Hoe dicht heb ik nodig?
1. Sommige mensen vinden het leuk om alleen te zijn, maar relaties kunnen niet dichtbij genoeg zijn voor anderen. Is er zo een andere behoefte aan nabijheid in ons vanaf de geboorte?
Dat is heel goed mogelijk. Omdat een flink aantal karaktereigenschappen aangeboren zijn. Er is echter nog onvoldoende onderzoek naar hoeveel nabijheid er is - en hoeveel opleiding. Ervaring lijkt hoe dan ook een rol te spelen. Afhankelijk van hoeveel aandacht en veiligheid we als kind kregen, ontwikkelt onze persoonlijke hechtingsstijl zich. Er zijn "veilig gebonden" mensen die geen problemen hebben om relaties aan te gaan, zowel nabijheid als afstand. Mensen die in hun leven veel zijn afgewezen, reageren soms achterdochtig op nabijheid - of ze tolereren geen afstand en klampen zich vast omdat ze bang zijn elkaar te verliezen.
2. Laten we sowieso niet echt heel weinig mensen echt dicht bij ons?
Dat hangt af van hoe je nabijheid definieert. Het speelt zich af op heel verschillende niveaus. We kunnen mensen fysiek, mentaal en emotioneel verbinden. De een heeft vaak niets met de ander te maken. Dat een persoon aan alle behoeften voldoet, werkt meestal helemaal niet. Het is dus normaal dat we een vriendin hebben die meer innerlijke interesses met ons deelt dan onze partner. Of gewoon een hoop vrienden die heel dicht bij ons staan.
3. Waarom is het vaak gemakkelijker om een afstand-afstandsbalans te vinden met vrienden dan met een partner of gezin?
Omdat nabijheid gepaard gaat met kwetsbaarheid. De mensen die we nodig hebben, waarvan we innerlijk afhankelijk zijn, kunnen ons veel gemakkelijker pijn doen door onze nabijheid te ondermijnen of te dicht bij onszelf te komen. In vriendschappen daarentegen zijn er veel minder verwachtingen en is vrijheid groter. Ze zijn vrijwel de luxe van onze emotionaliteit. Dat is waarom we met vrienden veel meer stressvrij kunnen onderhandelen, welke ruimte we nodig hebben in deze relatie.
4. Dit werkt alleen als beide partijen hetzelfde idee van intimiteit hebben, toch?
Als twee totaal verschillende mensen bij elkaar komen, is dat in eerste instantie problematisch. Maar ook een groeimogelijkheid. Het maakt het mogelijk om de eigen grenzen te voelen over de ander. Er is de mogelijkheid om nabijheid te ervaren in een beschermde ruimte - of om jezelf te distantiëren. Het is natuurlijk belangrijk dat de basis van de relatie goed is. En het is ook cruciaal om de ander duidelijk te maken: "Als ik mijn ruimte nodig heb, is dat niet tegen u, ik heb dat voor mezelf nodig."
5. Meestal verliefd, kan het voor de meeste mensen niet genoeg zijn. Hoe lang blijft dit?
Uiterlijk na zes tot acht maanden komt het verlangen naar afstand zelfs uit op ultraliefhebbers. Dat is ook goed, anders zou de liefde gebaseerd zijn op zuurstoftekort. Aan het begin van een partnerschap bevindt het paar zich in een symbiotische fase. Niet de ene stap zonder de andere. Onvoorstelbaar om je geliefde niet elke tweede seconde te zien. Het is alsof de tijd stopt. Maar doe het niet. Het leven om ons heen gaat door zonder dat we het waarderen. En dat moet weer veranderen. "We ontdekken het ego opnieuw in de We", zegt de Berlijnse psycholoog Berit Brockhausen. Plotseling irritant een eigenaardigheid van de schat die je nog nooit eerder hebt opgemerkt: hoe hij zijn sokken in de badkamer laat, dat hij dezelfde grappen op feestjes voor de derde keer vertelt ...
