In het interview: Michael Bublé
Michael Buble: Kom je uit Duitsland? Ik was er een paar maanden geleden. Bij Boss in Metzingen. De rit daar was geweldig. Er was een park met veel naakte mensen.
ChroniquesDuVasteMonde: Dat moet een steengroevemeer zijn geweest - FKK is hier niets ongewoons.
Michael Bublé: Ongelooflijk. Afgezien van de naakten onderweg - ze hebben goede kleren aan Boss. Kijk, dit is een baasjas en ik draag de buik van een baas. Wil je dat ik me hier voor jou uitkleed? Dan kun je mijn baasondergoed bekijken. Maar je kunt tenminste over mijn baashaar fluisteren. Stoort het u als ik tijdens het gesprek met de kussens van de bank knuffel?
ChroniquesDuVasteMonde: Nee, als het u uitkomt. We zijn in Vancouver, waar je lang hebt gewoond. Hier is je grootvader, fulltime loodgieter, muzikanten Klos geïnstalleerd, dus je mocht in hun bands optreden. Ontmoet u deze heren soms?
Michael Bublé: Je zult lachen. Graad recentelijk, sprak een trompettist met de naam Dave tegen mij: "Je grootvader heeft een shredder in mijn gootsteen gelegd." Ik ontmoet ook mensen die zeggen: "Hé, weet je nog, je stond ooit als een zingend telegram voor mijn deur."
ChroniquesDuVasteMonde: En - weet je nog?
Michael Bublé: Nee. Maar ik zeg altijd beleefd: "Natuurlijk herinner ik me, is alles goed met je?" Dit zijn de mensen die me behandelden, vaak onbeleefd en sloegen de deur in mijn gezicht. Maar nu zijn de mensen hier erg trots op mij. Ze voelen dat ze deel uitmaken van mijn succes. En velen zijn dat eigenlijk. Omdat ze me gratis aankleedden voor fotosessies of mijn eerste plaat gratis produceerden. Ze geloofden in mij. En nu probeer ik dat terug te geven.
ChroniquesDuVasteMonde: Hoe dat?
Michael Bublé: Door jonge kunstenaars te helpen. Ik heb zelf zo'n geweldig leven. Voorbeeld: ik reis de wereld rond. Dat maakt je open, je leert. Ik weet zeker dat als George W. Bush had rondgereisd voordat hij zijn baan kreeg, hij een betere president zou zijn.
ChroniquesDuVasteMonde: Wat is reizen voor u anders dan reizen?
Michael Bublé: Het belangrijkste: mijn grote vriend.
ChroniquesDuVasteMonde: Dit is de Britse actrice Emily Blunt. Wat verbindt jullie allebei?
Michael Bublé: We hebben ook geweldige families. We hebben allebei veel onvoorwaardelijke liefde. En dat stelt ons in staat om van andere mensen te houden. Maar met het gezin heeft nadelen.
ChroniquesDuVasteMonde: welke?
Michael Bublé: Als ik op tournee ga, neem ik meestal iedereen mee: mijn moeder, mijn vader, mijn twee zussen, hun echtgenoten en hun twee kinderen. En behalve de kinderen, ze worden allemaal dronken totdat ze stoppen. Ik werk mijn reet af en ze drinken als de vis. En de arme Emily zit er middenin.
ChroniquesDuVasteMonde: Kun je dat niet aan?
Michael Bublé: Oh, uiteindelijk hebben ze een geweldige tijd samen. Mijn moeder zei gisteren tijdens het eten tegen me: "Tjonge, als je dit verprutst met Emily, krijg je serieuze problemen met mij."
ChroniquesDuVasteMonde: Onlangs zei je in een interview: "Emily reist als een groupie met mij."
Michael Bublé: Als het zo was! Dan, als een goede groupie, zou ze altijd doen wat ik wil. Maar eigenlijk weet ik niet zoveel over groupies. Ik heb er nooit echt een gehad. Op de een of andere manier trekt mijn muziek geen groupies aan. Dat is jammer. De meisjes denken waarschijnlijk: "De man heeft teveel klasse." Dus kom alsjeblieft!
ChroniquesDuVasteMonde: En wat zegt Emily dan?
Michael Bublé: Geen idee. Maar het zou alleen maar eerlijk zijn als ik groupies had. Omdat Emily die smooch-scènes blijft maken met een vent. Ze krijgen haar tieten te zien en slaan wild met haar rond. Dus jullie, groepjes, iedereen komt naar mij. En dan zeg ik: "Het is gewoon mijn werk, ik heb dat nodig voor inspiratie, ik weet dat je geen van die geweldige jongens wilde slaan, maar schat, het is jouw werk, we moeten elkaars werk begrijpen."
ChroniquesDuVasteMonde: Vraagt ze je dat te doen?
Michael Bublé: Natuurlijk. Ze zegt altijd: "Ik moet deze jongens kussen, dat wil ik niet." Nou, ze is een vrouw. Als ik een liefdescène moest doen met Catherine Zeta-Jones, zou ik niet te stoppen zijn. Of met Scarlett Johansson, zeker niet.
ChroniquesDuVasteMonde: Velen beschouwen je als behoorlijk soepel.
Michael Bublé: Dat ben ik niet. Ik zou mezelf haten als ik naar mijn show kwam en die kerel was echt daar op het podium. Ik zou hem met een vuist in het gezicht willen slaan. Mannen zijn terughoudend om naar mijn shows te komen omdat hun vriendinnen ze meenemen.Ze zien liever een fatsoenlijk basketbalspel. Maar als ze weer uitgaan, staan ze aan mijn zijde. Ze zeggen: "Nu begrijp ik het, deze bublé, die om zichzelf lacht, lacht naar mijn vrouw." Ze merken: ik speel een spel.
