, behoeften en wensen individuen hebben. Ik had ooit het geval van twee die samen reisden: de een wilde op een tentvakantie gaan, geen luxe, spontaan en wild. De andere wilde echt naar het hotel gaan en op een klassieke manier verwend worden. Maar in plaats van dat te zeggen, heeft ze zich aangepast. Natuurlijk was er Riesenzoff, want de twee zaten toen in de ijskoude tent. Dus je moet eerlijk zijn tegenover jezelf, je eigen behoeften respecteren en proactief zijn ten opzichte van de ander. En voor elke vakantie moet je jezelf afvragen: heb ik echt het gevoel dat ik zo veel tijd met deze persoon doorbreng, haar zo dicht bij me zou zitten?

ChroniquesDuVasteMonde: een geweldige vakantie doorbrengen is voor de meeste mensen belangrijk, geld uitgeven en vrije tijd inboeten. Zijn onze verwachtingen te hoog?

Bettina Graf: De totale idealisering van de vakantie leidt natuurlijk tot teleurstelling. Maar wensen hebben is goed en belangrijk. Op vakantie kun je eindelijk de dingen doen waarvoor de tijd ontbreekt in het dagelijks leven, die je misschien moet weerstaan. Het probleem is dat deze wensen zelden hetzelfde zijn voor twee personen. Men zou daarom niet zo'n hoge aanspraak op samenhorigheid moeten hebben, dus neem niet aan dat je altijd alles samen moet doen. Als iemand graag op het strand ligt, gaat de ander liever naar musea, dan scheidt men zich slechts een dag af en komt alleen weer voor het gezamenlijke diner.

ChroniquesDuVasteMonde: Is de druk van de verwachting op vakantie met vrienden hoger dan op een paar vakantie?

Bettina Graf: Nee, de druk om een paar vakantie te verwachten is groter. Ik reis met mijn levenspartner en wil bewijzen dat mijn leven aan zijn zijde goed en consistent is. Daarnaast is er veel tijd samen op vakantie en zijn er vaak onderwerpen op tafel die voor het echtpaar echt van de aardbodem zijn: willen we kinderen? Geef je je baan op om bij mij in een stad te wonen? En zelfs kleine eigenaardigheden, we nemen niet eenvoudigweg onze partner. Voor vrienden zijn we meestal toleranter.

ChroniquesDuVasteMonde: Is er de ideale vriendenvakantie?

Bettina Graf: als iedereen zijn behoeften kan vervullen, dan is de vakantie zeker ideaal. En dan kan een vakantie je vriendschap verdiepen: eindelijk heb je tijd voor intensieve discussies. Dit kan een vriendschap consolideren en heeft ook nadien invloed op het dagelijks leven. Omdat je op vakantie een gemeenschappelijke basis hebt gecreëerd, iets voor twee hebt gemaakt. Dat verbindt en versterkt.

Interview: Madlen Ottenschläger

"Ik wilde een vakantie, hij wilde liefde"

Tijdens mijn uitwisselingsjaar in de VS raakte ik bevriend met Tim uit Bremen, die later een steward voor de luchtvaartmaatschappij werd. Ik heb hem vaker thuis bezocht en we hadden altijd veel plezier samen - puur platonisch natuurlijk, ik was niets dan een goede vriend voor hem. Na een paar jaar, toen ik aan mijn studie begon en weinig geld had, stelde hij voor dat we samen naar het Caribisch gebied zouden vliegen. Hij kreeg de tickets supergoedkoop. Eigenlijk had hij met zijn vriendin willen vliegen, maar ze waren kort daarvoor uit elkaar gegaan. Ik had oorspronkelijk een vakantie gepland in Italië, en nu had ik de gelegenheid om voor dezelfde hoeveelheid geld naar het Caribisch gebied te vliegen - dat was ik duidelijk eens! Helaas begon mijn platonische vriend me op weg te helpen. Bij onze tussenstop in New York wilde hij de hand vasthouden en me kussen.

De verdere vlucht was een echte breakdown-serie en het duurde 48 uur om onze bestemming te bereiken. Het hotel was ook dicht bij niets en kreeg een veel lagere korting dan hij had verwacht. Ik stelde voor dat we overstappen naar een goedkoper pensioen, maar hij wilde wanhopig luxe. Ik heb niet gereageerd op zijn romantische interesse en op een bepaald moment gaf hij de belediging op. Er was zelfs niet de eerste week in de buurt. Om het afschuwelijk dure hotel te betalen, moest ik ook geld van hem lenen. Op het strand - waar hij niet wilde gaan - ontmoette ik twee broers die op het eiland woonden. Ze boden aan om me het eiland te laten zien en gaan snorkelen. Mijn opdringerige reisgenoot wilde niet meekomen en was boos. Toch probeerde ik aardig te zijn, maar een paar dagen later verhuisde ik van het hotel naar de logeerkamer van de broers.