6. Waarom moet het op deze manier zijn?
Omdat het een efficiënt beschermend mechanisme van onze ziel is. Met een helder oog naar de partner kijken maakt het mogelijk om af te wegen: past hij zelfs bij mij? Is het echt de man die ik me heb voorgesteld? Is er genoeg saamhorigheid om op te bouwen? Tegelijkertijd kunnen we niet eeuwig symbiotisch samenkomen, omdat we ons dan niet langer als onafhankelijke persoonlijkheden zouden ontwikkelen. Dus begint nu de eerste klap voor de balans tussen nabijheid en afstand.
7. Hoe lang duurt de wederzijdse controle?
Na twee tot drie jaar definiëren de meeste geliefden zichzelf ook intern als een koppel. Dan heb je samen genoeg het dagelijkse leven doorgemaakt, eerste teleurstellingen overleefd. En een diepere band samengebonden, omdat je nog steeds bij elkaar bleef. Maar de kwestie van nabijheid en afstand blijft het centrale relatieonderwerp voor een heel leven.
8. En dat geldt voor alle relaties? Of zijn er een paar gelukkigen die ongeveer hetzelfde zijn?
Het kan zijn dat twee heel uitgebalanceerd zijn - maar alleen in fasen. Voor Berit Brockhausen is het feit dat je altijd afstand moet houden om jezelf te vinden, "het centrale thema van elk partnerschap dat groeit en leeft".
9. Dat klinkt alsof te veel nabijheid liefde doodt?
In zekere zin is dat waar.We hebben afstand nodig omdat in fases van divergentie iedereen kan leren anderen in zijn anderszijn te accepteren.Het maakt niet uit of we tijd nodig hebben voor onszelf, die anderen een paar dagen niet willen zien, die alleen willen reizen: alleen zijn heeft iets heel positiefs, zoals een verse celtherapie voor liefde. Je ontdekt iets nieuws over jezelf - en dus ook samen. Dit maakt twee mensen veel spannender voor elkaar, alsof alles altijd zijn eeuwig voorspelbare sleur is. Trouwens, stollen is de hardste vijand van goede seks. Dat is op zijn minst de mening van de Amerikaanse therapeut David Schnarch ("The Psychology of Sexual Passion", uitgever Klett-Cotta). "Liefde zoekt nabijheid, maar verlangen heeft afstand nodig", zegt hij. Omdat afstand brandstoffen verlangen. Omdat apart zijn je misschien ook laat nadenken over wat leuk is voor jezelf en de ander in bed in plaats van alleen dezelfde beproefde en goed gedragen erotische manieren te volgen.
10. Waarom leidt tot te nauwe nabijheid van slechte seks?
Daarachter is een eenvoudig mechanisme: op een bepaald moment in elke relatie heeft een partner een kortetermijngevoel, de andere zal hem sluiten. Misschien is hij zich er niet bewust van. Niettemin, het resultaat is vaak dat hij fysiek weggaat. Op dit moment echter lijdt het "seksuele zelfvertrouwen" van de ander, zoals de adviseur van het paar Berit Brockhausen dat noemt. Als we onszelf zien, is onze lust en onze partner opeens in de problemen geraakt. En een fatale neerwaartse spiraal begint. Natuurlijk lijdt dit ook aan de wens.
11: Hoe kom ik hier uit?
Het helpt maar één ding, zegt de Amerikaanse psychotherapeut Schnarch: werkt niet aan de relatie, maar aan jezelf en zorgt ervoor dat we ons zelfvertrouwen terugkrijgen. Het werkt door ons op onszelf te richten, onze eigen interesses en vriendschappen na te streven die niets te maken hebben met de samenwerking. Een sterke onafhankelijke persoonlijkheid komt niet van wat onze geliefde over ons denkt, maar van onszelf, onszelf steeds weer confronterend: wie ben ik en hoe wil ik leven? Alleen zij die een sterke persoonlijkheid hebben ontwikkeld, "kunnen liefhebben, goede seks hebben, in staat zijn tot echte intimiteit", zei Schnarch.