ChroniquesDuVasteMonde: Waarom speel je?
Michael Bublé: Ik leed al jaren aan een angststoornis. In die tijd leerde ik overcompenseren. Ik was vaak te luid of gedroeg me verkeerd. Ik overwon deze angst snel. Mijn zus Crystal heeft er veel langer over gedaan. Toen ze onder de mensen was, werd ze ziek en beefde ze. In haar slechtste tijd verliet ze het huis anderhalf jaar niet.
ChroniquesDuVasteMonde: Ze is een actrice. Ze moet de stoornis met succes hebben verslagen.
Michael Bublé: Ja, ze heeft hulp gekregen. En de familie steunde haar ook. Onlangs hadden we onze eerste gezamenlijke verschijning op de rode loper. Ze heeft het goed gedaan. Ik ben erg trots op haar.
ChroniquesDuVasteMonde: Er zijn parallellen. Haar vriendin Emily had een spraakstoornis voordat ze een succesvolle actrice werd.
Michael Bublé: Ze stotterde. En soms wordt ze vandaag nerveus, en dan stototottert ze sssie. En dan maak ik haar belachelijk. Nee, niet echt. Ik vraag me soms af of iemand tot excellentie wordt aangespoord alleen omdat hij door dergelijke handicaps werd tegengehouden. Als ik tegenwoordig bang ben voor iets, dan dwing ik mezelf om het te doen. En dan voel ik me sterker dan.
ChroniquesDuVasteMonde: Je weet dat je niet de levensstijl van je beroemde collega's leidt, maar eerder geld doneert. Heeft dat ook te maken met dit verleden?
Michael Bublé: Ik wil niet opvallen. Daarom doneer ik voor veel projecten, waaronder een kinderziekenhuis in mijn stad. Ik ben niet het luxe type. Weet je, er zijn prachtige dure restaurants hier in Vancouver. Maar mijn favoriete restaurant is deze gezellige plek genaamd McDonald's.
ChroniquesDuVasteMonde: Het aanbod daar is niet goed voor het cijfer.
Michael Bublé: Ik wou dat het sexy was om dik te zijn. Zoals in de 16e eeuw, toen een vrouw als aantrekkelijk werd beschouwd toen ze 140 pond woog. Destijds was dat een teken van voorspoed. Wanneer, verdomme, komt deze houding eindelijk terug? "Oh, kijk, Bublé, mijn god, hij heeft gekregen, wauw, hij ziet er geweldig uit." Ik zou de hele dag junkfood in me stoppen. Dat zou leuk zijn.
ChroniquesDuVasteMonde: En hoe zit het met je slanke vriendin? Zou het kunnen toenemen?
Michael Bublé: Ze is niet zo slank. Ik zou haar schattig noemen. Dun, maar zacht. Ze heeft een grote ronde kont waarin ik haar altijd knijp. Ze voelt zich erg goed. (Zingen :) Het feeheeheels goed. Sorry, ik dwaal af. Nou, ik hou van meisjes die een beetje vlees op hun ribben hebben. Maar ik wacht nog steeds tot dat sexy is. Sommige van deze superdunne vrouwen zien eruit als lollies.
ChroniquesDuVasteMonde: Je bedoelt vrouwen van maat nul, zoals Victoria Beckham?
Michael Bublé: Wanneer je jezelf de vraag stelt, hoe houd je je hoofd daarboven op dit kleine lichaam in balans. Ze zien eruit alsof ze elk moment kunnen omvallen. Als baby's met gigantische hoofden. Je ziet zo'n vrouw en denkt: "Hé, dat is een hoofd dat eigenlijk bij een lichaam van honderd kilo hoort." Als deze honderd pond zware body op een lichaam van 45 kilo staat, is er iets niet in orde. Ik denk niet dat mannen zo zijn.
ChroniquesDuVasteMonde: Maar?
Michael Bublé: Ik geloof dat vooral vrouwen er goed uit willen zien voor vrouwen. Ik denk dat ze gewoon moeten stoppen en naar McDonald's gaan. Ik hou ook van borsten. En wanneer een vrouw te veel gewicht verliest, verdwijnen de borsten - (zingend): hoe groter hoe beter, hoe groter hoe beter. Heel erg bedankt. Nu moet ik mijn bankkussens weer omhelzen. Ik ben een beetje gek. Noem me onverantwoordelijk.
ChroniquesDuVasteMonde: Prima overgang. Dit is de titel van je nieuwe album: "Call Me Irresponsible".
Michael Bublé: Dat is een samenvatting van hoe ik ben. Onverantwoordelijk, maar vol liefde. Dat klinkt beter dan de titel van mijn laatste album "It's Time". Mijn manager had gekozen. Op dat moment vroeg ik hem: "Het is tijd?" Waarvoor? " Onmiddellijk schreef een krant: "Het is tijd dat Michael Bublé vertrekt."
"Noem me onverantwoordelijk"
De jongen was best grappig. Als kind luistert hij bij voorkeur naar Frank Sinatra, Ray Charles, Nina Simone en Paul Anka als hiphop of grunge met zijn grootvader. Op 15-jarige leeftijd wist Michael Buble, een zoon van een visser uit Vancouver Bay, dat ik zanger zou worden. Daarvoor verhuisde hij naar Toronto. Acht jaar lang was hij niet succesvol. Toen zong hij op een bedrijfsfeest, de toenmalige Canadese premier Brian Mulroney werd zijn fan - en kreeg Bublé de juiste contacten. Ondertussen is de man 31 en wereldberoemd. In mei werd het derde album "Call Me Irresponsible" (wea) uitgebracht.
