Londen: waar leer je poppen?
Croydon, in het zuiden van Londen. Hier begint de "IJsland", genoemd naar een kortingsketen, waarin alleen bevroren worden klaargemaakt om voedsel te kopen. Voor mensen wier eetgewoonten worden bepaald door hun inkomen. En van haar opleiding. In dit niet-glamoureuze gebied bevindt zich de London School for Performing Arts & Technology. Amy Winehouse was hier, Katie Melua, Luke Pritchard, frontman van The Kooks, Leona Lewis, Alex Turner, zanger van de Arctic Monkeys, Adele ... Bijna elk jaar schijnen er een paar sterren uit de pophemel. Acteurs, dansers, producenten en regisseurs zijn hier ook afgestudeerd. Als alternatief een die overeenkomt met onze middelbare schoolleeftijd of het Britse High School-diploma. Heel normaal, maar niets is hier normaal, noch de school, noch de leraren - en de studenten toch.
12 uur in het glazen atrium, de lobby. Op de vensterbank geven twee 16-jarigen een akoestisch gitaarconcert, ze klinken als The Smiths. Tegenover is een mollig meisje in een baldadige schooljongenstam en doet stand-upcomedy. Van repetitieruimte 3 brult een koud covernummer, een tiental dansers versmelten met elektrische muziek van de plafondluidsprekers tot een levend beeldhouwwerk. Het is de vraag hoe de twee gekostumeerde vrouwelijke dramastudenten hun toneeldialoog kunnen oefenen voor de ingang van de kantine. En temidden van dit alles, Schul-Concièrge Angela Willson runt haar receptie in vrede, voorziet bezoekers van naamplaatjes, verkoopt theaterkaartjes en regelt allerlei administratieve zaken. De eerste indruk is blijvend: een waanzinnig inspirerende sfeer.
Sinds 1991 biedt de Brit School ongeveer 900 jongeren tussen de 14 en 19 jaar een klassiek staatsonderwijs in combinatie met een speciaal artistiek programma. Het is er een Een gezamenlijk project van experimentele lokale politici, visionaire kunstbeheerders en de Britse culturele industrie, Hiervoor werd het eerbiedwaardige bakstenen gebouw van een voormalige meisjesschool uit 1907 gerenoveerd. Daarnaast werd een nieuw complex gebouwd, van buitenaf, binnen hightech met variabel theater, danszalen, verschillende podia, opnamestudio's, oefenruimtes en het eigen radiostation "87.8 Brit FM" (op internet via www.britfm.co.uk). "Na school moeten we soms mensen eruit schoppen en meestal gaan ze niet met vrijwilligers naar huis", zegt mevrouw Willson. Waar zou u dergelijke voorwaarden voor uw hobby's in uw vrije tijd vinden? Een paradijs - de kosten worden gedeeld door de staat en sponsors uit de muziekindustrie.
"We produceren hier niet op de snelle artiesten, waarmee geld kan worden verdiend," verklaart het hoofd van de school, directeur Nick Williams, hetzelfde. "Onze sponsors zijn ervan overtuigd dat het concentreren en promoten van talent een nieuwe muzikale cultuur in ons land kan creëren waar uiteindelijk iedereen baat bij heeft."
Net als in Duitsland doet de platenindustrie het ook niet goed in Engeland. Principal Williams ziet de oorzaak niet alleen in het verlies van inkomsten door de piraterijmuziek, maar vooral in het gebrek aan authenticiteit van de artiesten: "De tijden waarin wannabe-sterren in castingprogramma's als 'Pop Idol' het muzieklandschap bepalen, hebben ons allemaal heel slecht. " Dit is bij ons niet anders dankzij "DSDS". De tegen-trend was immers niet lang in aantocht. Mensen willen weer echte sterren, die hun eigen liedjes kunnen schrijven en reciteren zonder ongelukken. Live muziek heeft een lange traditie in Engeland, van de kleinste pub tot het grootste stadion. En nu is het tijd om weer geld te verdienen - een belangrijke bijdrage aan het redden van de muziekindustrie. Maar natuurlijk dragen voormalige "Britten" zoals Katie Melua daar ook aan bij met hun zeven miljoen verkochte albums.