12. Soms voelt de afstand tot anderen gewoon slecht ...
Dat klopt. Wanneer je merkt dat vrienden of partners steeds meer intern intrekken, zonder er over te praten, dan kan dat een signaal zijn dat de normale afstandsregulering gewoon niet goed werkt. Dus: adresseer en vraag zorgvuldig wat er aan de hand is. Als u degene bent die graag met pensioen gaat, moet u altijd met de andere persoon hierover praten. Waar stoor ik me momenteel precies mee? Wat is de reden dat ik me blijf terugtrekken? Het is belangrijk in het partnerschap om opnieuw bewust te zoeken naar zogenaamde "harmonievelden", voor dingen die zowel leuk als plezierig zijn. En om ze te koesteren. Dat kunnen gewone bergtochten zijn. Of het kan een reis zijn die u al een tijdje plant. Of samen koken, misschien meer seks met elkaar hebben. Het belangrijkste is dat beiden zich er prettig bij voelen en dat er een gevoel van verbondenheid ontstaat.
13. Hoe ga ik ermee om als iemand zich plotseling voor me openstelt dat hij meer vrijheid nodig heeft dan ik?
Allereerst klinkt dat als een emotionele eenrichtingsstraat. Maar in wezen zijn beide beïnvloed. "Voor degenen die zich gewoon verstikt voelen, die hun greep willen breken, gaat het niet goed", zegt psycholoog Brockhausen. Om erachter te komen waarom de proximity-distance-regulering gewoon niet goed is, vereist dit een beetje detectiegevoeligheid: wat stelt de ander zich onder meer meer voor? Is er misschien een manier om toch aan de behoefte aan veiligheid te voldoen? Voorbeeld: hij zou met zijn maatje alleen op vakantie willen gaan voor vier weken. Ze ziet nu al in haar gedachten welke vrouwen hij tegenkomt, hoe ver weg hij van haar is, hoe hij helemaal tot haar is teruggekeerd. Dat maakt je bang. En dit gevoel moet serieus worden genomen door diegenen die erin gaan door in te stemmen om elke derde dag met elkaar te praten aan de telefoon. Of stuur regelmatig een sms. Nabijheid ontstaat niet als iemand onvrijwillig blijft of de ander overgaat van zorgen. Nabijheid groeit alleen als twee mensen zich op hun gemak voelen.
14. Als paren die al samenwonen soms problemen hebben op de korte afstand, hoe zit het dan met langeafstandsrelaties?
Niet zo slecht. In Duitsland heeft ongeveer elk achtste paar een lange-afstandsrelatie, met studenten zelfs elke vierde. Het verbazingwekkende resultaat van een onderzoek door condoommaker Durex onthulde dat, hoewel velen meer tijd met hun partner wilden, de meeste respondenten bij elkaar bleven. En: Ze bedroog hun partners nog minder dan koppels die samenwonen - 20 vergeleken met 30 procent. Aan de andere kant hebben onderzoekers ook geconstateerd dat langeafstandsrelaties niet eeuwig duren. Uiteindelijk is er niet genoeg nabijheid geschikt voor dagelijks gebruik.
15. Hoe lang gaan relaties op afstand goed?
Gewoon elk weekend of alleen om de paar weken bijeenkomen en steeds weer afscheid nemen: bij de meeste koppels op afstand wordt het punt na twee of drie jaar bereikt, waarop ze een beslissing tot stand brengen. En dat betekent: scheiding - of uiteindelijk contracteren.
16. Sommigen moeten langer volhouden ...
Dat klopt. De op Mainz gebaseerde socioloog Norbert Schneider interviewde 1000 paren in een onderzoek en ontdekte dat de meesten van hen fysiek gescheiden zijn om professionele redenen - de meerderheid van hen was drie jaar of langer. Dit bij elkaar houden is alleen mogelijk met discipline. En dat betekent zoveel mogelijk praten, zelfs tijdens de week. En bovenal - het banale dagelijkse leven als over problemen, "de ander moet deelnemen aan het leven van de partner en niet worden gespaard", zegt Berit Brockhausen. Ook belangrijk: zie elkaar regelmatig, plan af en toe een lang weekend. En vooral: overbelast de tijd niet samen met heel veel dingen. Liefde op afstand is altijd liefde onder strengere omstandigheden. Maar ook een situatie waarin je veel over jezelf en je partner kunt leren.
