Een week zonder geld

dag: maandagochtend Geld in de portemonnee: 25,56 euro Mijn bedoeling: Het moet 25,56 euro blijven Waarom? Ik wil geen geld uitgeven voor een week omdat ik mezelf wil leren om dingen niet spontaan en spontaan te kopen die ik niet nodig heb in geval van twijfel. Ik wil mijn winkelgedrag beter plannen en moet niet voor elk klein ding gaan. Kortom: ik wil gewoon bewuster met geld omgaan. (Ik hoef niet met heel weinig geld om te gaan en ik weet dat er andere mensen zijn die zich niet in deze comfortabele situatie bevinden, en ik heb daar veel respect voor.)

Het begint

Om de hierboven genoemde redenen heb ik alles wat ik nodig heb voor de week, al op zaterdag gewinkeld. Er waren enkele overwegingen nodig. Zonder brood ben ik 's morgens niet beu, maar een verse duurt niet zeven dagen. De oplossing: toast. Is tandpasta nog voldoende in de badkamer? Ja, dat doet ze. Heb ik chocolade nodig? Mmhh, eigenlijk zou mijn experiment een goede gelegenheid zijn om het op te geven. Maar niet beter. Spontane gasten konden langskomen.

Zou dat het geval zijn met de kantine tijdens de werkweek? Eigenlijk zou ik een lunch moeten koken en meenemen naar het werk. Ik ben echter fit om te koken en hou ervan om tijdens de lunchpauze met mijn collega's te daten. Een andere mogelijkheid zou zijn om door mijn respectieve bedrijf te worden uitgenodigd. De gedachte past ook niet bij mij. Ik ben een vrouw die liever voor zichzelf zorgt. Dus: kook plus eenzaam tegen scroung plus afhankelijk. Mijn keuze valt op het laatste.

De eerste dag werkt prima. Mijn lunch date vindt mijn proefweek geestig en betaalde zonder weerstand mijn eten. 'S Avonds gebruik ik mijn benodigdheden. De rekening, die ik in de brievenbus vind, vertrek ik zonder schuldig geweten.

Het nadeel is dat ik niet naar buiten kan. Midden in de winter kan ik niets bedenken dat leuk zou kunnen zijn zonder geld. En ik wil dat niet overdrijven met de Schnorren.

Midden in de week woon ik een seminar van een hele dag bij met collega's op afstand, die ik nauwelijks ken. Ik krijg twijfels. Kan ik collega's smeken om te lunchen of moet ik mijn besluit breken? Ik zou ook kunnen zeggen dat ik de plastic kaart ben vergeten die je nodig hebt in onze kantine. Maar ik kan nog erger liegen dan koken. Dus ik vertel de waarheid, met als resultaat dat ik, hoewel ik het doelwit zal zijn van een aantal lopende gags, een inspirerende nieuwe lunchronde zal winnen.

Gedurende de week blijf ik kleine dingen bedenken die ik zou willen kopen. Bijvoorbeeld nieuwe handdoeken, een CD of een windgong. Omdat ik niets kan kopen, vergeet ik dingen snel en verliezen ze hun charme. Grote.

De werkweek is voorbij, nu moet ik alleen overleven op zaterdag en zondag. Rommelmarkt, boodschappen doen, gebruik de droger in de wasserette - de dingen die anders op het programma staan, vallen weg. In plaats daarvan nodig ik vrienden uit voor thee (de chocolade wordt natuurlijk al lang geleden gegeten), met anderen maak ik een lange wandeling op zondag. Anders zal ik nooit zo lang tijd voor mijn vrienden hebben. Ik moet winkelen. Nu zijn de mooie dingen helemaal gratis.

Mijn conclusie

dag: Maandag (na) Geld in de portemonnee: 25,56 euro Wat geleerd? Ik heb niet veel nodig van wat ik koop. En maak blije ontmoetingen met anderen (die je misschien zelfs af en toe verraadt).