"Je hebt slipperheld van unsexy!" ? Schoenen aan of uit in het hokje?
Slippers, slippers, duwtjes? zelfs van de woorden krijg ik een allergie. Als ik alleen zou wonen, wandel ik alleen maar door het appartement. De hele dag. Ook naakt. Clack, clack, clack or slack, slap, slap zou het dan op de vloerplank maken als ik door de gang loop. Oh, dat zou muziek in mijn oren zijn. De roep van vrijheid. Maar helaas ...
... helaas woon ik met een pantoffelheld. Al meer dan een decennium. Mijn vriend is een van die mensen die hun schoenen uitdoen voor de deur van het appartement en dan meteen hun broek opzetten. Zelfs in de zomer! Ik denk het wel: Spießer! Biedermann! Unsexy! Maar hij zegt dat dat de beste ontspanning is. Een geliefd ritueel. De straatschoenen houden het werk buiten. En het vuil. En dan begint hij echt in woede uit te barsten. Over bacteriën en stenen, manieren en de Zweden. (Omdat ze altijd alles beter doen en ze altijd hun schoenen uitdoen voor de deur.) En zo gaat het maar door. We hebben deze discussie zo vaak gehad dat ik vervolgens spontaan doorgang begin te maken en begin te dromen: "Oh, hij zou op zijn minst op blote voeten rondlopen ... Of in sokken ..." Maar, bam, breng me nu al de realiteit en zijn liefdeslagerpantoffels opnieuw. Het enige compromis dat ik hem de afgelopen jaren heb opgeleverd: in plaats van zijn moeder, kies ik nu de schoenen. Dat maakt het kwaad een beetje beter.
Welke schoenen hebben te maken met vrijheid
Nu is het zo: ik verkies het nog beter als het appartement schoon is en ik niet constant stenen onder de voetzool heb. Ik ben geen messi. Maar er is de deurmat! Schoenen in de flat kunnen dragen, dat staat voor zelfbeschikking, om vrij te zijn. Ja, dat klinkt misschien overdreven. Maar dat is precies hoe het is.
Ik vind het gewoon niet leuk als iemand me dingen wil voorschrijven. Dat begint met de schoenen. Noch wil ik andere mensen dicteren wat ze moeten doen of niet doen. Daarom hebben we een groot gevecht voor elk feest, omdat ik denk: op een feest moeten mensen de schoenen aanhouden. Anders is de outfit al geruïneerd voordat het plezier begint. Mijn vriend is het er niet mee eens dat vooral op een feest de schoenen thuishoren, want dan let iedereen erop zijn glas of bord niet weg te gooien en hoef je de molen niet rechtstreeks voor de vloer te bestellen. En dan schreeuw ik: "Ik vind het leuk om dat te doen! Toen was het op zijn minst een goed feest en niet zo'n piss-sit-in !?
De jeugd maakt het beter
Onlangs klaagde ik mijn vriend over mijn verdriet. Ze zei tegen mij: dit hele debat is echt achterhaald. Dat is zo'n ding van de jaren '80. De jonge mensen (ze bedoelde de vijf jongens van de studentenflat in hun huis die midden twintig waren en allemaal hun tatoeages en baard droegen), dus vandaag zouden ze allemaal hun schoenen uitdoen. Alle! Doe me alsjeblieft nu niet en zeg gedag tegen deze schaamteloze bovenbouw. Het is echt een volledig onschadelijk onderwerp dat je niet voor een decennium hoeft te bespreken.
Ze heeft gelijk, dacht ik, een beetje beschaamd. Het zijn maar schoenen. Echt.
Maar dan, een paar dagen later, ben ik iets vergeten in mijn appartement en ben ik vrij snel terug? met mijn schoenen! Het maakte het klapperen, klapperen, klapperen toen ik door de gang liep. En dat dacht ik al: verdomme! Dat is hoe vrijheid klinkt! Realtime!
Maar ik vind het nog steeds leuk om er nog een decennium over te praten!
