Dik, dun; Paal, Duits; roze, roze; oud, jong; Man, vrouw. Alle paren van twee schijnbaar verschillende, duidelijk gescheiden categorieën. Maar wie zegt precies waar de grens is?

Wanneer stop je met jong zijn en ben je oud? Waarom bepaalt een politieke, willekeurig getrokken staatsgrens of we bliny of pannenkoeken eten? En dat een man kan worden geboren als een man, maar in werkelijkheid kan een vrouw zijn, dat weten we nu ook.

Alle randen en categorieën zijn huisgemaakt

We leven in een goed gestructureerde, goed geordende wereld. Waar we kijken, we zien grenzen, categorieën, laden. Dat hebben we nodig, anders zouden we gek worden. Maar wat we op deze manier hebben samengebracht is gewoon onze MENSELIJKE wereld, niet de waarheid. In werkelijkheid gaat alles samen. Het leven en de wereld zijn een enkele verandering, een enorm samenspel van triljoenen kleine relaties.

Neem de categorieën ter oriëntatie: wij Europeanen geloven dat Noord, Oost, Zuid en West zijn ingesteld en universeel zijn. Maar in verschillende eilandstaten in de Stille Oceaan kennen de mensen noch het noorden noch het zuiden, maar iets als "binnenland" en "zeewaarts". Dat we met onze grenzen en laden leven, is volkomen oké - zolang we het keer op keer duidelijk maken dat ze niet de absolute waarheid zijn.

"Op een foto is altijd de waarheid"

Valentina Murabito studeerde af aan Moholy-Nagy University of Art and Design? in Boedapest / Hongarije en in het College voor Schone Kunsten? in Catania / Italië. Haar werken maken deel uit van openbare en privécollecties, waaronder de SpallArt-collectie in Salzburg.

© Giovanni Lo Curto / Privé

"Als ik maar een paar honderd kilometer verder naar het zuiden was geboren, had ik misschien de Atlantische Oceaan als vluchteling naar Europa moeten overkomen", zegt de in Sicilië geboren kunstenaar Valentina Murabito. De Italiaan heeft jarenlang met verandering en overgangen te maken gehad en deze confrontatie in indrukwekkende kunstwerken tot uitdrukking gebracht.

In een wereld waarin we constant op de fototrigger van onze smartphone drukken en momentopnamen alomtegenwoordig zijn, heeft de 36-jarige alleen al voor de analoge fotografie gekozen.

"Er zit altijd een stukje waarheid in een foto, je kunt het bewerken en vervormen zo veel als je wilt, maar het moment dat de foto werd gemaakt, is er geweest en dat fascineert me", zegt de kunstenaar. "Vervolgens manipuleer ik dit beeld en presenteer ik het moment anders, dan laat het zien hoeveel je kunt spelen met de waarneming, wat vooral merkbaar is wanneer je de kijker confronteert met iets ongewoons."

De waarheid is meer dan we zien

Het zijn dus juist de onbekende, misleidende indrukken die Murabito irriteren en die ze op haar kunstwerken laat zien. Vreedzame geiten met in elkaar grijpende hoorns die op het eerste gezicht als boze stieren door een paar wonden lijken. Een schaduw van vogel en mens - Murabito toont ons een tussenwereld, vol met wezens in transformatie en transformatie. Schijnbaar een fantasiewereld. Maar in werkelijkheid - of zelfs alleen - is deze wereld van ontbindende grenzen de realiteit. Alleen dat zien we meestal niet.

Als je de werken van Valentina Murabito op ware grootte wilt zien, kun je dat doen vanaf 18 januari in de Galerie Benjamin Eck in München. De tentoonstelling "ANALOGUE Valentina Murabito | ANALOGUE" zal daar lopen tot 3 maart. Valentina Murabito | Susanna Kraus ".

Adam Savage's One Day Builds: 1000 Shot NERF Blaster! (Mei 2024).