De relatie tussen tijd en slak
Gelukkig heeft Eva Demski onze aandacht op het boek gevestigd.
"Het geluid van een slak eten" vertelt het verhaal van een vrouw en haar ongewone huisdier. Toen de schrijver Eva Demski het verhaal van de Amerikaanse schrijfster Elisabeth Tova Bailey tegenkwam, raadde ze het aan aan alle vrienden - inclusief ons. Van de schrijver Eva Demski zijn onlangs verschenen: "Garden stories" (235 blz., 10 euro, eiland-paperback) en "Rheingau" (128 blz., 15 euro, Hoffmann en Campe).
Eva Demski: "De titel trok mijn aandacht."
Tussen alle titels van één woord in de boekvoorbeelden lag ik op mijn bureau en schreeuwde tegen me: hebzucht! Damnation! Delusion! Hier leek het mij echter alsof ik iets fluisterde. Ik werd nieuwsgierig. De naam van de auteur, Elisabeth Tova Bailey, heeft me niets verteld.
Het verhaal begint met een mysterieuze ziekte, die sluipt in het leven van de auteur en dit leven letterlijk verlamt. Op het moment dat ze 34 jaar oud is. Haar lichaam wordt een bizarre, vreemde plaats, hij gehoorzaamt haar niet meer; wat je nog over hebt, is de perceptie van je omgeving. Het is niet eens hun gebruikelijke, ze hebben de gehandicapten gehuisvest in een kleine studio, waar ze beter verzorgd kunnen worden. Bailey beschrijft zowel poëtisch als feitelijk hoe ze zich probeert te vestigen in haar herinneringen. De lezer komt heel dicht bij haar en toch blijft ze mysterieus, die al decennialang haar verkorte staat moet verdragen. Het enige openbare beeld van haar is een schilderij. Ze ligt erop met haar benen op een bank opgesteld en heeft een hond naast zich.
In goede gezondheid lijkt het duidelijk dat het leven zinvol is, en het is beangstigend hoe snel een ziekte die zekerheid teniet kan doen.
Het verhaal begint met een geschenk. Een vriend brengt de patiënt een pot met een opgegraven Ackerveilchen, waarop ze een kleine slak heeft geplaatst. Terwijl ik dit stille verhaal bleef lezen, gebeurde er iets heel vreemds met me. Lewis Carroll's Alice moet dat ook zijn geweest toen ze in de put viel - de normen raakten volledig in de war. Grote dingen - Griekenland crisis, inflatie of copyright vanwege mij - werd erg klein en de kleine wereld van de slak en zijn onbeweeglijke waarnemer erg groot. Dat bleef zo vele uren zo, en het gevoel verdween zelfs maanden na het lezen niet meer. Ik was het niet alleen. Zelfs mensen die eerder slakken op hun bord hadden en in de eerste plaats moesten denken aan de titel van het boek, kruidenboter, knoflook en verse stokbrood, waren na het lezen niet alleen voor dit genot, maar ook verloren voor vele anderen. Spinnen wegzuigen, of mieren sproeien, wordt opeens een probleem, zoals zelfs tuinliefhebbers met een harde neus hebben bevestigd. Om nog maar te zwijgen over het wegsnijden van de naakte familieleden van de kleine slak van Bailey. Ik was als in een trance, toen ik het pad van haar nieuwe huisdier met de auteur volgde, leerde ik haar culinaire voorkeuren kennen (paddenstoelen!), slaap-, drink- en verbergingsgewoonten. Omdat Elisabeth Bailey een slimme, goed georganiseerde en enorm nieuwsgierig ingestelde auteur is, doet ze er alles aan om haar kennis van de kleine gastropod te vergroten en haar, in de mate van het mogelijke, de ideale leefruimte te laten creëren. De paarse pot wordt vervangen door een luxueus terrarium. Je kunt alles op internet bekijken en zelfs het geluid horen dat in de titel wordt genoemd (www.elisabethtova bailey.net). Ik deed dat veel later, maar ik had geen foto's en geluiden nodig. Je hebt niets toegevoegd aan de magie van het boek.
"Ja, het is een liefdesverhaal."