Met Tim maakte ik alleen een afspraak voor het vertrek, dat vervolgens verrassend werd geannuleerd. Omdat het hotel volgeboekt was, moest hij een nacht slapen met mijn nieuwe vrienden. Op de terugvlucht zeiden we geen ander woord en zaten we niet naast elkaar. Daarna hebben we elkaar

Protocol: Ulrich Hoffmann

"De vakantie-idylle van mijn kindertijd - voor mijn vriendinnen een horror-reis"

Aangezien ik kan denken, hebben mijn ouders een klein huis in Zweden. Het ligt in het midden van het bos, is bruin-rood geschilderd en heeft een witte veranda. Er is geen elektriciteit of stromend water, maar 's avonds branden de kaarsen en knettert het vuur in de open haard. Elk jaar zijn we daarheen gegaan, heel mijn jeugd. Met mijn moeder verzamelde ik paddestoelen en plukte bosbessen in de zomer. In de nachten met volle maan in de winter hebben we dierenpaden bepaald in de sneeuw. Mijn vader leerde me hoe ik een kano moest sturen en hoe ik het hout moest hakken voor het fornuis en de open haard.

Het huis in Zweden is altijd al het summum van vakantie voor mij geweest. Geen enkele plaats is stiller, meer ontspannen en meer romantisch. Toen reed ik voor de eerste keer met mijn vriendinnen. Het zou echt een leuke meidenvakantie moeten zijn.

"Hoe, DA, moet ik erop?!?", Vroeg iemand me met afschuw, toen ze voor de eerste keer de Plumpsklo zag. Vanaf dat moment stal ze stiekem het bos in. De andere durfde niet naar buiten te gaan bij zonsopgang. Het was donker om vijf uur. Maar de gruwelverhalen uit haar jeugd van moordenaars met bijlen en kettingzagen achtervolgden haar. Dat de eerste noedels op de gietijzeren kachel in de keuken twee uur nodig hadden om klaar te komen, verhoogde de stemming niet. Hoe hadden mijn ouders het kunnen oplossen? Het dieptepunt werd pas bereikt nadat de muizen onze zakensoepen in de voorraadkamer hadden ontdekt. Wat was er aan de hand? Waarom was alles zo anders? En waar, alsjeblieft, was de rust en ontspanning? Alleen het noodplan hielp: kampvuren onder de sterren - en veel rode wijn. Drie vallende sterren en vele uren later, mijn vrienden met mij en ik waren weer verzoend met het huis.

Sindsdien heb ik precies gedacht aan wie ik mee zou nemen naar mijn kleine kindervakantieparadijs. Avonturiers en romantici zijn welkom - all-inclusive vakantiegangers blijken een miscast te zijn.

Nele Justus

"Onze kinderen en hun privacy konden niet verenigd worden"

We hadden ons ons mooi voorgesteld. Vakantie met vrienden in hun oude stenen huis in de Provence, hun droomhuis, dat ze zorgvuldig hadden gerenoveerd en bewoonbaar gemaakt. Aan de rand van een dorp tussen zonnebloemen en lavendel, 100 meter verder de rivier om te zwemmen. We kenden elkaar van onze studies, de mannen speelden elke zondag voetbal. Onze kinderen keken uit naar elkaar. Toen we aankwamen, zaten de vrienden koffie op het terras in de tuin met uitzicht op de Mont Ventoux. Het huis is een juweeltje, het landschap als een schilderij van Matisse.

Maar onze dochter, zes en onze zoon, vier, waren niet geïnteresseerd in dromerige opvattingen, ze stormden het huis binnen en schreeuwden 'Where's Kimi', de kleine zoon van onze vrienden, en scheurde alle deuren open. Ze hadden over hun hele vriend gesproken over de hele rit, met wie ze ridders wilden spelen. Maar in hemelsnaam heeft Kimi een dutje gedaan! Uit privacy zouden de kinderen niet in hun slaapkamer mogen komen, onze gastheren reageerden zuur, net als de woonkamer met de antieke tapijten en de lichten rond de open haard. Alleen keuken, badkamer en onze eigen kamer. Dat waren de regels van het huis. Vreemde ontvangst!

Thuis in het appartement van onze vrienden hadden de kinderen altijd gewoed en was geen enkele deur verboden. De volgende dag pakten we de badkleding in en gingen we 's middags naar de rivier. De middagvrede was heilig voor ons, onze lieve muizen helaas niet. Hadden ze maar niet onopgemerkt het huis ingedruppeld en lieten ze hun zanderige voetafdrukken achter op tegels en vloerdelen. Overal, zelfs in de verboden kamers. We hebben ons verontschuldigd en schoongemaakt. Maar 's avonds zat onze levendige dochter op de verkeerde plaats aan de keukentafel, later porde ze onze gastheer met vragen als: waarom heb je zulke scheve tanden? Dat was niet beleefd, mij genant. Dat hij me vroeg om mijn kinderen strenger op te voeden, maar ik vond betuttelend, dat was niets voor hem.

De volgende ochtend werd onze zoon wakker jankend en met een lichte koorts wilde hij spelen met Kimi. Zijn moeder was bang voor een besmettelijke ziekte, zodat de gezamenlijk geplande reis in het water viel. Bij zonsondergang zaten we samen in de tuin en gegrilde steaks, aardappelen en stokbrood - was leuk, omdat we eindelijk vrienden waren en de beste bedoelingen hadden. Toen mijn man de afwas deed en een hele stapel borden naar het huis droeg om hem te wassen, struikelde hij. Er klonk stilte na het gekletter en dat was erger dan als we ruzie hadden.

Omdat onze zoon nog steeds koorts had, vertrokken we een dag later. Nauwelijks op de snelweg wat de infectie zoal wegblies, ons contact met deze vrienden ook.Sindsdien zijn we nooit meer met andere vrienden op vakantie geweest.

Odile visser