Studenten profiteren ook van deze ongebruikelijke vorm van onderwijs, of ze nu supersterren worden of niet: Het prestatieniveau bij alle vakken - van sociale studies tot Engels, vreemde talen, wetenschappen en wiskunde - is hoger dan bij traditionele instituten. Omdat de behoeften van hun talenten worden aangepakt, is hun motivatie duidelijk groter.
In de media zeggen alle prominente afgestudeerden positief: "Velen voelden in hun vorige scholen hetzelfde als vierkante palen die in ronde gaten moesten worden gestopt", legt Katie Melua uit. "Zodra we hier waren, realiseerden we ons dat we ronde posten zijn." Kate Nash, beste solo-artiest van de Brit Awards 2008, wilde niet echt muzikant worden: "Ik heb zo goed geleerd in acteerlessen om te kijken dat ik gewoon liedjes moest schrijven." En wat zou elders van Amy Winehouse zijn geworden? "Mijn ouders stuurden me hier niet om te zingen," zei ze ooit, "maar om mezelf voor te bereiden op een leven als huisvrouw en moeder."
Een van de nieuwkomers, de 14-jarige Ben, zit op een gitaarversterker voor de volgende repetitie en speelt een gecompliceerde Jimi Hendrix-solo. "Ik wilde ook niet naar deze school omdat ik een rockster moet worden, maar omdat studeren hier gemakkelijk voor me is, wil ik zeker afstuderen - voor alles wat daarna komt, ben ik zeven jaar muzikant geweest." Net als Ben zijn de meeste studenten verbazingwekkend volwassen en volwassen voor hun leeftijd. Misschien is dat omdat ze niet naar zichzelf zoeken zoals veel leeftijdsgenoten, maar hun eigen positie in de samenleving al hebben gevonden. Dat maakt je zelfverzekerd. En soeverein. Er mogen hier geen minderwaardigheidscomplexen zijn, plagen of pesten is niet cool, rivaliteit en binge warfare zijn zeldzaam. Er is geen buitenstaander die er grappig uitziet omdat hij de enige muzikale danser van de jongen in zijn blok wil zijn. Het maakt niet uit of je je stijl als een droge Pete Doherty-kloon hebt gevonden of dat je met een paar pond te veel in de tutu aan de balletbar hebt gedanst - talent en passie zijn de belangrijkste kwalificaties.
Als je een plaats wilt krijgen op de Brit School, moet je je talent presenteren op de toelatingsworkshop en overtuig in een intensief gesprek met het hoofd van een artistieke afdeling. Jaarlijks vragen ruim 2.000 aanvragers zich aan voor ongeveer 130 vrije plaatsen. Het selectieproces lijkt uiterst effectief. "Tijdens mijn schooltijd had ik nooit gedacht dat ik van beroep zangeres zou worden," houdt Katie Melua van coquet. "In elke klas waren er mensen die beter konden zingen dan ik." De directeur is er niettemin van overtuigd dat zijn studenten niets bijzonders zijn, maar "gewoon de representatieve dwarsdoorsnede van de bevolking weerspiegelen binnen een uur rijden". Brits understatement.
"Leraren van normale scholen zouden niet geloven dat je echt goed kunt werken met zo'n stel zelfverzekerde individualisten", zegt de Duitse en Franse leraar Laurence Arora. "Onze studenten zijn levendiger, luider en constant in de lucht, maar dat is wat hen tot goede gesprekspartners maakt." Het principe van de Brit School is gebaseerd op zelfverantwoordelijkheid en wederzijds respect. Tussen docenten en studenten, maar ook onder de studenten onderling. Dit principe is wet - maar vrijwel de enige. "Er is geen schoolbel, er zijn geen uniformen in Engeland en er zijn geen taboes - soms vragen we ons af wat er in de gangen gebeurt", zegt Laurence. "Soms is het maar een grapje, vaak een repetitie en nu en dan de repetitie voor pure grappenmaker, maar het systeem werkt."
Acteerles met Simon Stevens, een elegante favoriete leraar met een witte sjaal en de aanwezigheid van Robin Williams in "The Club of Dead Poets", Het klaslokaal is zwart en absoluut leeg. Niets dat je zou kunnen afleiden. Vijftien studenten zitten op de vloer en concentreren zich op een improvisatieoefening over familieruzies. Je hebt net een paar korte filmscènes bekeken en moet jezelf in een van de verschillende rollen plaatsen.
