Mijn kerstwens: eindig de waanzin van de verlanglijstje
"Ik zou graag een mouwloos trainingsshirt willen, elke kleur die bij me past: blauw, rood of roze, niet hoofdzakelijk wit, het hoeft geen merkproduct te zijn." Deze sms met je kerstwens stuurde me zondagavond een van mijn zussen. Ik stond op het punt een Google-document samen te stellen voor een geschenkorganisatie. Eerlijk gezegd waren er zelfs twee ("Wat geef ik aan wie?", Attitude privé en "Wat wil ik?", Instelling publiek). Dat was het moment dat mijn gedachten trillen: dat is stom. Dit zijn opdrachten, geen wensen. Ik hou van iedereen in mijn familie omdat ze zijn wie ze zijn - inclusief een maximum aan pragmatisme. Ik ook. Maar dat is niet het geval met kerstcadeautjes.
Het optimale geschenk voldoet aan de volgende criteria - maximaal pragmatisch in lijstvorm: a) Het moet uit het hart komen en een kleine hoeveelheid liefde bevatten. Bijvoorbeeld, door b) kan worden gezien dat de donor heeft nagedacht over wat de ontvanger gelukkig zou vinden. c) Zou het degene die het weggeeft behagen? maar nog belangrijker: d) Het zou degene die het krijgt behagen. e) Het zou een verrassing moeten zijn.
Natuurlijk, overbevolking in de al drukke pre-kerstperiode maakt het makkelijker om je te concentreren op d) tijdens het geven. Dat alleen is, ik geef het toe, een liefdesrelatie omdat het iedereen de kerstterreur zo veel mogelijk redt. Maar wie een beetje meer a), b), c) en vooral e) houdt, zal zich aan het eind van de kerstdag meer als het Christuskind voelen. Dat was precies de grap op de verlanglijstjes, die in de afgelopen jaren werden geschilderd en gekrakelt met punaise vingers: Niemand wist het, voor welk hoogtepunt beslist deze Christkind, zelfs mama en papa niet.
Kerstmagie maakt gelukkig, dat merk ik bij mijzelf. Ik verzamel alle seizoenen mogelijke wensen in een betaalbaar prijssegment, dus ik ben goed geplaatst voor cadeauverzoeken op verjaardag en kerst. Ik heb ze niet allemaal. Omdat ik nu het grootste deel van het spul kon kopen in plaats van het uitdelen van opdrachten aan vrienden en familie. Ik zal je dat aandoen? zie hierboven? om het leven zo gemakkelijk mogelijk te maken. Maar misschien moet ik gewoon tegen hen zeggen: IK HOUD VAN MIJ OVER ELKE GIFT. Echt. Elk. Ik vind het geven en geven van geschenken zo geweldig dat ik geschenken maak die ik niet leuk vind. Ik ben echt gecharmeerd van het uitpakken, als ik het nog niet weet: ingepakt in zilveren ster-cadeaupapier, de pan die ik graag zou willen voor Bolognese experimenten. En in het geschenkpapier met gouden ster de nieuwe kussenslopen voor mijn logeerbed.
Vaste kerstintentie voor dit jaar: ik zal me op zijn minst weer meer oriënteren op het Christuskind. Mijn zus maakte het een beetje makkelijker voor me om haar te verrassen. Gisteren kwam nog een sms. "Als het trainen moeilijk wordt, neem ik ook een rode baret."