17. Hoe zou dat precies moeten werken?
Leegte wordt rust. En je kunt je concentreren op jezelf. Als we het leuk vinden om een tijdje alleen met elkaar te zijn, laten we ook de eenzaamheid en tijd voor elkaar toe. Het resultaat is vertrouwen: dat de ander kan vertrekken en terug kan komen. En we ervaren zelf dat we zonder de ander kunnen bestaan. Daarom moeten beide partners in elk partnerschap voorzichtig zijn om hun eigen interesses na te streven en hun eigen vriendschappen te onderhouden. Dat schept vrijheid. En vrijgezel de liefde.
18. Hoeveel moet je over elkaar weten zodat je heel dichtbij kunt zijn?
Er is geen maat voor. Het feit dat volwassen kinderen hun ouders niet alles vertellen, is slechts een deel van het proces van afsnijden. En zelfs de beste vrienden moeten weten wat we willen onthullen. Zelfs voor een partnerschap geldt dit tot op zekere hoogte. "Geheimen zijn geweldig, ze beschermen de mentale en fysieke integriteit van ons privéleven en de mensen van wie we houden", zegt de Franse psychoanalyticus Serge Tisseron ("De verboden deur, familiegeheimen en hoe ermee om te gaan", Verlag Antje Kunstmann) , Hij onderscheidt echter goed van slechte geheimen. Stiekem een dagboek bijhouden, trashromans lezen, een wereldreis plannen die misschien nooit zal gebeuren: dat maakt ons en het leven een beetje spannender. Zelfs geheimen die niet rechtstreeks van invloed zijn op het huidige partnerschap hoeven niet op tafel te liggen. Met wie je vroeger seks had en of het nogal tintelde of wegliep, hoeft de ander dat niet te weten. Maar misschien is het goed om eens met hem te praten over waarom de laatste relatie is mislukt en welke angsten zijn genomen voor de huidige relatie. Kort gezegd: "Omdat ik van iemand houd, hoef ik hem niet alles te vertellen", zegt Brockhausen, de raadsman van het paar. Ze adviseert echter altijd te praten over de huidige problemen: wanneer het niet werkt in de baan, of wanneer u bijvoorbeeld fundamentele gezinsproblemen hebt. Wie dit niet doet, onttrekt zijn partner. En hij bedriegt zichzelf over het goede gevoel: "De ander kent mij zoals ik werkelijk ben."
19. Openheid werkt vaak uitstekend in vriendschappen. Maar verliefd wordt gezegd, intrekken maakt nu net interessant ...
Achter afstands- en afstandspellen is vaak angstig. En ambivalentie. Veel mensen verlangen naar nabijheid - en vrezen het omdat ze er slechte ervaringen mee hebben gehad. Wanneer ze een groot verlangen voelen, gaan alle innerlijke alarmbellen rinkelen. Dat is niet spannend, dat is onvolwassen. Hoog tijd om de andere ermee te confronteren! Echte nabijheid betekent dat de ander van mij grotendeels veilig kan zijn, zelfs als ik me ervan verwijder. Dat geldt zowel voor vriendschappen als voor liefde.
20. En wat als ik opzettelijk gebruik maak van het spel van dichtbij en van de afstand om wat vaart terug in liefde te brengen?
Iets doen, terugtrekken op het juiste moment, niet constant beschikbaar zijn: dat zou de liefde lauwer maken, aldus de schrijver en psycholoog van Berlijn, Bas Kast. Maar op de lange termijn verslijt het: "Je speelt tenslotte voortdurend een persoon die je niet echt bent, met behoeften die je niet echt voelt", waarschuwt koppeladviseur Brockhausen. Dit is uiterst stressvol voor beide. "Als je serieus bent, moet je je partner ook vertellen dat je hem nodig hebt en van hem houdt", zegt psycholoog Brockhausen. Het is zo eenvoudig.
21. Hoe dicht heb ik het nodig?
Net genoeg om je een gebalanceerd gevoel te geven. We hebben samenhorigheid en onafhankelijkheid nodig. De een bestaat niet zonder de ander. Als de afstand tot andere mensen te groot is, binden we ons niet aan de anderen. Als we volledig samenvloeien met de ander, is er geen ruimte meer om onszelf te ontwikkelen. Relaties met anderen zijn altijd een poging om de ideale relatie te vinden tussen nabijheid en afstand.En niet voor eens en voor altijd. Maar altijd nieuw.