De taak is om te observeren welke gevoelens erin opkomen en deze speels in kleine groepen te implementeren. Het is leuk om te zien hoe langzaam, identificeerbare emoties evolueren uit een wirwar van dubbelzinnige gebaren. Een Schlaks hurkt voor zijn buurman en begint haar rustig en dreigend te beledigen, zijn ogen gefixeerd, zijn ogen gleuven. Het meisje gaat rechtop staan, kijkt trots terug en maakt een pretentieuze glimlach op haar gezicht. Ze zegt geen woord - wat hem nog bozer maakt. Hij wordt luid en brult, haar kind begint angstig te huilen. Een kind? Het is een klasgenoot en al 17 jaar oud, maar nu is ze gewoon de dochter en is ze bang en beeft en klampt ze zich vast aan haar vader. Simon Stevens grijnst tevreden, gaat van scène naar scène, prijst, roept. Al snel is de concentratie uitgeput, beginnen gebaren en woorden voorbij te schieten. Uiteindelijk ligt iedereen op de vloer, lachend en uitgeput. Maar lange rust is dat niet. Is gelijk aan wiskunde.
"Ik vind het spannend om te zien wat acteerlessen doen", zegt theaterstudent Rhiannon. "Ondertussen kan ik op geloofwaardige wijze een klokkende kip spelen en vind ik geen belachelijk stuk, ik ben de kip en niet Rhiannon." Maar ze heeft een probleem om als Rhiannon te worden gefotografeerd en lijkt geremd. Daarom verandert ze kort in Lady Chatterley en spreekt een boze monoloog met haar geliefde.
Je kunt jaloers zijn op de vele mogelijkheden die op deze school bestaan. Of achteraf beschaamd, zelfs voor de relatief beschamende schoolvoorstellingen van zijn theatergezelschap in de hogere klassen. Maar natuurlijk Als je zulke geweldige leraren had, klasgenoten en de middelen zouden er zeker meer in hebben gelegen. Dat maakt deze school zo speciaal. "Wij geloven dat jonge mensen vol talenten en kansen zitten", zegt Nick Williams, "en dat onderwijs de mogelijkheid biedt om deze talenten te vinden en te koesteren, en als school helpen we gewoon om de tools te vinden om het te doen - zo het is eenvoudig. We produceren geen artiesten, maar we geven ze de tools die hun creativiteit vleugels geven. " Sorry, dat klinkt een beetje cheesy, Principal. Aan de andere kant, wanneer mogen we zingen?
Op naar Croydon? Kinderen uit heel Europa kunnen een aanvraag indienen bij de Brit School in Croydon (www.croydon.sch.uk).Vereisten: Minimale leeftijd 14 jaar en een certificaat van overdracht naar klasse 10, zeer goede Engelse vaardigheden, een adres in de directe omgeving van de school - en talent. Directeur Nick Williams biedt graag advies en assistentie aan de verantwoordelijke onderwijspolitici in Duitsland bij het oprichten van een school voor podiumkunsten en technologie. Contact: admin@brit.croydon.sch.uk
En waar kun je leren knallen in Duitsland?
Er zijn particuliere muziekscholen, dansscholen of dramascholen in het hele land. Ze brengen soms hoge kosten in rekening en produceren zelden grote namen. Een school waar je kunt afstuderen van de middelbare school of de graduate school en tegelijkertijd professioneel pop-business, theater of dans kunt leren, bestaat niet in Duitsland. U vindt op zijn minst de matching buiten grote steden instrument collegegeld.
Info b.v. op: www.musikschulen.de, Tel. 0228/95 70 60; www.musicschool.yamaha-europe.com
Beginnende muzikanten, zelfs zonder afstuderen, biedt de Universiteit voor theater en muziek van Hamburg tussen de semesters Popkurse met docenten uit muziek en bedrijfsleven. Hier studeerde u.a. Wij zijn helden, Seeed- of Rosenstolz-muzikanten.
Informatie: www.popkurs-hamburg.de, Tel. 040/428 48 25 74.
de Popacademie Baden-Württemberg biedt afgestudeerden van de middelbare school een bachelor's degree in populaire muziek en wordt ondersteund door delen van de muziekindustrie volgens het Britse model - sterren behoren nog niet tot de afgestudeerden.
Informatie: www.popakademie.de, Tel. 0621/53 39 72 00
