vermaak
Mei 18, 2024

Hoe de Supatopcheckerbunny de wereld ziet

Lezen: The Bunnys in Action

In het begin was een strip over een slim-eyed konijn dat Ulrike Mortal schreef voor Titanic magazine. Toen kwamen de lezingen, zogenaamde Bunny Lectures, die "Supatopcheckerbunny" Mortal hield met haar "Hilfscheckerbunny" Stese Wagner in een Berlijnse club.

Aan het einde is er een boek dat de twee hebben gepubliceerd met de hulp van andere experts uit de atmosfeer van de Berlijnse 'Central Intelligence Agency', een culturele denktank van de alternatieve scène. Een boek dat de wereld niet opnieuw verklaart, maar rare hoeken opent. De Bunnies hebben nog een paar woorden over voor elk onderwerp. Ze kloppen steeds minder. In elk geval zijn ze erg vermakelijk.

Supatopcheckerbunny supst helpt Checkerbunny

Ten eerste geeft de Topcheckerbunny de jeugd van vandaag de dag deugdzame associaties, muziek en voeding, maar ook tot sterk vergeestelijkte inhoud zoals 'realiteit en illusie'. Vervolgens wordt het onzekerheidsprincipe van Adorno of de Heisenberg geprobeerd. Hierna komt het Hilfscheckerbunny en verzamelt zijn wijsheid samen van het internet. Deze worden op hun beurt becommentarieerd door Topcheckerbunny in absurd korte voetnoten. De gefaseerde competitie tussen de Bunnys leidt tot het lezen in de wetenschap dat het Hilfscheckerbunny eigenlijk veel beter is.

Voor wie dit teveel vrouwelijke input is, gecompenseerd door de mannelijke stem van de rede, de 'wetenschappelijke assistent' Cornelius. En voor mensen die geen puur tekst willen lezen, zijn er ook kleine konijnenstrips van de Titanic tussenin.

En in welk boek zijn geschikte muziektitels aanbevolen na elk hoofdstuk? Daarnaast worden zelfs kenners uit de Berlijnse scene en de kennissenkring van de Bunnys gevraagd. Er zijn duiken als gastauteurs Namen zoals Holm Friebe en Kathrin Passig op. Maar de dozen met de blauwe achtergrond, waarin het onderwerp opnieuw in korte, scherpe zinnen wordt voorbereid - als slogans, tips of spreekwoorden - lijken gedeeltelijk overdreven en gênant. Te veel van het goede is gewoon te veel.

Claim is alles?

In de hoofdstukken worden complexe onderwerpen uitgesplitst naar dagelijkse omvang, Tegelijkertijd ontwikkelen ogenschijnlijk banale inhoud echt filosofische dimensies. Dat is de charme van het boek.

Over het onderwerp "muziek en dans" gebruikt Supatopcheckerbunny Adorno en we leren van het Hilfscheckerbunny dat muziek van "New Order!" blij en maakt muziek van Grönemeyer ongelukkig. De Bunnies slagen er ook in de Bachmann-prijs gelijk te stellen aan "Duitsland zoekt de superster voor schrijvers". Als het gaat om seksualiteit, worden de alternatieven "terug naar celdeling" en de aankoop van een kat overwogen om de problemen in bed te vermijden.

Maar als Niklas Luhmann en Hans Magnus Enzensberger de een na de ander direct op een pagina citeren, doet dit meer denken aan een intellectuele pose dan aan een soevereine ironie.

Toch is dit boek één ding boven alles: vermakelijk. Je zou geen nieuwe kennis moeten verwachten, maar wees bereid om tijdens het voorlezen te lachen.

Voor een deel zijn de verklaringen niet noodzakelijk politiek correct, bijvoorbeeld: "troost" gedoneerd "voor mensen die in een dictatuur moeten leven" of "nieuwe sporten voor de Paralympics" zijn uitgevonden. Maar wie lacht erover om politiek correct te zijn? Nou dan dan.

Aan het eind is er het besef: "Sommige zeggen het en sommigen zeggen dat je dit niet vaak voldoende kunt benadrukken, ongeacht welk onderwerp!"

De volgende "Bunny-Lecture" vindt plaats op vrijdag 25.04. in plaats daarvan in de Berlijnse club "nbi".