Schilderij van de auteur: Elisabeth Tova-Bailey
Helemaal aan het begin van haar rapport zegt Elisabeth Bailey bijna koel: "In goede gezondheid lijkt het duidelijk dat het leven zinvol is, en het is beangstigend hoe snel een ziekte die zekerheid kan vernietigen." Dit is een zin waarvan de kracht slechts geleidelijk wordt geopend, en dat het slechts een slak is die dit afschuwelijke vacuüm vult, wederom, laat je niet geloven in toevalligheden. De koningin van traagheid die we in het boek leren van hoeveel levendigheid, zou je zelfs kunnen zeggen, heeft wijsheid, is precies de juiste soort redder voor iemand die zijn lichaam heeft gefaald. De auteur laat haar lezers deelnemen aan beide, in haar observaties van het kleine dier, dat steeds meer genegenheid onthult, en in haar onderzoek, dat van toepassing is op de geslachtslak en hun eigenaardigheden. Een liefdesverhaal? Ja, het is er een.Net zoals de relatie geschreven door Oriana Fallaci tussen gevangene Panagoulis en zijn kakkerlak Dali - hij had haar genoemd vanwege haar lange voelsprieten - één was. Kleine, nogal verachtte dieren zoals muizen, spinnen of mussen en gevangenen zijn literaire combinaties die al meer dan eens voorkomen. Meestal verhalen over temmen. De slak van Bailey wordt echter niet getemd, ze krijgt geen naam. Het wordt geobserveerd en onderzocht, soms gemist als het niet wordt gevonden. Maar het is geen menselijk aanhangsel, maar in alle fasen van het verhaal een kans, een klein kijkgat in de schepping en daarom een redding.
Deze kleine slak is precies het juiste type redder voor iemand die zijn lichaam heeft gefaald. Ze wordt bekeken en verkend, soms gemist. Het is een kans, een klein kijkgat in de schepping
Ik verveelde me geen moment met dit boek, en het heeft iets met me gedaan. Na het lezen van mijn leven was moeilijker geworden, het gevaar bestaat voor iedereen. Het duurt immers niet lang om na te denken over het feit dat kleine wezens met verrassend diverse kenmerken overal leven, ook al merken we er natuurlijk alleen iets van op als er niets anders meer aan ons wordt overgelaten. Verstrooiing van slakkenkorrel werkt helemaal niet na dit boek, en zo ja, de bitter gegeten zomerbloemen planten zelfs zo verbitterd. Het helpt helemaal niet om te zeggen dat de geliefde egel het wondertje niet zou eten. Het geluid van een slak eten is, hoe stil het ook is, onmiskenbaar, eens men zich heeft ingelaten over wat er is gebeurd tussen deze zieke vrouw en het kleine reptiel op een eikelplant. Niettemin maakt Bailey het gemakkelijk voor haar lezers, ze roept niet om medelijden, ze is nooit sentimenteel, ze houdt geen menselijke kwaliteiten vast aan haar minuscule gemalin. Als je wilt, kun je hun rapport lezen als accuraat en mooi geschreven wetenschappelijk proza. Dat zou je zeker helpen om het niet allemaal te dichtbij te laten komen. Ik ben er niet in geslaagd om afstand te nemen. In plaats van de grote politiek ontmoet nu ik met veel kleinere medeschepselen mijn gedachten. Wat dat betekent voor mijn normale tuinieren, kan iedereen zich gemakkelijk voorstellen.
"Zinnen waar je niet zonder wilt."
Het gebeurt niet zo vaak die u meeneemt uit metingen. Alleen al omdat er veel boeken zijn die beweren dat ze iets kunnen waarmaken, en hun lezers met opgeblazen banaliteiten verbazen, is men verbaasd wanneer je onverwachte zinnen ontdekt die je niet langer wilt verzaken. Een van deze werd ontdekt door Bailey tijdens haar onderzoeksreizen, deze virtuele reizen van de ziekenboeg. Het komt van de slakonderzoeker Tony Cook, beschrijft de manier van leven van de slakken en als een kleine categorische imperatief ook goed voor ons mensen om te gebruiken: "Het juiste ding om te doen is niets te doen, de juiste plaats is een schuilplaats en het juiste moment want dat is zo vaak mogelijk. " Een zeer nuttige levensfilosofie. Het kan geen kwaad om te luisteren naar het geluid van een slak die tijdens het eten eet. Het maakt je gewoon gelukkig.
Het boek Elisabeth Tova Bailey: "Het geluid van een slak eten," 176 pp., 16,90 euro, nagel & Kimche
